Het regent harder jaarlijstjes om ons heen dan we drinken kunnen, duizend bommen en granaten. Wij houden het rest van het jaar nog even bij onze lijstjes uit het:
We luisterden naar: Ulcerate, Oneohtrix Point Never, Jon Balke & Batagraf, B. Fleischmann, Rachel Grimes, King Oliver’s Revolver, Misophone, Oliveray, Giovanna Pessi/Susanna Wallumrød, Dolphins Into The Future, Red Horse, Loney Dear, Steve Roden, Preterite, Inimă Sălbatică and Cynic.
Ulcerate – The Destroyers Of All
Blijkt al uit sinds januari of zo. En ik leer het nu pas kennen. Schaamte. Nogal eens vergeleken met Immolation – ook al een band die ik veel te lang langs me heb laten gaan – maar ik vind het toch redelijk appels en peren. Immolation is zwaarder, meer macho, meer echte echte metal (zei hij na enkele beluisteringen), Ulcerate lijkt op eerste gehoord pure techdeath te maken maar is stiekem eigenlijk een avant/postmetal band met dissonante riffs die me doen denken aan Stephen O’Malley op Khanate’s abstracte Clean Hands Go Foul. Fabelachtige drummer ook! Lange nummers, redelijk ondoordringbaar maar op het eind gewoon heel erg mooi. Toch knap bij zo’n knoepertharde teringherrie.
Oneohtrix Point Never – Replica
Tegelijkertijd nostalgisch en futuristisch klinken; het zijn maar weinigen gegeven. Boards Of Canada, M83 op zijn best, Christ.; veel verder kom ik niet. De nieuwe Oneohtrix Point Never mag erbij worden gezet; melancholieke echo’s uit het verleden die perfect samenvallen met flarden gebeurtenissen uit een mogelijke toekomst. Licht IDM-achtig anno 2000, maar verder behoorlijk origineel, want: geen soundscapes, geen ambient, geen chillwave, geen geluidskunst. Collage-achtig maar dan toch als één geheel klinken.
Jon Balke & Batagraf – Say And Play (cd, ECM)
Componist, keyboardspeler, pianist, percussionist en elektronicaman Balke heeft een hang naar het wereldse en tevens avant-garde en jazz. Hij brengt ook hier met een aantal percussionisten, onder andere Helge Andreas Norbakken, en een zangeres een mix van Afrikaanse percussie en jazz, met een bevreemdend karakter. Echt een Rivella-achtig album, waar naast de engelachtige zang ook spoken word te horen is. Ongemakkelijke ritmes die je toch weten te grijpen in een surrealistische atmosfeer. Het blijft bijzonder wat deze Noor fabriceert.
Luister Online:
Baka #65 / Riddle #1 / Calmly / Azulito / Hundred-Handed (in de playerT)
B. Fleischmann – for M / Mikro_Kosmos (2cd, Morr Music/Sound Of A Handshake)
De Oostenrijkse elektronicaspecialist Bernard Fleischmann (ook in Duo505) komt doorgaans met speelse en uiterst eigenzinnige idm, waarin ook invloeden uit de pop-, klassieke en experimentele muziek doorsijpelen. Zijn nieuwste werk bestaat uit twee livecd’s, met op elke schijf slechts 1 lange compositie. De eerste for M is een prachtig eerbetoon aan Mark Linkous van Sparklehorse die maart 2010 zichzelf van het leven heeft beroofd. Fleischmann brengt zelf elektronica, gitaar en omnichord en wordt door 3 muzikanten bijgestaan op lap-steel, gitaar, bas, elektronica, viool en cello. Dat levert een overweldigend en meeslepend werk van 47 minuten op, soms van een pijnlijke scherpte maar meestal van een zachte melancholie. Na 30 minuten houden de muzikanten ook ineens een minuut stilte. Net als bij de bloedmooie tribute die A Winged Victory For The Sullen eerder aan Mark bracht, blijkt eens te meer hoe hij gemist wordt. De tweede schijf Mikro_Kosmos, die 35 minuten duurt, is eveneens live; al hoor je daar net als op de eerste schijf niets van. Fleischmann is hier alleen aan het werk en brengt die heerlijke elektronica met speelse beats waar hij het patent op lijkt te hebben. Op melancholische en ritmische wijze brengt hij zijn fraaie creaties ten gehore. Dit is een geweldige dubbelslag geworden!
Luister Online bij Soundcloud:
for M (fragment)
Mink Freud – Gelatinous (cd, Domestic)
Zeer gelimiteerd album van een eigenzinnige artieste. Het is net alsof ze vanuit de toekomst laat horen hoe elektronische muziek van artiesten van weleer had kunnen klinken. Rudimentaire, elektronische geluiden gaan hier hand in hand met futuristische en brengen een bevreemdend soort ambient met drones en niet te definiëren klanken. Alsof Grouper, Leyland Kirby, Aphex Twin, Tangerine Dream, The Future Sound Of London, Oneohtrix Point Never, Xela en Brian Eno elkaar hebben ontmoet op een nog te ontdekken planeet. Buitengewoon biologerend debuut.
