[cd, Kranky/Konkurrent]
In 2008 haalt het sublieme Kranky label een hele grote vis binnen met de uit San Francisco afkomstige artiest Jonas Reinhardt. Zijn naam maar met name zijn muziek verraden toch ook zeker een Duitse achtergrond. Hij weet op de platgetreden paden van door zeventiger jaren geïnspireerde synthesizermuziek toch een origineel geluid aan de dag te leggen. Oude tijden herleven op zijn gelijknamige cd, zonder gedateerd te klinken. Hij combineert analoge synthesizers met oude drummachines, waarmee hij zeer ruimtelijke composities maakt. Deze hebben een enorme diepgang, ook emotioneel, en door de warme klanken hebben ze inderdaad iets menselijks. Hierdoor mengt hij allerlei grillige geluiden en produceert hij met de drumcomputers een vette motorik. Dat geeft een angstaanjagend en warm effect tegelijkertijd. Synthesizermuziek in een fris en bovenal prachtig jasje. Twee jaar later trekt hij die lijn gewoon nog vetter door op zijn Powers Of Audition. Een groot verschil is dat hij nu ook echte drums, gitaren, bas en hoorns toevoegt aan het toch al levendige geluid. Hij wordt hierbij geholpen door Phil Manley (die schijnbaar ook zingt), Diego González, Damon Palermo, Matt Waters en Kurt Schlegel. Daar waar op zijn debuut nog de new age op de loer lag, gaat hij hier wat wilder uit zijn bol en opereert hij meer als een echte band. Het is nog steeds een kosmisch gebeuren, maar de alsmaar doorhamerende motorik samen met de instrumenten zorgen tevens voor een meer rock georiënteerd geluid. De momenten dat hij er wel een dromerig en zweverig geheel van maakt, vormen juist weer heel bijzondere en meestal bezwerende rustpunten voor de geweldige ritmemachine weer opgang komt. Maar het merendeel kenmerkt zich door het ambivalente van tegelijkertijd rust en (kraut)rock en dat pakt geweldig uit. Ambient, krautrock, experimentele muziek en pure synthesizermuziek worden tot één onnavolgbare hybride gevormd. De muziek is overigens altijd diepgaand, warm en emotioneel waardoor het je weet te grijpen en mee te sleuren op een fantastische trip. De visie van Jonas dat muziek een spirituele conversatie tussen mens, machine en de extatische waarheid van het chaotische onbekende moet zijn blijft daarmee ook helemaal overeind. Jean-Michel Jarre ten tijde van Zoolook, Neu!, Kraftwerk, Vangelis, Tangerine Dream, Ash Ra Temple, Harmonia, Raglani, Can en Brian Eno zijn allemaal als inspiratiebron aan te wijzen, waarbij Jonas geen moment inboet aan originaliteit. Synthesizermuziek is zelden zo ontwapenend, menselijk, opzwepend en uniek geweest als wat Jonas hier laat horen. Op meesterlijke wijze schept hij zijn eigen imponerende wereld.
door Jan Willem Broek