In een ononderbroken keten van handopleggingen gaat het ambt van bisschop terug op de twaalf apostelen. Ja daar ging het al mis bij die aars-bisschoppen. Minder verwerpelijk zijn onze lijstjes uit het:
We luisterden naar: Ólafur Arnalds, Eraldo Bernocchi/ Harold Budd/ Robin Guthrie, Birds Of Passage, The Boats, Braids, Circle, Mintg Julep, Orbit Service, Mirel Wagner, Pavement, Subcarpați, Los Chapillacs en Sonido Gallo Negro. En keken naar: Bellflower en Midnight In Paris.
Bellflower (Evan Glodell) Twee vrienden maken een vlammenwerper om te gebruiken als de Apocalyps begint. Verder gebeurt er weinig in het stadje Bellflower, er wordt vooral veel gedronken. Mede door het camerawerk, maar ook door het stof en de rotzooi overal krijgen ruzies en zelfs onschuldige gesprekken een broeierig, ja welhaast apocalyptisch sfeertje. Natuurlijk is er een liefdesverhaal dat uit de hand loopt, maar ik vond het zelf vooral het voortdurende fanatisme voor de vlammenwerpers mooi: zonder reden, zonder andere baan of wat dan ook wordt er onverstoorbaar geknutseld. Een mooie indiefilm waarvan Evan Glodell behalve regie ook het script en de hoofdrol op zich heeft genomen. En en passant ook nog een aardig uithangbord tegen overmatig alcoholgebruik.
Ólafur Arnalds – Living Room Songs (mcd, Erased Tapes)
De IJslandse componist start dit album als downloadproject. Uiteindelijk is dat alles gebundeld op deze nieuwe mini van 23 minuten. Het bevat heerlijk melancholische neoklassiek met elektronische invloeden, zoals we eigenlijk wel gewend zijn van hem. Maar het is wel weer van een uitzonderlijke schoonheid wat hij hier presenteert. De pianostukken samen met de strijkers en elektronica vormen een ontroerend geheel, die zijn weerga niet kent. Een overdonderend kleinood!
Luister Online:
Living Room Songs (album)
Eraldo Bernocchi / Harold Budd / Robin Guthrie – Winter Garden (cd, RareNoise Records)
Drie ambientgrootheden samen op één album. Het klinkt eigenlijk precies zo als je van tevoren verwacht en toch nog mooier. Bedwelmende ambient waar pianopartijen, gitaarambient en elektronische verstrooiing hand in hand gaan. Dat levert desolate pracht op waarvan je enkel kunt dromen. Verbluffende schoonheid.
Luister Online:
Entangled / Stay With Me
Birds Of Passage – Winter Lady (cd, Monopsone)
De Nieuw-Zeelandse Alicia Merz is lekker bezig dit jaar. Na het sublieme album Without The World en haar split met Leonardo Rosado, komt ze nu alweer met haar derde album dit jaar. Het bevat wederom haar etherische fluisterzang en nachtelijke ambient en drones. Deze muziek isoleert je volledig van de rest van de wereld. Je wordt hier in een winters landschap geplaatst, waarbij de schoonheid zich in de subtiele details aan je openbaart.
Luister Online bij Soundcloud:
Disaster Of Dreams / Highwaymen In Midnight Masks
The Boats – Do The Boats Dream Of Electric Fritz Pfleumer? (cd, Slaapwel Records)
Het Belgische Slaapwel richt zich op muziek waarbij je in slaap kunt vallen. Normaal gesproken is dat wellicht een negatief aspect, maar dit is in slaap vallen bij overrompelende kunst. Diverse grote artiesten hebben zich al aan die concept gewaagd. Nu valt de beurt aan deze Britse groep, met leden van Hood en The Sea. Ze brengen hier één lange track van 36 minuten, waarbij je geen seconde wilt missen. Speelse kneuterelektronica, neoklassiek en ambient versmelten hier tot heerlijk slaapverwekkende pracht!
Luister Online bij Bandcamp:
Do The Boats Dream Of Electric Fritz Pfleumer?
