Geen blauwtong meer in Nederland, alleen nog blauwbekken. Gelukkig zijn hier weer onze hartverwarmende lijstjes uit het:
We luisterden naar: Sun Ra, Ensemble Economique, Craig Armstrong, Leila, Roma Amor, Sophia, Tyneham House, Kourosh Yaghmaei, Tyme. x Tujiko, Daniel Menche, Imbogodon, Susanna Wallumrød, Teitanblood, Drudkh en Oneohtrix Point Never. En keken naar: Cold Weather.
Sun Ra – The Heliocentric Worlds of Sun Ra, vol.II
Fijn, erachter komen dat die lp nog ergens verstopt zat achterin de kast. Ooit gekocht, platenspeler kaputt, vergeten dat ik de plaat had. Nooit gedacht dat me dat zou overkomen. In ieder geval, nu wel sprake van een herontdekking: Sun Ra op zijn minst jolig, geen ongein, maar serieuze vrije jazz. Het geluid is onopgepoetst en dus wat gedateerd, maar dat is niks erg: lange, uitgesponnen improvsessies en Basje is helemaal om.
Ensemble Economique – Crossing the pass, by torchlight
Het Dekorder label stuurt nog gewoon echte lp's als promo op. Dat is natuurlijk al heel fijn, maar nog beter is dat de muziek van dit Ensemble Economique wel heel erg mooi; een soort techno-jazzy-trance-ambient waarbij het heerlijk melancholiek spacen is. Doe me nog maar zo'n promo lp!
Craig Armstrong – In Time (cd, Lakeshore)
Van Armstrong kan je werkelijk van alles verwachten, van bijdrages in Massive Attack en experimentele joint ventures met AGF tot filmmuziek en gastoptredens bij grote popartiesten. Nu weer eens een onvervalste soundtrack waar elektronica en orkestraties en bombast en subtiliteit elkaar weer op mooie wijze omarmen. Her en der ook nog de prachtige zang van Catherine O’Halloran en het filmische plaatje is compleet. Ik ben een fan van het genre, maar kan stellen dat dit sterk en vet in elkaar zit.
Luister Online bij YouTube:
In Time Main Theme
Leila – U&I (cd, Warp)
Leila Arab, onder meer toetseniste van Björk, gooit het op haar vierde soloalbum in 14 jaar tijd eens over een andere boeg. Ze brengt puntiger, hardere elektronische muziek die soms zelfs punkachtige en kakofonische vormen aanneemt. Ze krijgt vocale steun van de immer eigenzinnige Mt. Sims. En ook daar komt Leila goed mee weg. Sterker nog, het is een heerlijk techno album geworden met zeer opzwepende en tevens ingetogen nummers die goed passen in de Warp traditie. Ze bewijst hiermee dat er nog allerlei interessante dingen in haar koker zitten. IJzersterke plaat!
Luister Online:
(Disappointed Cloud) Anyway
Luister Online:
U&I (albumsnippers)
Roma Amor – Occhi Neri (cd, Old Europa Cafe)
Dit Italiaanse trio weet altijd een heerlijke mix te brengen van dark cabaret, Franse chansons en Italiaanse, folkachtige muziek al dan niet beïnvloed door de jaren 60. Op hun derde album klinkt dat smakelijker dan ooit. Ze brengen naast de innemende zang van Euski, ze zingt zowel in het Italiaans als Frans, klokkenspel, gitaar, accordeon, lepels, mandoline, (contra)bas en synthesizers. Hiermee brengen ze een overwegend melancholisch en nostalgisch geheel ten gehore dat heerlijk wegdraait.
Luister/Kijk Online bij YouTube:
Le Coeur Au Chaud
Luister Online:
Sensualità / Euforia / Le Coeur Au Chaud / Mon Amour / Occhi Neri
Sophia – At Home With Sophia-The Acoustic Sessions (2cd, The Flower Shop)
Dit is denk ik mijn langste pre-order ooit geworden, want ik heb er ruim een half jaar op moeten wachten. Maar het valt dan ook niet tegen. Vijftien nummers ujit het oeuvre van Sophia worden hier akoestisch uitgevoerd en missen hun uitwerking niet. Hoewel Sophia het voor mij nooit helemaal haalt ten opzichte van The God Machine, heb ik ook deze groep hoog zitten. Robin Proper-Sheppard’s zang en zijn gitaarspel, dat is en blijft een krachtig wapen. Dat blijkt ook uit deze intieme uitvoeringen. Stuk voor stuk beauties, met toch zoals vaker “The River Song” als hoogtepunt. De gelimiteerde versie (1000 exemplaren) heeft een extra schijf met daarop nog eens 8 songs. Een meer dan fijne aanvulling op de discografie.
