[cd/digitaal, Little Jig/Five Roses]
Vorig jaar debuteert het Zwitserse Joan & The Sailors met hun innemende album Mermaid. Hoewel je bij zo’n bandnaam eerder drinkliederen of frivole indie verwacht, weten ze te verrassen met donkere jaren 80 wave die ze koppelen aan elementen uit de triphop, gothic, folk, progrock, neoklassiek, experimentele en singer-songwritermuziek. Ondanks dit allegaartje aan stijlen vloeit daar een consistent, licht mysterieus en spannend geluid uit, waarbij de boventoon wordt gevoerd door intieme, licht galmende melodramatische rock. De pakkende, bitterzoete en hoofdzakelijke Engelstalige zang (eenmaal in het Frans) van bandleidster Joan Seiler (tevens gitaar) en de heerlijke cellopartijen missen hun uitwerking daarbij ook niet .
In een licht gewijzigde bezetting keren Joan en haar zeelui terug met de tweede cd Home Storm. Naast Joan zijn het Magdalena Bucher (cello), Gregory Schärer (bas), Mario Dotta (gitaar, percussie) en Marc Rambold (drums) die de kern van band vormen. Wat meteen opvalt is dat het geluid heftiger is geworden en meer één vuist maakt. Minder gerommel in de marge en meer diepgang in hun hoofdsound, ofwel op de jaren 80 gestoelde rock met gevoel voor dramatiek. Daarmee leveren ze wel iets aan spanning en mysterie in, maar brengen ze wel beter opgebouwde songs, die zich ook dikwijls in postrock, prog en gothic rock wateren begeeft. Joan heeft eenzelfde rokerigheid als Beth Gibbons in haar stem, maar heeft nog meer in haar mars als ze niet in het Engels zingt. De in het Spaans gezongen “En Guantes Blancos” roept op de rustige momenten namelijk zelfs herinneringen op aan Lhasa De Sela en in de Franstalige “La Réalité” klinkt ze als een heerlijke femme fatale. Toch weet zij je eigenlijk altijd moeiteloos aan haar lippen te kluisteren. De groep laat een geluid horen dat doet denken aan Bee And Flower, Opium Den en een met Cocteau Twins geïnfecteerde Made Out Of Babies. Er valt een hoop te genieten in de duisternis die ze scheppen, die zowel onder je huid kruipen als je adrenaline een boost kunnen geven. Galmen, maar wel met diepgang. Ontroeren, maar nooit glad. Rocken, maar zeker niet voorspelbaar. Intiem en toch ook zeker groots uitpakken. Joan & The Sailors leveren een ander, maar sterk en schitterend vervolg af.
Joan & The Sailors – Train Song
door Jan Willem Broek