Uitvinder streepjescode overleden, om een echt drama maar even over te slaan. Ook heel wat streepjes voor hebben wij met onze lijstjes uit het:
We luisterden naar: Christoph Berg, Philip Glass, Flip Grater, Mount Eerie, Old Celtic & Nordic Ballads, Various Artists: Grains De Berceuses, Rajna, Stranded Horse, Various Artists: …and darkness came, Джена en Цветелина Янева. En gingen naar: Rina Mushonga.
Op de valreep komt er nog een prachtig album binnen van deze in Berlijn wonende componist, die ook achter het project Field Rotation zit. Berg heeft kamermuziek geschreven voor hoofdzakelijk viool, piano en contrabas, waarbij Berg ook nog allerlei elektronische geluiden, gitaar en veldopnames op subtiele wijze toevoegt. Je krijgt acht bloedstollend mooie, melancholische composities plus twee remixen van Aus en P Jørgensen. Deze ontroerende pracht zal fans van Olan Mill, Greg Haines, Insa Donja Kai, Ólafur Arnalds en Max Richter zeker aanspreken. Overigens zal dit gelimiteerde goedje inmiddels wel uitverkocht zijn.
Philip Glass – The Passion Of Ramakrishna (cd, Orange Mountain Music)
De minimal music van Philip Glass is wereldwijd een begrip. Hij brengt repeterende klassieke muziek met veelal overweldigende vocalen, van musicals en soundtracks tot doorwrochten modern klassiek . Ik wacht al een eeuwigheid op de reworks door hedendaagse artiesten, maar zelfs een later bestelde nieuwe cd van de meester bereikt mij eerder. Ditmaal heeft Glass een eerbetoon gebracht aan Sri Ramakrishna, in 1836 geboren in West Bengalen als Gadadhar Chattopadhyaya en gestorven in 1886. Ramakrishna wordt wel gezien als de grootste Hindoe mysticus van de negentiende eeuw. Volgens Ramakrishna is Godrealisatie het doel van het menselijk leven. Als eerste predikte hij dat daartoe niemand zich tot een andere religie hoeft te bekeren, maar dat elke religie, mits oprecht gevolgd, tot God leidt. Zijn boek “The Gospel of Ramakrishna” is van grote invloed geweest op Glass. Glass heeft zich er met zijn 75 jaar dan ook vol opgestort en er een zeer gepassioneerd werk van gemaakt. Grootse, indrukwekkende koren gaan samen met de vele violen, cello’s, contrabassen, fluiten, hobo’s, klarinetten, trombones, fagotten, trompetten en nog wel meer. Af en toe wordt de koorzang even onderbroken door een prachtige solosopraan. Wat dat betreft is er best een link met een zeker requiem. Een prachtig, groots en meeslepend album.
Flip Grater – While I’m Awake I’m At War (cd, Vicious Circle)
Deze Nieuw-Zeelandse singer-songwriter komt nu met haar derde cd. De rest van haar werk is lastig verkrijgbaar hier, dus ik denk dat nog niet zoveel mensen aan deze zijde van de aardkloot van haar gehoord hebben. Ze laat op deze cd een zachter en opgewekter geluid horen dan voorheen, maar nog steeds weet ze diepe snaren te raken met haar prettige zalvende stemgeluid en goed gedoseerde melancholische muziek. Die muziek wordt samen met gastmuzikanten ingekleurd met akoestische gitaar, piano, viool, pianoaccordeon, bas, mandoline en een enkele keer met elektrische gitaar, orgel en percussie. Het merendeel stelt het dus zonder drums. Ze komt ergens uit tussen singer-songwritermuziek, altcountry, folk, chansons en rock. Haar songs zijn uniek te noemen, maar roepen wel associaties op met Cat Power, PJ Harvey, Francoise Hardy en Suzanne Vega. Buitengewoon breekbare schoonheid.
Mount Eerie – Clear Moon / Ocean Roar (2cd, 7 e.p.)
