[cd, Constellation/Konkurrent]
Met provocerende bands of namen komen kunnen ze wel bij het prestigieuze Canadese label Constellation, met als paradepaardje Godspeed You! Black Emperor. Neem nu het nieuwe project Jerusalem In My Heart dat het label rijk is. Jeruzalem in je hart, het is maar of je dat vanuit Palestijnse of Israëlische oogpunt bekijkt. In Amsterdam zullen ze er ongetwijfeld weer een heel ander idee bij hebben. Het is hoe dan ook een wonderlijke naam die de in Libanon geboren producer/muzikant Radwan Ghazi Moumneh heeft uitgekozen als muzikale uitlaatklep. Hij woont nu het grootste deel van het jaar in Montréal en is een belangrijke factor in de locale scene. Zo is hij mede-eigenaar van de invloedrijke studio Hotel2Tango, waar ook vrijwel alle Constellation artiesten en tevens die van het klasse label Alien8 hun albums opnemen. Hij neemt als geluidsman daar zelf ook menig werk van grote artiesten op. Daarnaast maakt hij deel uit van veelal experimentele gezelschappen als The Black Hand, Ire, Pas Chic Chic, de hardcoreband The Cursed en Sam Shalabi’s band Land Of Kush. Een paar keer per jaar keert hij terug naar Beirut en maakt dan deel uit van de experimentele muziekscene aldaar.
De van huis uit zanger en gitarist Moumneh treedt al sinds 2005 met enige regelmaat met Jerusalem In My Heart op. Dat veelal vergezeld van de oorspronkelijke uit Chili afkomstige filmmaakster/vj Malena Szlam Salazar en vele gastartiesten. De optredens, waarvan er geen twee dezelfde zijn mede door de improvisaties, variaties aan artiesten en wisselende beeld- en lichtprojecties dan wel films, worden vaak meer als seances of gebeurtenissen ervaren dan gewone optredens. Zelf omschrijft hij het project dan ook als "contemporary Arabic and electronic music interwoven with 16mm film projections and light-based (de)constructions of space, exploring a relationship between music, visuals, projections, and audience."
Vanuit die live improvisaties is nu het debuut Mo7it Al-Mo7it geboren, wat iormaal geschreven iets als de “oceaan van de oceaan” betekent. Naast de twee genoemde artiesten geeft ook de Franse muzikant/producer Jérémie Regnier acte de présence, die zelf ook wel te vinden is in de muziekscene van Beirut. Ze brengen een bijzondere mix van zang, elektronica (sequencers, synthesizers), akoestische instrumenten als buzuk, zurna, harp, klavecimbel en veldopnames. Moumneh is geïnspireerd geraakt door de Tunesische straathandelaar Tarek el-Tayyib Mohammed Ben Bouazizi, die zichzelf in 2010 in brand heeft gestoken nadat hem onrecht is aangedaan. Hij wordt wel gezien als het startpunt van de Jasmijn revolutie en daarmee de Arabische Lente. Wellicht dat de muziek hier ook zo gepassioneerd klinkt. De krachtige Arabische zang van Moumneh gaat daarbij dikwijls door merg en been. Verder kan ik niet echt een politieke boodschap ontdekken. Doordat het accent de ene keer meer op de elektronica met alle distortion, delays, echo’s en drones ligt en op andere momenten juist meer op de traditionele instrumenten ontstaat er een prachtige wisselwerking tussen Oosterse en Westerse muziek. Dit eindigt nooit in een spagaat, omdat de muziek uit twee werelden meestal subtiel door elkaar heen gevlochten worden, maar het levert wel enorme bezwerende spanningsbogen op die weten te intrigeren. De openingstrack "Koll Lil-Mali7ati Fi Al-Khimar Al-Aswadi" (Speak Of The Woman In The Black Robe) is een prachtige remake van de Libanese evergreen van Sabah Fakhri uit 1973. Qua referenties is er eigenlijk geen peil op te trekken, want aan de ene kant hoor je meer traditionele muziek van bijvoorbeeld Mark Eliyahu en Ensemble Dastan, maar anderzijds ook de meer drone-gerichte muziek van Chora(s)san Time-Court Mirage, de wereldse avant-garde aanpak van Sam Shalabi of juist de folkgerichte gitaarmuziek van Jack Rose. Daarbij krijg je nog regelmatig onrustige klanken uit de synthesizers, waardoor je het spoor helemaal bijster bent. Net als de line-up is de muziek grensoverschrijdend en tevens niet gebonden aan een bepaald genre, tenzij diepgravende, filmisch dark neo-wereldmuziek bestaat. Het is tijdloos, onvergelijkbaar, experimenteel en van wereldformaat. Iets dergelijks als dit heb ik niet eerder gehoord. Meesterlijk! Ook ik heb nu Jeruzalem in mijn hart.
door Jan Willem Broek