Braids – Native Speaker (cd, Kanine)
Twee mannen en twee vrouwen uit Canada vormen deze band, die al eerder dit jaar met deze cd aan kwam zetten. Nu is deze ook hier geland. Ze brengen heerlijk, ijzige new wave waardoor ze fijne experimenten, dub step, wereldse ritmes en allerhande elektronica mengen. De hoge, licht onderkoelde dameszang mag er wezen. Denk aan een pakkende mix van Cocteau Twins, Fever Ray, Dirty Projectors en Broken Social Scene. Sterk album!
Luister/Kijk Online bij Vimeo:
Lammicken
Circle – Soundcheck (cd, Ektro)
Met deze Finnen weet je nooit waar je uitkomt. Het kunnen postrocklandschappen zijn, maar ook metalachtige en psychedelische. Dit nieuwe album is dan wel live, maar ook daar is geen peil op te trekken. Van dat live aspect merk je niets van op het eindapplaus en dynamische geluid na dan. Vier waanzinnige stukken vol psychedelica, stevige rock en uitzinnige vocalen. Het is op en top Circle en dat moet je gewoon zelf ondergaan om te begrijpen.
MP3’s(amples):
Tuhatsata
Virsi
Nopeuskuningas
Mint Julep – Save Your Season (cd, Village Green)
Mint Julep, het project van Keith Kenniff (Helios, Goldmund) en zijn vrouw Hollie, brengen eindelijk hun debuut uit. Ondanks de rustige muziek die normaal uit de koker van Kenniff komt, maken ze samen heuse shoegazermuziek die soms best stevige vormen aan kan nemen. Lush, M83, My Bloody Valentine, Disco Inferno en I Break Horses komen hier op eigenzinnige wijze voorbij. Ze zijn na een wat voorzichtig begin met 2 mini’s tot een volwaardige band uitgegroeid. En de muziek is nog verdraaid lekker ook.
Luister Online bij Soundcloud:
Aviary / Why Don’t We / Cherry Radio
Orbit Service – A Calm Note From The West (2cd, Beta-Lactam Ring)
Vijf jaar heeft Randall Frazier (zang, synthesizers, samples) erover gedaan om met zijn volgende werk te komen. Voor de snelle beslisser is het dan wel meteen een dubbelaar (waarvan één schijf live plus extra bonustracks); in een editie van 30. De band wordt naast Randall gevormd door Kim G. Hansen van Antenne (synthesizers, samples, gitaar), Brian Gerhart (gitaren) en Dennis Swanson (gitaar). Verder worden ze geholpen door onder meer Anna Brønsted van Our Broken Garden (meermaals te horen met haar prachtzang), Edward Ka-Spel van de Legendary Pink Dots en Kirill Nikolai van Still Light. Het levert een bijzondere kruising op van acid folk, psychedelische rock, Americana en Duitse elektronica. Het is even wonderlijk en uniek als mysterieus en bloedmooi. Eerder uitgekomen zou deze cd hoog geëindigd zijn.
Luister Online:
A Calm Note From The West (albumsnippers)
Mirel Wagner – Mirel Wagner (cd, Bone Voyage)
Zo aan het eind van het jaar toch een grijsdraai plaatje van jewelste! Het is de 23 jarige in Ethiopië geboren Finse Wagner, die een doorleefd singer-songwritergeluid laat horen. Akoestisch, bluesy gitaargetokkel met een lekker gebroken stem. Ze laat een fijne mix horen van Kimya Dawson, Leonard Cohen, Syd Barrett, Nick Drake en Diane Cluck. Ze behandelt zowel diepgravende als kinderlijke onderwerpen op uiterst breekbare wijze. In haal haar eenvoud komt ze eigenlijk overal mee weg. Luister vooral eens naar haar “No Death” en je bent verkocht.
Luister Online bij Soundcloud:
No Death / No Hands / The Road / Joe / To The Bone
Pavement – Terror Twilight
Een album ontdekken via een universitair onderzoek, only at the Subs. The Long and Short of it: Children's Processing of Temporal Inconsistencies in Written Text bracht me met hulp van Master J. op Pavements laatste. Malkmus was zijn bandleden hier volgens mij al zat, schreef alles zelf, en kwam met een klein handjevol rake nummers. (Major Leagues! Carrot Rope!) En (dus) vooral de heerlijke opener, Spit On A Stranger, ook dankzij de lieve Franse video. Maar ik was al in die mood door….
