[cd, Fluttery/Kunaki]
De uit Lissabon afkomstige muzikant Gonçalo Pereira heeft vorig jaar met zijn soloproject Diamond Gloss bewezen dat hij een eigenzinnige kijk heeft op de post-rock. Hij werkt hierop vooral met elektronica en dikt zijn post-rock aan met neoklassiek, ambient, idm en glitch. Voor Diamond Gloss maakt Gonçalo Pereira deel uit van de door hem opgerichte groep How Comes The Constellations Shine, die eerst nog Purfect heet. Deze wordt in 2005 opgericht om vervolgens in 2010 weer uit elkaar te gaan, omdat alle leden die hij inmiddels geworven heeft iets anders zijn gaan doen. Pereira pakt nu de draad in zijn eentje weer op en laat nu het album Belongs To Mafra het licht zien op het geweldige Fluttery label. Een verstandig besluit blijkt al snel. Mafra is een plaats in de buurt van Lissabon, waar Pereira wellicht zijn wortels heeft. Met dit project belicht hij meer zijn gitaargerichte post-rock, maar ook hier maakt hij veelvuldig gebruik van elektronica. Daarnaast lardeert hij zijn composities met fijnzinnige orkestraties, tromgeroffel en pianopartijen. De meeste tracks zijn uiterst melancholisch, teder, diepzinnig, mysterieus en vol emotie. Hij vermijdt de clichés door steeds van hard naar zacht te gaan en bouwt eigenlijk continu spanning op, die wel naar een climax toewerkt. Die climax is er echter één van emotionele orde en niet zozeer van harde uitbarstingen. Zijn creaties zijn instrumentaal en laten heel veel over aan de verbeeldingskracht van de luisteraar. Wellicht dat hij al zijn nummers daarom ook zonder titel heeft gelaten, zodat een ieder daar zijn of haar eigen invulling aan kan geven. Alleen hoor je in sommige stukken filmische stemsamples. Wat vooral opmerkelijk is en knap te noemen valt, is het feit dat dit allemaal klinkt als een volwaardige vier- of vijfkoppige formatie, maar toch van slechts één artiest afkomstig is. Geen idee of dat live ook zo uitgevoerd kan worden, maar daarover hoef ik me bij dit album gelukkig niet te buigen. Hij brengt een machtig patchwork van post-rock met glitch, ambient, shoegaze en neoklassiek. Op het moment dat de desolate pianostukken overheersen doet het me wel eens denken aan de rustieke, instrumentale pracht van Nine Inch Nails, terwijl de filmische post-rock weer herinneringen oproept aan Godspeed You! Black Emperor, de meer mystieke, sferische stukken richting Sigur Rós gaan en de warme gitaarambient referenties als Yellow6 aanhaalt. Het moge duidelijk zijn dat dit bijzonder goed en bovenal mooi is. Nu het een soloproject is geworden rijst de hoop dat dit schitterende album in de toekomst nog een vervolg gaat krijgen. Subliem!
Luister Online bij Soundcloud:
Belongs To Mafra (album)
door Jan Willem Broek