[cd, Kranky/Konkurrent]
Het nooit tegenvallende Kranky label verkent al jaren de spannende en desolate kanten van de muziek. Dat leunt op postrock, ambient, experimentele muziek en een enkele keer zelfs op pop, waarbij de elektronica vaak een hoofdrol spelen bij al deze stijlen. Veel elektronica, maar nog nooit een echte synthesizerplaat. Dat is een doorn in het oog geweest van de Kranky mannen denk ik, want ze komen nu met een synthesizerplaat pur sang. Verantwoordelijke is de uit San Francisco afkomstige artiest Jonas Reinhardt, Hij draait al ruim tien jaar mee en ziet zijn muziek als een spirituele conversatie tussen mens, machine en de extatische waarheid van het chaotische onbekende. Op zijn gelijknamige cd combineert hij zijn analoge synthesizers met oude drummachines, waarmee hij zeer ruimtelijke composities maakt. Deze hebben een enorme diepgang, ook emotioneel, en door de warme klanken hebben ze inderdaad iets menselijks. Hierdoor mengt hij allerlei grillige geluiden en produceert hij met de drumcomputers een vette motorik. Dat geeft een angstaanjagend en warm effect tegelijkertijd. Alsof Jean-Michel Jarre ten tijde van Zoolook samenwerkt met Suicide. Het is dus geen verstilde ruimtelijkheid, maar één met een robuuste turbo-kerosinemotor meedraaiend op de voorgrond. Er zitten ook elementen van krautrock en ambient in zijn imponerende geluid. De muziek neemt je zoals hij al met het “chaotisch onbekende” aangaf mee naar onvoorspelbare bestemmingen, wat telkens verrassende momenten oplevert. Naast de genoemde namen zijn waarschijnlijk ook Neu!, Kraftwerk, Vangelis, Tangerine Dream, Cluster en Brian Eno van invloed geweest. Toch toont Jonas hier op unieke wijze aan over een volledig eigen identiteit te beschikken. Hij geeft de synthesizermuziek hier een nieuw, gewaagd en prachtig gezicht.
door Jan Willem Broek