[cd, ZenneZ]
Jazz heb je in allerlei hoedanigheden, van de traditionele tot de free jazz. Het meest interessant vind ik het toch meestal als de jazz met een ander genre gemixt wordt. Dat mag elektronica zijn of zoals bij het nieuwbakken Horizon Trio ook werelds getinte muziek. De groep bestaat uit de componist en altklarinettist Steven Kamperman. Kamperman zoekt, sinds hij vanaf 1998 met enige regelmaat albums uitbrengt, wel vaker de grens op en stapt er het liefst ook overheen, zoals in de groepen Carlama en Baraná (Trio/ & Co/ Quartet). In 2011 maken hij en de helaas vorig jaar overleden Behsat Üves als het duo Baraná nog het fijne album Xenopolis samen de Turkse zangeres Ceyl'an Ertem (2011). Klezmer, Turks gekruide muziek, freejazz en improjazz, niets is hem te gek. Daarnaast is de Turkse jazz zangeres Sanem Kalfa te horen, die in 2010 de internationale Montreux Jazz Vocal Competition heeft gewonnen. Je kunt haar onder meer terug vinden in internationale gezelschappen als Kaja Draksler’s Acropolis Quartet en Iordache. Momenteel woont en studeert ze in Nederland. Het drietal wordt gecompleteerd door de Roemeense gitarist, violist en componist George Dumitriu. Hij heeft al 16 prijzen gewonnen als klassiek violist, voor hij zich gaat ontwikkelen als begenadigd en avontuurlijk jazzgitarist. Hij heeft onder meer laten horen in Kaja Draksler’s Acropolis Quartet, Teodora Enache en zijn eigen DUMItRIO. Ook hij is inmiddels in Nederland te vinden. Een groep met brede, internationale ervaring en kwaliteit kan je gerust stellen.
Nu brengen ze samen hun eerste cd Catch It If You Can, waarop de composities van de hand van Steven Kamperman en is opgedragen aan Behsat Üves. De teksten komen van de jonge Turkse dichter Orhan Güneş. Het is niet eenvoudig een vinger te leggen op de muziek. Ten eerste produceert Kamperman met zijn altklarinet geluiden die uiteenlopen van jazz en klassiek tot aan Turkse muziek en klezmer. De heldere, dikwijls woordeloze zang van Kalfa zorgen zowel voor een prettig droomgeluid met slechts enkele malen een Turks tintje als een intrigerend avant-garde sound. In dat laatste geval doet ze me sterk denken aan Iva Bittová. Dumitriu zorgt bij dit alles voor de ritmische invulling en rockelementen op de gitaar en kleurt het geheel verder op fraaie wijze in met zijn klassieke vioolspel. Maar simpelweg zeggen dat dit een jazzwereldmuziek cross-over is, zou de band tekort doen. Wat dat betreft weten ze per composities de accenten steeds weer te iets te verschuiven, waardoor het geheel weliswaar consistent blijft maar de muziek steeds varieert. Ze brengen een veelomvattend hoorspel waar humor, melancholie, opgeruimdheid en bezinning elkaar in de juiste dosering afwisselen. Muziek die je kan prikkelen, weg doet dromen en weet te emotioneren. Een wereldplaat in alle opzichten, glanzend over horizonten uit alle windstreken!
door Jan Willem Broek