Eerder dit jaar verschijnen op vinyl al de twee nieuwe Mount Eerie albums Clear Moon en Ocean Roar. En wat ik zo via bandcamp heb kunnen horen behoren beide tot het beste werken van Phil Elverum, dat terwijl ik zijn muziek van zijn cd’s Lost Wisdom (2008) en Wind’s Poem (2009) al heel hoog heb zitten; en ook het album Mount Eerie (2003) van zijn vorige incarnatie The Microphones trouwens. Zoals de titels van de nieuwe werken als doen vermoeden is de eerste bijna sereen en de tweede van een grimmige, grommende duisternis; zelfs aan de letters op de hoezen valt dat al af te lezen. Maar beide weten je volslagen aan de grond te nagelen dan wel omver te blazen. Clear Moon sluit zeker in het begin meer aan op zijn vorige werken. Er hangt nog wel een lo-fi-achtige sfeer in het begin, totdat de synthesizers en gitaren je met zachte hand omver duwen. Ondanks dat de muziek hier grootse vormen aan kan nemen en donkere wolken zich samen pakken, blijft de overrompelende schoonheid op milde wijze overeind. Op een merkwaardige wijze doet de muziek me denken aan een mix van This Mortal Coil, The Beautiful Schizophonic en Blueneck. Dat komt zeker door het etherische karakter van veel stukken, wat helemaal sterk wordt als er vrouwelijke zang naast die van
Phil opduikt. Phil zelf schept zeker met zijn zang een droefgeestige atmosfeer. Het album weet je hoe dan ook op te slokken, mee te zuigen en pas na ruim 41 minuten verdwaasd uit te spugen. Ocean Roar begint daarentegen op een Swans-achtige wijze met een monsterlijk maar imponerend geluid. Naarmate het album vordert komen er ook psychedelische elementen (fluiten) langs, maar tevens verpletterende noise en snoeiharde metalachtige stukken. De woelige oceaan komt pas in de één na laatste track weer even tot rust met een fraaie lo-fi song. Tot slot slaan de golven weer snoeihard neer en eindigt het waar het begon: met een indrukwekkend geluid. Een shock and awe gevoel. Beide cd’s heb ik nu al een keer of 3 gedraaid. Verslavend goed gewoon. Een monumentale dubbelslag!
Old Celtic & Nordic Ballads – Old Celtic & Nordic Ballads (cd+boek, Prikosnovénie)
Various Artists: Graines De Berceuses (cd+boek, Prikosnovénie)
Het Franse label Prikosnovénie brengt naast de vele heavenly voices en wave bands ook dikwijls werken uit die in het teken van de sprookjesmuziek staan. Het is een genre dat ik graag mag horen, net als ik kan genieten van fantasiefilms over hobbits en dergelijke. Noem het een afwijking, maar het label grossiert echt in sterke releases in het genre. Ze besluiten het jaar met twee cd’s in deze categorie.
Eerst is er het project Old Celtic & Nordic Ballads van Jean-Luc Lenoir. Het is niet echt een verzamelaar maar een heus project waar hij en de zijnen oude folknummers nieuw leven inblazen. Met traditionele instrumenten als luit, harp, draailier, citer, bouzouki, Middeleeuwse pijp, fluiten, cello, hardanger viool, viool, klavecimbel en nog veel meer brengen ze muziek uit Frankrijk, Ierland, Noorwegen, Zweden, Scotland en de Schotse eilanden (Hebriden) over elfen, feeën, trollen, dwergen, draken, zeemeerminnen en andere sprookjesfiguren. Hierbij is een andere hoofdrol weggelegd voor zangeres Joanne McIver die afgewisseld wordt met Céline Archambeau en een koor. De andere leden brengen één of meer van de genoemde instrumenten. De cd zit in een groot DVD-formaat boekwerk, waarin de prachtige tekeningen van niemand minder dan Arthur Rackham (1867-1939) staan. Het is dromerige, wonderschone muziek met hier en daar een duister element. Een adembenemende trip vol folk, klassiek en fantasiemuziek.
