[cd, Kontrans/ToonDist]
De inmiddels legendarische stemkunstenaar, muzikant, geluidsdichter en autodidact componist Jaap Blonk heeft een discografie om U tegen te zeggen. Ik hem meermaals live mogen zien en hetgeen op mij de grootste indruk heeft gemaakt is zijn stem, die gewoonweg acrobatisch lijkt. Daar waar de gewone mens stembanden van vlees en bloed heeft zitten, heeft hij schijnbaar flexibel rubber. Maar hij maakt meer dan dat, hetgeen ik gedurende mijn hele muzikale leven op de één of andere manier wel te horen of zien krijg. Hij maakt dan ook al muziek als ik nog in de luiers lig, maar dat geeft alleen maar meer aan hoe lang hij al mee weet te draaien. De 60 jarige artiest start als gesjeesde student wiskunde met het maken van saxofoonmuziek. Daarna ontdekt hij de kracht van zijn stem en omwikkelt deze regelmatig met innovatieve elektronica. Van 1983 tot 1999 duikt hij op in de moderne jazzband Splinks, van 1987 tot 1989 in de improvisatiegroep Baba-Oemf en van 1987 tot 2005 in de avant-gardistische rockgroep BRAAXTAAL, die ik eenmaal heb mogen bewonderen. Maar ik ken hem daarbuiten vooral van zijn biologerende stemimprovisaties die hij solo dan wel met The Ex, Maja Ratkje, het Nederlands Blazers Ensemble, Cor Fuhler, Mats Gustafsson, Fred Lonberg-Holm, Ebony Band, Carola Bauckholt en vele andere artiesten vanuit de hele wereld ten gehore brengt. Een ongrijpbare held!
Op zijn nieuwe zoveelste cd Lifespans, vergeef me dat ik de tel kwijt ben, toont hij zich weer van zijn experimentele, improvisatorische en bovenal elektronische kant. Hij presenteert 13 tracks, waarvan er 12 precies 5 minuten duren en de laatste 47 seconde langer is. De muziek klinkt als een door de blender gehaalde mix van elektronica, stemmen en noise. Een kruisbestuiving van de white noise van Bruce Gilbert, de elektronische noise van Merzbow, Radboud Mens en Aube, de experimenten van Kapotte Muziek en een kapot analoog modem met de sfeer van Eraserhead van David Lynch. Is dat enigszins genietbaar? Jazeker, alleen moet je er wel even voor gaan zitten en bij voorkeur dit alles hard ondergaan met de koptelefoon op. Je komt dan in een surrealistische wereld, waar je omarmt noch afgestoten wordt. Het is gewoonweg hallucinerend, biologerend en totaal anders dan je gewend bent. Een aan de grond nagelende orkaan van geluid, waarin hij toch behoorlijk veel nuances weet aan te brengen. Mooi is niet van toepassing op deze muziek, hetgeen ook een te oppervlakkige term hierbij zou zijn. Een zwaar imponerende en bovenal uniek luisteravontuur dekt de lading veelmeer. Het is een fijne en broodnodige afwisseling op de hedendaagse muziek geworden. De levensduur ervan bepaalt de luisteraar zelf. Blonk weet weer uit te blinken met dit hypnotiserende goed.
Luister Online:
Track 1
Track 4
Track 7
Track 10
Track 13
door Jan Willem Broek