[2cd, Rune Grammofon/Konkurrent]
Het Noorse, prestigieuze label Rune Grammofon staat garant voor meerdere bijzondere releases per jaar. Sommige gewoonweg van een onaardse schoonheid zoals Susanna en Hilde Marie Kjersem, andere spannend en intrigerend waarvan Elephant9, MoHa! en Skyphone mooie voorbeelden zijn voor dit jaar. Maar ook altijd brengen ze albums uit die je vrijwel nergens onder kan brengen. Dat is zeker het geval bij het debuut For The Middle Class uit 2006 van het trio Huntsville. De band bestaat uit Ivar Grydeland, Ingar Zach en Tonny Kluften. De eerste twee richten het Noorse improvisatielabel Sofa en de drie komen elkaar eerder tegen in No Spaghetti Edition en soms in bands als HISS, Tri-Dim, Wazahugy en allerlei duo’s met andere artiesten. In Huntsville maken ze als basis een soort geïmproviseerde ambient-jazz waardoor ze een legio aan stijlen, tempo’s, ritmes en atmosferen mengen. Hierdoor valt hun muziek uiteindelijk buiten elke categorie, behalve dan wellicht de categorie ondefinieerbare en uiterst spannende kwaliteitsmuziek. De drie heren maken gebruik van veel bijzondere en daarnaast de meer gewone instrumenten. Het instrumentarium loopt namelijk uiteen van de tabla machine, shruti box (een soort Indiaas done instrument) en sarangi (Indiase luit) tot allerhande percussie-instrumenten, gitaren, banjo en contrabas. Het debuut maakt, in ieder geval op mij, om meerdere redenen een diepe indruk. Nu gaan ze daar twee jaar later even met de dubbel-cd Eco, Arches & Eras fijntjes overheen. De eerste cd bevat 3 korte en 2 zeer lange composities, eigenlijk net als het debuut. De muziek is nog meer uitgesproken en kent geen beperkingen. De focus lijkt nu meer te liggen op de banjo en daarmee hier altcountry, elektronica en de Indiase elementen. Voor de rest geven ze in hun ambient, jazzy en percussiegerichte geheel ook weer plaats aan avant-garde, ambient, jazz, Indiase muziek, rockimprovisaties, klassiek, Americana en allerlei geïmproviseerde constructies daarvan. Tempo- en ritmeversnellingen en -vertragingen, atmosfeerwisselingen en gevarieerde inzet van het instrumentarium bepalen het caleidoscopische karakter van deze onbeschrijflijke muziek. Op een derde van het tweede stuk, dat zo’n 21 minuten duurt, hoor je ineens en heel kort de betoverende zang van altijd innemende zwoel, hese Sidsel Endresen (solo, Bugge Wesseltoft). Maar de hypnotiserende kracht van de muziek heeft je dan allang in haar greep. De korte stukken fungeren als korte rustpunten om even bij te komen van het hectisch heftige soms kakofonische van de lange composities. De tweede cd bestaat uit een live-track van bijna 55 minuten lang, opgenomen op het Kongsberg Jazz Festival 2007, die een soort vleesgeworden en haast onmenselijke vertolking is van alles wat hierboven staat. Wat een verpletterende macht, die overigens prachtig sereen wordt afgesloten. Hierbij worden ze ook nog eens bijgestaan door percussionist Glenn Kotche (Wilco, Loose Fur, Sinister Luck Ensemble, On Fillmore) en gitarist Nels Cline (Quartet Music, Wilco, The Geraldine Fibers, Nels Cline Trio, Scarnella), wat natuurlijk twee klasse artiesten zijn. Verrassend, imponerend, bloedstollend, intrigerend, niet te beschrijven, niet te definiëren, avontuurlijk, het zijn maar een paar termen die van toepassing zijn op deze grootse opvolger.
Luister Online bij Myspace:
Diverse extracten
door Jan Willem Broek