De afgelopen jaren vond ik het nooit moeilijk een nummer een te kiezen, of überhaupt een jaarlijst samen te stellen. Dit jaar kwam het een stuk minder makkelijk, ik weet niet waar het precies aan ligt maar het effect omschreven in dit recente Invisible Oranges artikel speelt zeker een rol. Gedoodverfde favorieten die niet kietelen of die ik wel hoor maar er geen bal aan vind (Sunbather, Random Access Memories en Yeezus, om er maar een paar te noemen).
De redenen om een plaat vaker of zelfs veel te draaien liggen niet altijd in de relevantie of zelfs kwaliteit (voor zover objectief vast te stellen). Wat ik wel nog wil horen maar dan liever van een echte cd zijn de nieuwe Futshitsusha’s, maar daar ben ik nog niet aan toegekomen. Autechre wil ik ook nog steeds eens in duiken. Aan de andere kant blijft gevestigde naam John Zorn onvermoeibaar doorgaan terwijl ik er hooguit kennis van neem en oude favoriet Buckethead gaat zo hard (meer dan 25 digitale albums dit jaar) dat het definitief niet meer bij te benen is. De eindeloze stroom occult rock ben ik ook wel een beetje klaar mee (sorry Jex Thoth en Purson, ik denk dat ik jullie albums nog eens vaker moet luisteren om te weten of er nog babies in het badwater zaten). Anyway, loud is the new loud! (Hail Indian!)
Overvloed, ook in de compilaties en heruitgaves van oudere muziek door labels als Pharaway Sounds, Sham Palace, Dust To Digital, Honest Jons, Finders Keepers etc. Daar heb ik er evengoed toch nog wel een paar van gescoord die de moeite meer dan waard zijn, zie hier de heruitgaves en soundtracks:
Erkin Koray Elektronik Türküler
Hailu Mergia And His Classical Instrument Shemonmuanay
Luboš Fišer Morgiana OST
Zdeněk Liška The Cremator OST
Mike Ratledge Riddles Of The Sphinx OST
Eliane Radigue Adnos
En de verzamelaars:
Erkin Koray Arap Sacı
Ramesh
Beyond Rembetika: The Music & Dance of the Region of Epirus (ondanks de begrijpelijke bezwaren tegen deze uitgave)
Longing For The Past – The 78rpm Era In Southeast Asia (zo kan het dus ook, al kost dat ook wat)
Mehrpouya Soul Sitar
Indonesia Pop Nostalgia (Pan-Indonesian Pop, Folk, Instrumentals & Children's Songs 1970s-1980s)
Pop Yeh Yeh (Psychedelic Rock from Singapore And Malaysia: 1964-1970 vol. 1)
Choubi Choubi! Vol. 2 (Pop & Folk Sounds From Iraq)
Tisheh O Risheh, Goush Bedey en Sedayeh Del (Funk Psychedelia & Pop from the Iranian Pre-revolutionary Generation)
Concerten:
Prince & 3rd Eye Girl in Paradiso is eigenlijk hors catégorie, want het is Prince! In Paradiso! Goed was de hardrockende superster zeker, maar strikt genomen was hét concert van het jaar toch Janelle Monáe in People’s Place in Amsterdam. De show was vele malen energieker dan het optreden in de Melkweg een paar jaar geleden, de oorzaken waarschijnlijk ervaring maar ook de knussere ambiance. De adembenemende schoonheid van Eyvind Kang en Jessika Kenney in Worm, Rotterdam is dan het derde hoogtepunt. Ghost B.C. live zien bluste het sprankje interesse wat Infestissumam had opgewekt. Wat een steriele cartoonshow.
De albums!
Bubbling under, in willekeurige volgorde: Cult Of Luna Vertikal, Minyeshu Black Ink, Eliane Radigue Naldjorlak I II III en Ψ 847, A Naifa As canções d'A Naifa, Adje Vossig, Camp Lo & Pete Rock 80 Blocks From Tiffany's, pt. II, Sliscobars & Kleine Viezerik P2RDM, The Necks Open, rmillis relief, Selim Lemouchi & His Enemies Earth Air Spirit Water Fire, Secret Chiefs 3 Book of Souls: Folio A, De Jeugd van Tegenwoordig “Ja, natúúrlijk!”, Äänipää Through A Pre-Memory, Inter Arma Sky Burial, Yannick Dauby 蛙界蒙薰, Eefje De Visser Het Is, Carcass Surgical Steel, Primitive Man Scorn, Autopsy The Headless Ritual, Blood Ceremony The Eldritch Dark, Dam-Funk & Snoopzilla Seven Days of Funk, Janelle Monáe The Electric Lady en Portal Vexovoid.