De tweede release is de compilatie Graines De Berceuses, de vierde uit de “Berceuses”-serie vol etherische wiegeliedjes, die aftrapt met bovengenoemd project. De cd past zo in de “heavenly voices”-reeks van het vroegere Hyperium label, zij het dat deze muziek frivoler en meer sprookjesachtig is. Je krijgt verder bijdragen van Sora, Pinknruby, Compagnie Atirdel, Ashram, Geoffrey-J’Offre, Reseda Tilsim, Hexperos, Caprice, Louisa John-Krol, Arfang, Jean Christophe Bonnafous, Alizbar, Lea Mahjun & Onde en Christine Rey. Bekende en onbekende artiesten wisselen elkaar af, van Australië, Frankrijk en Italië tot Hongarije, Rusland en Slovenië. Dat is naast de magisch hypnotiserende pracht ook al leuk gegeven. Ook deze compilatie is gestoken in een prachtig boekwerk, vol verhalen en de mooie aquarellen van labelvormgeefster Sabine Adélaïde. Heerlijke muziek voor bij de kerstboom of gewoon om even de realiteit te ontsnappen.
Luister Online:
5 albumsnippers
Rajna – Babel (cd, Rajna)
Het Franse duo Fabrice Lefebvre (instrumenten en arrangementen) en Jeanne Lefebvre (zang) komen met hun tiende album in hun 15-jarig bestaan. Ze maken doorgaans heavenly voices muziek, die zowel door de jaren 80 en in het bijzonder Dead Can Dance als door wereldmuziek uit diverse windstreken met de nadruk op de Oosterse. Dat vind je ook weer terug op hun nieuwste werk, waar Jeanne haar hemels etherische zang en de arrangementen brengt en Fabrice zijn brede wereldse instrumentarium bestaande uit duduk, santoor, ney, bouzouki, arghul, fluit, req, bendir, gong, chalumeau, cimbalen en nog veel meer. Ook creëert hij de muziek op keyboard. Ze krijgen hier verder nog hulp op viool en worden terzijde gestaan door Olaf Parusel van Stoa op saz, orgel en middeleeuwse harp. Het gebruik van al die akoestische instrumenten maakt hun muziek al heel bijzonder, maar de composities mogen er ook wezen. Muziek uit de sprookjes van 1001 nacht waar een mysterieuze, melancholische sfeer heerst. Betoverende pracht die de hemel op aarde brengt.
Stranded Horse Transmission / A Faint Light (7”/download, Talitres)
Yann Tambour is voor mij een grote held met zijn project Encre, waar hij een mooie brug tussen samplekunsten, postrock en klassiek met poëtische teksten en nachtelijke atmosferen slaat. Deze staat nu ingevroren in stikstof en komt misschien wel nooit meer tot leven. Yann, zelf eveneens een begenadigd gitarist, is na een concert van Toumani Diabaté helemaal in de ban van de kora geraakt . Hij start Thee, Stranded Horse, een project met zang, gitaar en kora waarbij hij ook is beïnvloed door Tyrannosaurus Rex en Nick Drake. Na zijn fraaie debuut cd doopt hij het project vorig jaar om in Stranded Horse, waarvan de prachtige cd Humbling Tides verschijnt. Nu komt hij met een 7” dan wel download waarop hij twee nummers presenteert. Ten eerste de Joy Division cover “Transmission”, wat een prachtig Afrikaans getint nummer is geworden. Yann zingt en speelt wederom op de kora en gitaar. Daarnaast werkt hij met gastmuzikanten Boubacar Cissokho (kora), Poulo K (riti) en Bakoutoubo Dambakhate (balafoon), die de Afrikaanse elementen nog even extra kracht bijzetten. Het is sowieso de meest originele Joy Division cover geworden die ik ken en nog buitengewoon mooi ook. De tweede track van eigen hand is ook bijzonder fraai. Een heel lekker tussendoortje!
