30 juni speelt Kyuss Lives! in de 013 in Tilburg een drie uur durende avondvullende set. Drie uur Kyuss nummers, gespeeld door drie oorspronkelijke leden van de band plus een Belgische gitarist. Maar hoe voelt Nick Oliveri zich hier nu bij?
Aan ons zal het niet liggen. Mijn lief en ik gaan een heel fijne avond hebben, die dertigste juni. Kyuss is een van de weinige bands die we allebei erg goed vinden, dus een avondvullend programma met alleen maar Kyussliedjes? We’re in! En niet alleen om de nostalgie, want Welcome To Sky Valley en …And The Circus Leaves Town zijn nog steeds minstens even goed als bij uitkomen midden jaren negentig.
John Garcia? Check. Beste stonerrockzanger ever #feit. Is ook wel de protagonist in deze reünie, aangezien hij vorig jaar publiciteit wilde genereren met zijn Garcia Plays Kyuss-tour. Nick Olivieri en Brant Bjork waren toevallig in de buurt, speelden een keertje mee; en dat smaakt uiteraard naar meer.
Brant Bjork? Zeker één van de beste stonerrockdrummers ooit, en stukken beter dan zijn opvolger bij Kyuss, Alfredo Hernandez. Vergelijk ‘Hurricane’ (Hernandez)
maar eens met ‘100 Degrees’ (Bjork).
.
Weliswaar cool intro bij ‘Hurricane’ maar daarna wordt het wat nonchalant, statisch en saai, zonder die drive en souplesse van Bjork, en daardoor veel minder aanstekelijk. Hoe goed zou …And The Circus Leaves Town zijn geworden met hem op drums? Maar goed, los daarvan heeft hij de eerste drie albums van Kyuss gespeeld, aardig wat songs geschreven op die albums, dus de juiste drummer voor een reünie.
Dat mensen blij worden van Nick Oliveri – als origineel Kyuss-bassist – is echter wel puur en alleen gebaseerd op nostalgie. Wat heeft hij voor band betekend? Waarschijnlijk was het een fijne kameraad. Goed om samen de generator parties mee te beleven. Leuke bassist, zeker. Maar essentieel? Dacht het niet. Later wel stoorzender geworden in Queens of the Stoneage, maar gelukkig door opperhoofd Josh Homme eruit gezet. Grootste probleem is echter dat hij vanavond als veredelde sessiemuzikant vooral covers moet spelen. Hij speelt op debuut Wretch (paar leuke momenten, maar kun je verder snel vergeten; nogal gemiddelde bikerrock en ook nog slecht geproduceerd. Zou een wonder zijn als ze er een nummer van spelen.) en Blues For The Red Sun, een goed maar onterecht opgehemeld album. Want: zeer wisselvallig, teveel filler, te gruizige productie. Maar wel een stel klassiekers erop, dat wel.
Na de opname van de tweede is hij direct opgestapt/eruit gezet, werd vervangen door Scott Reeder die veel meer achter de maat aan durfde te slepen. Minder punk, meer Black Sabbath; en in dit geval was dat precies goed. Dat hij wel een geweldige bassist is staat er verder buiten; evenals het feit dat hij alle Kyussliedjes waarschijnlijk perfect kan spelen. Maar hij speelt nummers die niet van hem zijn, waar hij niets mee te maken heeft gehad. Het beste werk van Kyuss was zonder Nick Olivieri. Hoe zou hij het vinden? Hoe gelukkig is hij ermee? Natuurlijk is hij professioneel genoeg om er helemaal voor te gaan, en spelen voor veelal uitverkochte zalen is natuurlijk geweldig. Maar zou het niet ergens bijten? Andermans partijen spelen in een entiteit waarin hij zo-even zelf nog een steunpilaar was.
Maar wellicht interesseert het hem allemaal niet, leeft het vooral in mijn hoofd omdat ik niet echt een fan van de man. Dat het beter wordt dan Garcia Plays Kyuss vorig jaar lijkt me geen onvoorstelbare aanname, het zijn op de Belgische gitarist na (een Helmut Lotti sessiemuzikant, I kid you not) allemaal stonerrocklegendes, en Brant Bjork zien drummen is altijd een feestje. Maar toch. Maar toch.
(Bas Ickenroth)