De top 15:
15. Tribulation The Formulas Of Death
Soms doet zo’n retro-bandje het dan ineens weer wél goed. Death metal maar met een lekkere groove waarin zeker klassieke metal doorklinkt maar waar de boosaardigheid niet slechts ‚het idee’ is, maar ook te horen in venijnige vocalen en blastbeats.
14. Born of Six Svapiti
CC Hennix, Werner Durand en Amelia Cuni, dat staat garant voor prachtige drone met dhrupadinvloeden.
13. Calibro 35 Traditori di tutti
Je kunt het afdoen als een poliziotteschi-tributeband, een coverband zelfs, maar het is ook gewoon ijzersterke crunchy funk.
12. Holden The Inheritors
Ik ben niet zo van de dance, maar de muziek op The Inheritors drijft dan ook niet op de saaie beats. In plaats daarvan spannende, progressieve elektronische muziek.
11. Poliça Shulamith
Deze groep greep mijn aandacht bij Later … with Jools Holland. Een lekkere groove met de etherische zang en dreigende elektronica.
10. Boards Of Canada Tomorrow's Harvest
Ik heb eigenlijk nooit veel naar Boards Of Canada geluisterd, enkel een paar keer naar Geogaddi. Dit album grijpt dan uiteindelijk wel bij de lurven.
9. Leprous Coal
Prog metal is vergeven van de Dream Theaterepigonen, maar het Noorse Leprous weet er een nieuwe impuls aan te geven met een zeer modern geluid.
8. Paysage D'Hiver Das Tor
De winter laat op zich wachten maar de temperatuur daalt een paar graden als Wintherr weer een nieuwe episode toevoegt aan zijn oeuvre.
7. Kök Bulmaca
Turkse progrock, de titel betekent ‚puzzel’, motorik in oneven maatsoorten, Can, Primus en Tool komen samen met Turkse tradities.
6. Ghostface Killah 12 Reasons To Die
Adrian Younge is een van de coolste producers van dit moment en hij brengt ineens de giallo bloot die met de kennis van nu altijd al in de naam van de rapper lag besloten.
5. Peste Noire
Middeleeuwse punk, een kakafonie van korstige riffs, akelig gekrijs, draailieren en accordeons.
4. El Mahdy jr. The Spirit of Fucked Up Places
Een in Turkije woonachtige Algerijn, die de couleur locale van beide plaatsen versnijdt tot duistere, dubby beats.
3. Oneohtrix Point Never R Plus Seven
Hoe je met de foutste patches uit je DX7 toch een van de mooiste platen van 2013 maakt, je mag het gerust een wonder noemen.
2. Congo Natty Jungle Revolution
Sinds het horen van UK All Stars kon ik bijna niet wachten op dit album. Het bleek wel de hardste banger van het album te zijn, maar de rest mag er ook wezen. Jungle is niet dood, dat bewijst Rebel MC aka Congo Natty wel. Bless!
1. Yasmine Hamdan Ya Nass
Mijn liefde voor aalgladde Arabische pop en al dan niet chirurgisch opgepoetse sprookjesprinsessen mag geen geheim meer zijn, maar het mag ook best wat verantwoorder. Mellotron is bijvoorbeeld heus eerder gedaan in Arabische muziek, maar het geeft wel een hint voor wat de Libanese Hamdan doet op haar eerste solo-album. Ze laat de dance en triphop van haar vorige projecten (Y.A.S. en Soap Kills) achter zich en gaat voor een wat minder tijdgevoelig geluid. Dat ze is opgepikt door Jim Jarmusch voor zijn nieuwe vampierenfilm (Only Lovers Left Alive) geeft wel een idee. Veel respect voor de oude garde (tekst van Mohamed Abdel Wahab, een hommage aan Oum Kolthoum), maar uiteindelijk hedendaagse alt.pop, wereldmuziek in juiste zin van het woord.