[cd, Iris Penning]
Je wordt er soms wel eens moe van, die meisjes met hun gitaar. Maar er zijn gelukkig altijd van die fijne uitzonderingen, die meteen het verschil weten te maken. Ook in het Nederlands zingen is riskant, want je kan het niet wegstoppen onder de muziek. Met bijvoorbeeld Eefje de Visser zijn er echt wel heel prettige uitzonderingen op te noemen, maar die raken me niet altijd meteen tot op bot. Een jonge singer-songwriter die er in alle opzichten mee weg komt is Iris Penning. Ze is pas 19 jaar, maar vergroeid met haar gitaar en maakt al jarenlang muziek. De knappe Eindhovense muzikante beschikt over een heerlijk bitterzoet stemgeluid met een charmante, licht zachte g. Wat dat betreft is ze het Nederlandse antwoord op het Franse zuchtmeisje. Alleen zijn dat kwalificaties waarmee je positief bedoeld enkel oppervlakkig blijft, daar waar zijzelf zoveel diepgang brengt.
Dat blijkt namelijk wel uit haar cd Droomverf, een titel die alleen al de moeite waard is. Ze brengt hierop 10 goudeerlijke songs. In de basis is het singer-songwritermuziek met enkel zang en akoestische gitaar, maar met enige regelmaat ondersteunen 5 gastmuzikanten haar op elektrische gitaar, bas, percussie-instrumenten, drums, piano en orgel. Zij kleuren de door Penning geschilderde songs op sfeervolle wijze in, waarmee de muziek soms ook richting ballads, soul, jazz en indierock koerst. Maar of ze het klein brengt of met grotere penseelstreken, het is allemaal emotioneel geladen en niet gespeend van die wonderschone, ontwapende poëtische teksten. Hiermee toont ze aan over veel alledaagse dingen na te denken en er een filosofisch draai aan te geven.
De wereld is mooi en ik dus ook. Licht is alles dat ik zie, misschien is daarom donker zo mooi.
De liedjes zijn helder, maar de ondertoon is droefgeestig. Dat alles zonder neerslachtig te zijn. Het is eerder hetgeen er nu eenmaal is met vragen bloot willen leggen. Wat voor de één doodnormaal is of als vanzelfsprekend wordt beschouwd, is voer voor Penning om te verklaren in schilderachtige klanken en teksten.
Waarom praat ik teveel, maar zeg ik nooit genoeg.[…] Waarom ben ik te vreemd, maar niet uniek genoeg?
Je kunt genieten van de prachtige muziek, maar er zijn teksten die je stil laten staan en even je adem benemen. Net als je door een schitterende stad loopt en plots een luisterrijk kunstwerk of gebouw tegenkomt; je kunt en wilt er niet omheen en moet even een pas op de plaats maken.
Als ik morgen niet ben wie ik nu morgen wil zijn, ben ik dan eenzaam? […] Je wordt niet oud en wijs als je niet jong en dwaas bent geweest. En niet tevreden grijs als je niet bij jezelf bent gebleven.
Dit zijn weer enkele van die vele kleine fragmenten van haar dichterlijke kunsten die het album opsieren. Ze beschikt over een oude ziel, of misschien beschik ik nog over een jonge. Laat ik maar van dat laatste uitgaan. Het zijn evengoed teksten die de aandacht opeisen. Het gebeurt me niet vaak dat ik eerst de tekst en dan pas de muziek omarm. Muzikaal gezien zit het ook sterk in elkaar en er zijn ook delen waarbij het in omgekeerde volgorde aan de deur klopt.
De kwasten van mijn wereld zijn van mij.
De inkleuring van de muziek en teksten is precies wat Iris Penning van vele anderen onderscheidt. Het leidt niet per se tot nieuwe inzichten, maar het wordt wel op een eigenzinnige en breekbare wijze verwoord en zorgt daarmee wel voor vele contemplatieve en kippenvel opwekkende momenten. Geen stillevens, maar levendig schilderachtige pracht. In totaal duurt het geheel slechts krap 31 minuten, maar het heeft de impact van een door een sluipschutter geschoten langspeler. Iris Penning brengt vol verve een ongelooflijk, eigengereid droomdebuut om stiekem verliefd op te raken. Het wordt zo nog dringen in die jaarlijstjes!
Luister Online:
Droomverf (album)
door Jan Willem Broek