Luister Online bij Soundcloud:
War Of The Worlds
Winter Sunrise
Rachel Grimes – Marion County 1938 (dvd+mp3-files, Rachel Grimes)
Het rommelt de laatste tijd weer rond de leden van Rachel’s. Eerst The Young Scamels en Rachel Grimes met albums en vorig jaar Christian Frederickson. Onlangs is het debuut van King’s Daughters & Sons verschenen met leden van diezelfde band, inclusief Rachel Grimes herself. Zij is nu terug met een dvd, waarop een film staat met haar muziek en gelukkig ook de muziekbestanden los. Samen met maar liefst 8 muzikanten maakt ze 3 pianogedreven tracks die door hobo, violen, cello, contrabas, klarinet en harp ingekleurd wordt. Ja en dan komt Rachel’s wel weer om de hoek kijken, zij het dat dit meer klassiek is. Fraai kleinood dat doet snakken naar meer!
Luister Online bij Bandcamp:
Marion County 1938 (album)
King Oliver’s Revolver – Gospel Of The Jazz Man’s Church (cd, Waggle-Daggle)
Fris gezelschap uit Zweden dat een smakelijke wereldse grog maakt van klezmer, dark cabaret, jazz, tango’s, Balkanmuziek en andere wereldse invloeden. In hun mix kom je onder meer Firewater, Tom Waits, Katzenjammer, Beat Circus, Klezmatics, Fishtank Ensemble, Human Wine, Oi Va Voi, Beirut en Balkanmuziek tegen. Ze variëren goed met de diverse ingrediënten en klinken authentiek; het nummer hieronder belicht slechts één van de ingrediënten van hun muziek. Bijzonder lekkere wereldplaat.
Luister Online bij Soundcloud:
Yelena
Misophone – Songs From An Attic (cd, Another Record)
De mystieke Britse multi-instrumentalisten M.A. Welsh en S. Herbert zijn verantwoordelijk voor één van de meest ongrijpbare en eigengereide bands van de afgelopen jaren. Hun albums luisteren naar rare titels als Where Has It Gone, All The Beautiful Music Of Our Grandparents? It Died With Them, That’s Where It Went…, Be Glad You Are Only Human en I Sit At Open Windows. Zelf beweren ze overigens al 13 albums uit te hebben. Door dit soort zaken vraag ik me ieder keer af of je ze wel serieus moet nemen. Hun muziek doet er in ieder geval toe. Ook op hun nieuwe cd is dat het geval. Het is alsof je op een verborgen, net ontdekte zolder in het huis van je opa en oma een mysterieuze koffer hebt ontdekt, waarin allemaal magische oude pre
ntenkaarten zitten van de jaren 30. Intieme muziek vanuit de twilight zone, zoiets. S. is een klassiek getrainde muzikant en bespeelt een instrument of 20 en M.A. schrijft, zingt en werkt met gevonden geluiden. Ze brengen een soort hybride van folk, indierock, ballroom muziek experimentele en orgelmuziek en altcountry. Muziek die je ergens tussen Matt Elliot, Micah P. Hinson, Neutral Milk Hotel, Beirut, The Caretaker, Fire On Fire, Syd Barrett, A Hawk And A Hacksaw en Tom Waits in kunt plaatsen, zonder dat die vergelijkingen ooit helemaal opgaan. Wonderlijke pareltjes.
Luister Online bij Myspace:
Swan’s Road
Oliveray – Wonders (cd, Cote Labo)
Nils OLIVER Frahm en Peter RAY Broderick vormen samen Oliveray. Samen brengen ze precies wat je er tevoren van verwacht en het is geweldig. Stemmige, intieme en ingetogen piano en viool gestuurde singer-songwritermuziek met zo nu en dan zang. Ze brengen onder meer een geweldige cover van Efterklang’s “Harmonics” ten gehore. Maar ook de rest is van een betoverende, gracieuze schoonheid.
Luister Online bij Soundcloud:
Wonders (album)
Giovanna Pessi / Susanna Wallumrød – If Grief Could Wait (cd, ECM)
Susanna kan ook behoorlijk magisch overkomen zonder haar Magical Orchestra. Dat bewijst ze op haar album met de Barokke harpiste Pessi, aangevuld door een violiste en “nyckelharpa”-speler. Ze blazen 17de eeuwse muziek van Henry Purcell nieuw leven in en brengen tevens prachtige covers van Leonard Cohen (“Who By Fire”) en Nick Drake (“Which Will”) en een eigen song van Susanna (“Hangout”) ten gehore. Modern klassiek en Barokke muziek van een ongekend hoog niveau en mysterieuze pracht!