Various Artists: …and darkness came (digital, Headphone Commute)
Jaja, ik weet het…ik zeg altijd niets met digitale muziek te hebben, maar de uitzonderingen daarop groeien als paddenstoelen uit de grond. En dan zijn er nog uitgaven die zo immens en intens zijn dat categorie of medium er eigenlijk helemaal niet meer toe doet. Van het Headphone Commute recensiecollectief komt nu zowaar een eerste digitale release. De opbrengst hiervan gaat voor de volle 100% naar Artsen Zonder Grenzen en The Human Society. Voor $10 (of meer) krijg je dan maar liefst 87 tracks van bij elkaar 6 uur en 16 minuten lang!!! Je krijgt hoofdzakelijk neoklassieke en experimentele ambientmuziek van uiteenlopende artiesten. Exclusieve bijdragen van onder meer Helios, Simon Scott, Maps And Diagrams, Marcus Fjellström, Kane Ikin, Black Swan, Pleq, Autistici, Kreng, Julien Neto, Machinefabriek, Absent Without Leave, Hammock, Anoice, David Newlyn, Lawrence English, Last Days, loscil, Nils Frahm, Peter Broderick, Ólafur Arnalds, Jóhann Jóhannsson, Dakota Suite, Olan Mill, Clem Leek, Dustin O’Halloran, Christoph Berg, Max Richter, offthesky, Hauschka, Clint Mansell, Erik K Skodvin, Valgeir Sigurðsson, Bersarin Quartett, Brambles, Talvihorros, Rafael Anton Irisarri, Stray Ghost, Ezekiel Honig, Scanner, Ian Hawgood en Celer. Dan schieten woorden gewoonweg te kort….
Rina Mushonga@Mezz
Try-out, stond er op het programma aangegeven. Een teken dat er groot wordt gedacht. Dat resulteert soms in een vervelende vorm van Amerikaantje spelen – een zekere 'Anny' gaf begin dit jaar op dezelfde locatie een akelig maniertjes-concert– maar Mushonga en haar vijf begeleiders deden wél iets bijzonders. Da's niet zo vreemd, wanneer je als Zimbabwaanse Nederlandse een soort Beach House meets Kate Bush meets Mumford & Sons-eightiesrock gaat maken, met gelukkig ook nog wat highlife-gitaarlijntjes. Ondanks de try-out-status klonk de band als een eenheid, en een stuk donkerder dan verwacht. Ik proefde zelfs wat Wild Beasts in de ritmes! Bovenal waren de vocalen indrukwekkend. Niet alleen van frontvrouw Rina trouwens. Een beetje verscholen aan de zijkant stond een kniebuiginkjes makende, met de handen in de rug heupwiegende achtergrondzangeres die een hele hoop zanglijnen voor dat messcherpe Knife-effect 'dubbelde'. <3
Джена Да Видя Какво е
Цветелина Янева Мога Пак
Misschien is het mijn degenererende smaak, maar de Bulgaarse pop-folk/chalga scene is dit jaar lekker bezig moet ik zeggen. Waar het 'm nu precies in zit weet ik niet maar de laatste albums van Preslava, Azis, Kali waren al lekker en die van deze twee dames – Dzjena en Cvetelina Yaneva – bevallen me prima. De lakmoesproef zijn altijd de dancenummers en zelfs die vind ik bij deze artiesten prettig, terwijl het me bij bijvoorbeeld Yanitsa echt wat te veel Oh Oh Cherso aan de Zwarte Zee wordt. Dzjena's stem doet denken aan Preslava maar ze vibreert percussiever. Cvetelina krult lager, om niet te zeggen sexier, zwoeler. Haar tweede album dit jaar zelfs, na het vorige, traditionele album met Georgi Yanevs Orpheus orkest. Djena heeft trouwens nog een traditioneel hoekje ingericht op haar album dat afsluit met drie horo's. Verder is het weer smakelijk een allegaartje van (turbo)folk, Turkse en Roemeense klanken, arabesk, dance, r'n'b en af en toe een rockballad.