[cd, Gusstaff/Kudos]
De grootste bekendheid heeft de Australiër Hugo Race zonder twijfel vergaard door zijn lidmaatschap in Nick Cave’s Bad Seeds. Toch heeft deze veelzijdige muzikant, die al meer dan tien jaar in Europa woont en tevens oprichter van de band The Wreckery is, nog veel meer gedaan. Hij is bijvoorbeeld met Hugo Race & The True Spirit, waarmee hij duistere rockballads maakt, een tijd lang actief en vorig jaar nog verbaast hij vermoedelijk vriend en vijand met zijn zonder de True Spirit opgenomen tot de verbeelding sprekende Between Hemishperes. Hier is namelijk geen zang te bekennen, maar enkel rauwe akoestische instrumenten, Afrikaanse snaarinstrumenten (ngone, kora) en een elektrische gitaar die gestapeld worden op een hoop dominerende elektronica. Een hoofdzakelijk elektronisch album, dat begint met duistere klanklandschappen vol drones, glitch en loodzware basklanken. Door de genoemde instrumenten en met name de Afrikaanse slaat de boel niet dicht zoals bij veel collega droners nog wel eens het geval is. Hij komt nu met zijn nieuwe geluid ergens uit tussen Jacaszek, Roy Montgomery, Emiter, David Lynch en tribale muziek. Het is eigenlijk niet te geloven dat dit om dezelfde Hugo Race gaat, ook al is het album meer dan geloofwaardig. Zijn nieuwste album Fatalists past meer bij het beeld dat men van Hugo Race zal hebben, ook al is hij tussendoor nog bezig geweest met het multiculturele rockproject Dirtmusic en tevens met het Frans/Canadese Lilium. Op de nieuwe cd maakt hij weer oud en vertrouwd duistere rockballads. Zijn prachtig herfstige stem sluit ook helemaal aan bij deze tijd van het jaar, net als de muziek overigens. Hij omringt zich met de Italiaanse gitarist Antonio Gramentieri (Sea Of Cortez, Delavega) en percussionist Diego Sapignoli (Delavega), de Amerikaanse violiste Vicky Brown en Nederlandse bassist Erik Van Loo (Willard Grant Conspiracy). Het is weer een internationale aangelegenheid, maar ditmaal weer geheel gecentreerd rond de fantastische zang en duistere wereld van Hugo. Hij komt op dit album eigenlijk het dichtst bij Mark Lanegan, zij het dat de altcountry hier meer naar voren komt. Ook fans van Nick Cave zullen hier zeker aan hun trekken komen. Wel brengt hij hier net als Mark Lanegan, naast Leadbelly, Nirvana en legio anderen, een fraaie cover van de traditionele song “In The Pines” ten gehore. Het is een album vol diepgaande, herfstige pracht geworden.
Luister Online bij Myspace:
Will You Wake Me Up
door Jan Willem Broek