[cd, Touch/Konkurrent]
Als de vrouw een instrument zou zijn, dan is ze een cello. Ik houd zo van het geluid uit dat instrument en zeker als het door een artieste als Hildur Gudnadóttir wordt bespeeld. Want, zo vind ik, het instrument is in het leven geroepen om er uiterst melancholische klanken mee te produceren en niets anders. Hildur Ingveldardóttir Guðnadóttir, zoals ze voluit heet, weet dat als geen ander. Naast haar hand- en spandiensten voor Stórsveit Nix Noltes, Pan Sonic, The Knife, Wildbirds & Peacedrums, Múm, Angel, Skúli Sverrisson, Hilmar Jensson, The Hafler Trio, Jóhann Jóhannsson, Nico Muhly, Valgeir Sigurðsson, Schneider TM, BJNilsen en Stilluppsteypa, is ze ook solo actief. Vorig jaar levert dat haar prachtige cd Without Sinking op. Maar in 2006 heb ik al een eerder werk van haar op de kop getikt, al noemt ze zich daar nog Lost In Hildurness. Die cd Mount A, uitgebracht op het 12 Tónar label, is van een onaardse pracht. Hieruit hoor je niet alleen haar ervaring uit al haar vooral experimentele projecten terug, maar ook en vooral hoe zij harmonieuze en bloedstollend mooie droefgeestige sferen weet neer te zetten. Naast de cello zet ze hiervoor de viola da gamba, citer, stem, morin khuur, piano, vibrafoon en gamelan. De desolate setting die neerzet is buitengemeen intiem en confronterend. Ze weet je continu naar adem te laten happen doordat ze je bedelft onder haar immens wonderschone en ontroerende geluid. Denk aan de mooist denkbare combinatie van David Darling, Jóhann Jóhannsson en Valgeir Sigurðsson en je komt in de buurt. Welnu, die nu niet meer verkrijgbare cd is nu op het prestigieuze Touch heruitgegeven (en geremasterd) onder haar eigen naam (is ook wel zo praktisch in je platenkast). Het is gewoon te mooi om waar te zijn.
Luister Online:
In Gray
door Jan Willem Broek