Midnight In Paris (Woody Allen)
Je wéét dat Woody scherp en gefocust is, als Owen Wilson kort na de toeristische intro-beelden verklaart dat Parijs het mooist in de regen is. Dat had ik zelf ook net bedacht. De film stuurde m'n gedachten. Er zijn in recente Woody-films vele vervangers van de meester geweest, en dat juist de tragische Darjeeling anti-held en depressieve surferboy Owen Wilson de beste blijkt, het doet me veel. Iemand moet hem de hoofdrol laten spelen in een biopic over zijn naamgenoot Dennis! Alhoewel, als ie daar maar niet aan onderdoor gaat… Wilson maakt bepaalde stembuigingen perfect, zonder dat het een flauwe imitatie wordt. Nog mooier, Midnight in Paris is de beste Woody-film sinds… God, ik ga het maar niet opzoeken. Ik vraag me af waar dat nou van afhangt; zijn het de grappen, het script om de one-liners heen, of de juiste combinatie van ster-acteurs die er écht zin in hebben. Of is het toch gewoon Parijs? De musical die Woody daar in de nineties opnam was ook al erg geïnspireerd. Een bebaarde Martin Sheen werkt perfect als nemesis, een van de leukste (en haast weggemoffelde grappen) is Wilsons reactie op Sheens uiteenzetting hoe seks en alcohol niet samengaan. 'Speak for yourself'. Als de klok in Parijs twaalf slaat belandt would-be-schrijver Wilson in zijn eigen 'nostalgia shop', waarover hij een novel probeert te schrijven. Tout bekend artistiek Amerika verzamelt zich voor korte (en steeds drogere) ontmoetingen. 'Wow you're Thomas Stéarns Eliot?!' En weg is ie. Het leukst zijn de Fitzgeralds. Oh Zelda! (Een heerlijke rol om te spelen voor Allison Pill, die snel een keer een hoofdrol moet krijgen.) Maar de beste grap van de hele film is voor Buñuel. Wilson doet hem een ideetje aan voor een film, en Luis snapt er níets van. 'Waarom kunnen ze niet weg van die tafel!' Dit is Parijs dus alle vrouwen worden plots nóg wat mooier, al lijkt Carla Bruni wat zenuwachtig voor haar cameo… (Ergens ook wel schattig.) Maar hoe de shopaholic-echtgenote van Wilson lóópt… En het platenmeisje ís!
Subcarpați Subcarpați
Subcarpați Etnologic
Beats en folklore zijn niks nieuws meer maar het Roemeense duo Subcarpați doet het wat mij betreft net wat avontuurlijker dan veel van die 'Balkanbeats' groepen. Het is sowieso wat meer straat, meer zoals groepen als Paraziții, maar niet gangsta zoals B.U.G. Mafia. Het doet ook denken aan Nederlandse hiphop zoals bijvoorbeeld Opgezwolle (mede omdat de stem van de rapper aan Sticks doet denken), maar dan dus op z'n Roemeens. Dat is een machtig klinkende taal, dus voor mij werkt het, ondanks dat ik het niet versta. De samples komen vooral van de 'lautarii' traditie en de typische cimbalom hinkstap wordt spannend vertaald naar een zware beat. Ze bieden hun muziek gratis aan via hun website (Descarga albumul, je kan er ook nog een leuke mixtape vinden (linksonder). Het is nogal halfbakken getagd, geef maar een gil als je 't goed wil doen, ik heb de scan al overgetypt.
Los Chapillacs Odisea cumbia 3000
Sonido Gallo Negro Cumbia Salvaje
Op een ander werelddeel, Zuid-Amerika, herleven ook oude tradities. Los Chapillacs uit Arequipa, Peru maakt cumbia en chicha in de traditie van Los Destellos, Los Mirlos en Juaneco y su Combo, maar dan een tikje ruiger. Momenteel hangen ze overigens dakloos rond in Rio De Janeiro. Sonido Gallo Negro pakken het nog een tikje psychedelischer aan, met behoorlijk spaced-out effecten. Heavy shit!