Zo, dat was dat! Verslik je niet in de oliebollen en natuurlijk ook volgend jaar gewoon weer lijstjes uit het:
We luisterden naar: The Beach Boys, Mark Van Hoen, Tomas Weiss & Matthias Grassow, Amy Winehouse, Rock of Heltah Skeltah, Sean Price en Declaime. En keken naar: Deliverance.
The Beach Boys – Smile (2cd, Capitol)
Wacht 44 jaar en dan heb je ook wat. Eindelijk is de cd er van de surfjongens. Solo is deze al in 2004 uitgebracht door Brian Wilson -ook heel mooi trouwens- maar nu zoals het album zou moeten klinken. Wie fan is van albums als Pet Sounds, Surf’s Up en Sunflower komt hier helemaal aan z’n trekken. De muziek doorstaat de tijd moeiteloos en klinkt gewoonweg fantastisch. Er staan op de eerste schijf allemaal bonustracks en op de tweede krijg je de studio opnames te horen, inclusief al de gerepeteerde zooi; beperk je dus vooral tot deze dubbelaar en laat je niet verleiden tot de 5cd+2lp+2×7”, want dan krijg je echt een hoop onzin extra. Zoals hier is het goed. Je krijgt een nostalgische glimlach op je gezicht die niet meer weggaat, nou ja afgewisseld met een enorme ontroering dan. Een tijdloos juweel dat je moet koesteren!
Luister Online bij YouTube:
Surf’s Up
Mark Van Hoen – The Revenant Diary (cd, Editions Mego)
2012 -mag ik dat al zeggen, ja dat mag ik zeggen- krijgt een fraai begin met een nieuwe cd van Mark Van Hoen (die nu al wel verscheept wordt). Hij heeft naast solowerken ook al van zich laten horen in Seefeel, Scala, Locust, Autocreation en Aurobindo. Daarnaast is hij een graag geziene producer (Velma, Mojave3) en gastmuzikant. Van Locust is Truth Is Born Of Arguments (1995) de meest toonaangevende en spraakmakende cd. Een machtig spel van etherische vocalen, industriële beats en idm. Op zijn vorige cd Where Is The Truth (2010), die na een stilte van 6 ineens opduikt, grijpt hij al deels terug op die sound, zij het dat hij vooral songgerichte muziek brengt. Op deze nieuwste verlaat hij grotendeels de songstructuren en lijkt hij nog meer terug te grijpen naar de muziek die hij anno 1995 maakte. Maar hij voegt er wel meer ritmes, eigenzinnige samples, her en der vrouwenzang, dromerige elementen en diverse moderniteiten aan toe. Dat levert een hypnotiserend en beklijvend elektronisch geheel op met veel adembenemende, wonderschone momenten. Dat alles gestoken in een mooi door Stephen O’Malley ontworpen hoes. Wat wil je nog meer? Prachtig! (j**rl**stj*sm*t*r***l, n* *l!)
Luister Online bij Soundcloud:
Don’t Look Back / No Distance
Tomas Weiss & Matthias Grassow – Quiet Calling III (cd, Musical Philosophy)
Tomas Weiss is de ambientspecialist pur sang die onder meer als El Hadra opereert en samenwerkt met uiteenlopende artiesten. Wat hij ook doet, het zijn altijd verbluffende, diepgravende en tot de verbeelding sprekende ambientcomposities. Dat is zeker niet anders met een minstens ze grote specialist op ambientgebied Grassow. Ze zijn in 2008 met hun drieluik Quiet Calling begonnen, dat ze nu voltooien. De cd bevat duistere, mysterieuze ambient die wel naar een in een donkere krocht verstopte Stars Of The Lid neigt. Het is zinnenprikkelende pracht!
Luister Online bij YouTube:
Quiet Calling III (sample)
Amy Winehouse – Lioness: Hidden Treasures (cd, Universal)
Zo en om de week een beetje popneutraal (ik en obscure muziek Ludo? :-)) af te sluiten, ook deze. Ik ga er niet teveel over roepen, dat gebeurt elders genoeg. Maar wat een stem en wat een heerlijk vet geluid. Topwijf!
Deliverance (John Boorman)
Rock of Heltah Skeltah Rockin Out West (Hosted By Suge White)
Sean Price Kimbo Price (A Prelude To Mic Tyson)
Veel rappers lijken de laatste tijd week in de benen te worden. In Nederland duiken ze ineens in de sufste tv-spelletjes op of zitten ze te snotteren bij Ali B.. Keeping it real, me reet, je hoeft dat leven in de snelle laan niet eens echt te leven als je het me maar voor de duur van je plaat kan doen geloven. Ik begin erachter te komen dat je op mixtapes veel minder snel dat emogedoe als odes aan hun moeder tegen komt, ook in Amerika. Niet dat Ruck en Rock van Heltah Skeltah ooit een softe kant hebben laten zien, die pakken op deze twee solomixtapes ook gewoon weer keihard uit. Sean Price met heavy oostkust beats maar Rockness Monsta zoekt het in L.A. en voorziet beats die we kennen van Dr. Dre, Snoop en 2Pac van nieuwe raps. Hele dikke, ekte ekte, hiphop.
Declaime Selfstudy
Declaime, eerder bekend als Dudley Perkins, is wat verantwoorder bezig. Dat emmeren over dat (gangsta) fantasy ain't reality (well, duh!) is soms wat afgezaagd. Ja, US gangstarap is ook uitgeplayed en braggin' & boastin' gaat ook over hoe anderen het allemaal fout doen, maar op een of andere manier is dit irritanter. Maar gelukkig is daar vrouwlief/beatbakker Dudley Anne Muldrow! Die zorgt altijd wel voor een spannende muzikale omlijsting die de ingeslapen gangsters op een veel betere manier de les leest. Dat in combinatie met Declaime's prima flow zorgt er toch voor dat ik een oogje toeknijp bij de soms wat belerende teksten.