[cd, Hippos In Tanks/Konkurrent]
Mogelijk heb je nog nooit van de hyperactieve producer en muzikant James Ferraro gehoord, want hij is hier redelijk underground gebleven. Toch brengt hij vanaf 2008 onder zijn eigen naam in totaal meer dan 25 releases uit, veelal op cd-r en het eigen New Age Tapes label. Hij maakt uiteenlopende elektronische muziek van de buitencategorie. De ene keer uiterst experimenteel en op andere momenten meer koersend richting ambient of doo wop, surf, gotische rock en ballades. Geen peil op te trekken en daarom zo ontzettend intrigerend. Hij heeft onder meer samengewerkt met Laurel Halo en Daniel Lopatin van Oneohtrix Point Never. Binnenkort staat hij ook op het Rewire festival in Den Haag.
Tikje overbodige info, die je toch niet onthoudt maar die ik je niet onthouden wil:
Hiervoor is hij ook al actief onder een batterij aliassen als Menstrual Chinese Dream, 8pashupatinath, Acid Eagle, Arecaceae, Splash, Pans als Allgott Saturnia, 1977, Bebetune$, Cruisin' The Nightbiker Strip 1977, D.M.T., Edward Flex, K2, Keyhole Voyeur, Liquid Metal, Newage Panther Mistique, Nirvana (ja ook die), Pan Dolphinic Dawn, Peyote Cactus Rituals, Dreams, Peyote Way, Purple Gongs, Sky And Mirrorbalm In Preparation For Deja Vu, Bodyguard, Composition Of The Sensibilities Of Melted Knowledge, Snake Figures Fan, Splash, Teotihuacan, Angel Snake en The Wooden Cupboard. En daarnaast heeft hij ook in de groepen The Skaters (zijn meest bekende groep denk ik), 90210, Clams, Lamborghini Crystal, Excel, The Grass Magic, Grippers Nother Onesers, Heavens Burst Creation Horizonz, Pacific Rat Temple Band, The Temple Defectors, Way Of The Cross van zich laten horen. Hiermee heeft hij ook legio releases en compilatiebijdragen uitgebracht die uiteenlopen van rock, experimentele muziek, abstracte muziek en freestyle uitgebracht vanaf 2004. Hij runt ook het New Age Cassettes label, dat later omgedoopt wordt in New Age Tapes. Dit om te onderstrepen dat hyperactief op hem echt van toepassing is. En dan te bedenken dat hij binnenkort pas 27 jaar wordt. Maar nu al een discografie om U tegen te zeggen.
Zelf omschrijft hij zijn muziek onder zijn eigen naam als “hypnagoge pop”, ofwel “muziek die droomt over de toekomst door over het verleden te dromen”. Dat is zeker van toepassing op zijn nieuwste worp NYC, Hell 3:00 AM. De muziek lijkt de nachtelijke geluiden en atmosfeer van New York op dromerige wijze te willen inkapselen. Hierbij maakt hij gebruik van veldopnames, geluiden uit de jaren 80 en 90 en moderne elektronica. Daar waar ieder normaal mens vermoedelijk al uren ligt te slapen, is Ferraro actief als altijd bezig met muziek en doet dat op onnavolgbare en verrassende wijze. Hij koppelt geluiden uit het nachtleven aan dromerige muziek die uit een caleidoscopische mix van drones, IDM, dubstep, r&b, experimenten, disco, neoklassiek, avant-garde, ballads en ambient bestaat. Hierbij zingt dikwijls op soulvolle wijze of mengt er allerhande stem- en zangsamples door. Soms is dat zeer toegankelijk, echter altijd met een bevreemdende en hallucinante factor. Op andere momenten is dat minder doorwaadbaar, maar dan weer zeer spannend en intrigerend. Ferraro komt hiermee ergens uit op het gedroomde midden van The Weeknd, Oneohtrix Point Never, Pete Swanson, James Blake, Bee Mask, The Tape-beatles en Arthur Russell. Een broeierig en biologerend werk van een bijzondere bezige bij.
door Jan Willem Broek