[cd, Important Records]
De Londense gitarist, toetsenist en componist James Blackshaw is pas 31 jaar maar heeft al een oeuvre om u tegen te zeggen. Hij heeft namelijk al 8 solowerken en een live album op zijn naam staan. Daarvoor geeft hij acte de presènce in diverse punkbands. Hij maakt verder nog deel uit van Current 93, Brethren Of The Free Spirit (duo met Jozef Van Wissem) en de liveband van Pantaleimon. Hoewel hij zijn muziek dikwijls op de klassieke nylongitaar maakt, veelal 12-snarig, weet hij daarmee als geen ander te emotioneren en imponeren. Hij is dan ook een ware virtuoos. De meeste van zijn composities lijken op instrumentale verhalen die ook daadwerkelijk tot leven komen in je gedachten. Zijn breed gesponnen composities doorkruizen folk en minimal music en leveren hem vergelijkingen op met Jack Rose, Nick Drake, Robbie Basho, John Fahey, Bert Jansch, Sir Richard Bishop en ga zo maar door. Met de jaren worden zijn composities steeds sterker en brengt hij met onder andere gasten op andere instrumenten meer variaties aan. Zijn muziek verschijnt op labels als Tompkins Square, Celebrate Psi Phenomenon, Static, Digitalis Industries, Important Records, Young God en Static. Voor zijn negende cd met de prachtige titel Love Is The Plan, The Plan Is Death keert hij terug op het prestigieuze Important Records. Hierop maakt hij zijn 6 creaties naast de gitaar op de vleugel, vibrafoon en Hammond orgel. Alleen in het verbluffende “And I Have Become Upon This Place By Lost Ways” wordt hij ondersteund door de wonderschone, serene zang van Geneviève Beaulieu (Menace Ruine, Preterite). De titels ontleent hij overigens aan de verhalen van James Triptee, Jr., wat het pseudoniem is van de sciencefiction schrijfster Alice Hastings Bradley Sheldon. Gemene deler is misschien wel dat de muziek van Blackshaw ook van een andere dimensie lijkt. De akoestische 12-snarige gitaar maakt de dienst uit in de meeste tracks, waarmee hij weer teruggrijpt op ouder werk. Het grootste verschil is dat deze stukken zoveel meer een verhalende kracht hebben en melodieuzer zijn. Je hebt geen seconde het idee dat je naar een solowerk luistert. Hij varieert mooi met de pianopartijen en de subtiele elektronica. De muziek kruipt onder je huid en weet je diep te roeren. Complexiteit die op eenvoudige en uiterst droefgeestige wijze geserveerd wordt. Naast de genoemde artiesten moet je ook denken aan Erik Satie, Gavin Bryars, Philip Glass en Max Richter, al is hetgeen hij brengt volslagen uniek. Een onaards meesterwerk.
MP3’s:
Her Smoke Rose Up Forever
And I Have Become Upon This Place By Lost Ways
A Momentary Taste Of Being
door Jan Willem Broek