Luister Online:
The Plaint / Who By Fire / If Grief Has Any Pow’r To Kill / Hangout / Which Will
Dolphins Into The Future – Two Romantic Landscapes (cassette, Bennifer, 2011)
Korte tape (20 minuten) met de inmiddels herkenbare & unieke new age sound van Lieven Martens, de man achter Dolphins Into The Future. De twee nummers zijn ditmaal geïnspireerd door schilderijen van twee Duitse kunstschilders, Jacob Phillipp Hackert en Caspar David Friedrich, beiden van invloed in de romantiek stroming aan het begin van de 19e eeuw. De muziek klinkt wel wat moderner, met abstract spel op de elektrische piano, geluiden van vogels en borrelend water. De kant van Friedrich bevalt mij nog het best, met wat minder natuurgeluiden en daardoor meer plek voor de hallucinerende synths. Een romantische luisterervaring inderdaad, al denkt mijn vrouw daar heel anders over.
Red Horse – Red Horse (lp, Type, 2011)
Die jaarlijstjes die nu overal opduiken leveren soms nog wel eens iets op dat je eerder over het hoofd had gezien. Bij mij is Red Horse zo’n geval dat ik echt niet had willen missen. Red Horse is drummer Eli Keszler en gitarist Steve Pyne, twee namen die de doorgewinterde experimentele muziekliefhebber waarschijnlijk bekend in de oren klinken. Maar dat deze combinatie zo overdonderend zou uitpakken had niemand durven dromen. Agressieve percussie in combinatie met chaotische elektronische manipulaties van de snaren levert een stukje moderne freejazz op dat qua herrie een aantal noisebands naar de kerstmuziekbakken verwijst. De blastbeats en gekreukel op allerhande geïmproviseerde instrumenten vergen misschien veel van de luisteraar, maar de productie is helder als glas; met de koptelefoon op mis je niks van dit meesterlijke gestoorde samenspel en de buren alles. Iedereen blij.
Loney Dear – Hall Music
Dat is geen timing om een belangrijke plaat uit te brengen hè. Als ik Hall Music in pakweg augustus op promo had gehad, had ik 'm waarschijnlijk net zo lang gedraaid tot ie in mijn jaarlijstje zou belanden. Nu is het daarvoor niet te laat. Erger; het album is daar stiekem net niet goed genoeg voor. Hij wordt een beetje een zeurpietje, die Emil. Al blijft zijn thuisstudio-setup, samengesteld uit tevreden knorrende basjes, vrolijk fietsbel-gerinkel en geknepen koorjongetjes-vocalen, natuurlijk fantastisch. Echt goede liedjes spot ik hier niet; als schetsmatig geheel werkt het zonder meer (weer) wél. Afsluiter “What Have I Become” doet me het meest, ook dankzij Malin Ståhlberg. 'In a land with a thousand seasides I never learned to swim at all', en later nog donkerder, 'Efforts never made a change here, and high hopes made it worse.' Jemig.
Steve Roden Proximities
Zoals gewoonlijk voor een installatie, maar ook zonder de beelden is Proximities weer een erg mooie release van Roden. IJzig kalm drijven schijnbaar willekeurige tonen voorbij, maar een aanwezige omgevingsruis zorgt voor een paradoxale druk op de ketel die de serene sfeer toch niet verbreekt. Ambient met 'een randje', prachtig!
Preterite Pillar Of Winds
De verbeten dreinpsalmen van Geneviève Beaulieu ken je misschien al van Menace Ruine. In Preterite doet ze het samen met James Hamilton van onder andere Nebris. Met zijn organische drones klinkt Beaulieu nog middeleeuwser en maar net zo serieus. Gelimiteerd (500 exemplaren) op Handmade Birds in een fraaie minigatefold.
Inimă Sălbatică Toată lumea se distrează
De tweede EP van deze Polen is net als de vorige een eerbetoon aan de Roemeense manele-ster Denisa en voor kratis. Ook nu weer wordt de begeleiding digitaal vervangen (ze wissen alles behalve de vocalen grappig genoeg met het 'vocal remove' filter). Het is hapslikwegjunkfoodmuziek maar oh oh oh, wat is het goed voor je humeur, deze bulldozerzigeunerpop. Behalve Denisa krijgt deze keer ook de Bulgaarse Dimana een eh … (enfin, kop 'm zelf maar even in).
Cynic Carbon-Based Anatomy
Bedriegelijk wetenschappelijk klinkende titel heeft deze nieuwe EP, het vervolg op hun comeback plaat Traced In Air. Zoveel dingen die potentieel fout kunnen gaan: etnische samples, fusion jazz, autotuners en natuurlijk die new age, maar het resultaat is gewoon hemels.