[cd, Lomechanik]
In 2009 verschijnt het stof opwaaiende downloadalbum Songs For Settling Dust van Jellephant, uitgebracht op het immer fantastische Nijmeegse label Lomechanik. Dit project van de Arnhemse muzikant Jelle Haagsma, die zich graag toelegt op filmisch geluid, maakt muziek die het verdient het om gehoord te worden op een volwaardige cd. En zo geschiedde, want de opvolger A Room Full Of Time verschijnt op cd en is ook nog eens gestoken in een prachtig handgedrukt zeefwerk. Op zijn vorige werk brengt hij avontuurlijke filmmuziek die put uit elektronische en akoestische bronnen. Met gitaren, keyboards en veldopnames creëert hij een melancholisch geheel, waarbij je wordt meegenomen op een desolate reis van een eenzame reiziger door een woest maar adembenemend landschap. Het is een spannend spel van bestaande, gesamplede geluiden met gecomponeerd werk er omheen gedrapeerd. Jelle gaat nu met gitaar, piano en allerhande elektronica aan de slag om zijn volgende denkbeeldige soundtrack neer te zetten. De setting is een soms donkere en stoffige kamer, waar de ogenschijnlijke eenvoud ervan doorbroken wordt door de diepgang van het verhaal over liefde en ongeluk van de twee personages die er leven. Een man vechtend tegen zijn demonen, waarbij realiteit en waanzin elkaar doorkruisen. De desolaatheid en droefheid die dit beeld met zich meebrengt wordt hier prachtig onderstreept door de muziek. Vergeleken zijn vorige werk is dit veel intiemer, soberder en nog meer tot de verbeelding sprekend. De akoestische en elektronische elementen bewegen respectvol om en door elkaar heen en schetsen een eenzaam tafereel. De muziek, die ook vele samples (bijvoorbeeld van omslaande boekpagina’s), wordt aaneengesmeed door een af en toe opduikende verteller, die met een herfstig stemgeluid je door de zeven hoofdstukken leidt. De innemende pianostukken kunnen zo van de hand van Dustin O’Halloran of Nils Frahm komen, terwijl de ambient- en fluisterende avant-gardische decors erachter een gedroomd huwelijk tussen Ennio Morricone, David Lynch en de latere Talk Talk lijken te vormen. Adembenemende melancholie en schoonheid die tijd en ruimte doen vervagen. Prachtig!
door Jan Willem Broek