[cd, Fat Cat/Konkurrent]
De in Canada geboren en Italië opgegroeide artiest Jonathan Clancy draait al even mee in de muziek. Zo is hij te horen in de groepen Settlefish, Glowkids en onlangs A Classic Education en geeft hij tevens acte de présence op een Giardini Di Mirò album. Solo opereert hij al enkele jaren als His Clancyness. Hiermee brengt hij gelimiteerde mini’s uit op onder meer Secret Furry Hole en Mirror Universe Tapes, die vol staan met een prettige mix van lo-fi, indierock en experimentele akoestische muziek. Hoog tijd voor een volwaardig debuut dus.
Bij Fat Cat volgen ze hem al jaren op de voet en grijpen onmiddellijk hun kans als ze het debuut Vicious kunnen uitbrengen. Hierop brengt hij een ietwat ander geluid dan voorheen, want de muziek is een broeierige kruisbestuiving van krautrock, wave, indierock, psychedelische pop, shoegaze, droompop en Americana geworden. Hierbij ligt het accent per nummer net wat anders, ook qua invulling van de instrumenten. De ene keer rockt het meer en op andere momenten zijn de elektronica aan zet of is het een heerlijke mix van beide. Hij voorziet alles van zijn catchy, licht verhoogde zang. Ook weet hij op prettige wijze te variëren met harde en dromerige muziek. Een nummer als “Zenith Diamond” verraadt zijn hardcore achtergrond in Settlefish, terwijl in andere nummers zijn indierock of lo-fi verleden meer naar boven komt. Uiteindelijk komt hij dan op pakkende wijze ergens tussen Darwin Deez, Joy Division, Pavement, Baby Bird, Velvet Underground, Can en Final Fantasy uit. Een fijn album waar werkelijk niets boosaardigs aan is. Sterker nog, geen kwaad woord over dit heerlijke en buitengemeen aardige album.
door Jan Willem Broek