MP3:
The Desert Song 2
Tyneham House – Tyneham House (cd+cassette, Second Language/Clay Pipe Music)
En alweer een prachtige release op het Second Language label, ditmaal in samenwerking met het nieuwe Londense label Clay Pipe Music. De artiesten wensen anoniem te blijven. Veel belangrijker is dat de muziek wonderschoon is. Het zijn heerlijk pastorale, melancholische liedjes die onder andere met elektronica, fluit, akoestische gitaar, strijkers en zang tot stand komen. Ze roepen een prettige nostalgisch gevoel op en brengen de sfeer van de jaren 70 even terug. Het geheel is prachtig verpakt en voorzien van een klein boekje en als bonus een cassette met 2 extra songs. Dit zijn nou van die typische releases waarvan je blij wordt en waarbij een dow
nload enkel onrecht doet aan het eindproduct. Een album om te koesteren.
Luister/Kijk Online bij YouTube:
Bletchingley
Luister Online bij Myspace:
A Chalk Horse / Saxon Chapel / The Crows Circle / Last Village Before The Sea / Winter Carriage
Kourosh Yaghmaei – Back From The Brink (2cd, Now-Again)
Tip van Martijn (week 33, 2011) die ik eindelijk ook op de kop heb kunnen tikken. Iranese muziek van voor de revolutie (1979) blijft een goudmijn. Ook deze dubbelaar, die als ondertitel Pre-revolution psychedelic rock from Iran: 1973-1979 heeft, bevat weer veel muziek die prachtig is en je weet te ontroeren zonder dat je er een klap van verstaat. Als bonus een prachtig en liefdevol vormgegeven moddervet boekje met daarin foto’s, teksten, achtergronden van teksten en een beschrijving van zijn muzikale carrière en leven. Hij woont in tegenstelling tot veel van zijn vrouwelijke evenknieën nog wel in Iran. De kwaliteit van de muziek is niet overal even goed, maar alles is goed genoeg om hier alsnog innig van te kunnen genieten.
Luister Online:
Back From The Brink (albumsnippers)
Tyme. x Tujiko – GYU (2lp, eMego, 2012)
Daniel Menche – Guts (2lp, eMego, 2012)
Iedere week is er wel weer wat te beleven bij editions Mego. Neem nu de samenwerking tussen Tatsuya Yamada van MAS en Tujiko Noriko, onze favoriete vrouwelijke elektronica knutselaar uit Japan. Yamada legt hier een bodem van donkere electro, dat het midden houdt tussen dansbaar en dromerig. Daarboven op komen de zweverige vocalen van Tujiko, zoals op ieder album met haar naam erop een hoogtepunt. Verfrissend om haar stem eens te horen tegen een wat minder minimalistische en abstracte achtergrond.
Daniel Menche neemt dit keer een piano om geluiden te creëren. Echt te herkennen is het instrument niet op Guts. Menche gaat hier met de spreekwoordelijke bijl te werk, en deconstrueert pianoklanken tot een zoemende, deinende zee van noise waar onder water van alles gebeurt. Guts gaat op en neer van agressief naar melodieus, van drones en ambient, maar is vooral fascinerend vanwege de achterliggende gedachte dat er een piano als basis dient voor deze gemanipuleerde geluiden.
Imbogodon – And They Turned Not When They Went (LP, Thrill Jockey, 2012)
Deze samenwerking tussen Alexander Tucker en Daniel Beban levert een bijzonder plaatje op, ergens tussen ambient, drones, field recordings en elektroakoestische muziek. Het geheel lijkt uit lukraak knip- en plakwerk te bestaan maar omdat het album in het geheel analoog is opgenomen mag er wel degelijk van een coherent geheel gesproken worden. Lastiger is het om de sfeer op dit album in woorden te vangen; het heeft iets mysterieus en psychedelisch maar roept ook beelden van middeleeuwse rituelen en klassieke horrorfilms op. Vooral de vertraagde, spookachtige zang is hier debet aan. Zonder meer een geslaagde samenwerking, dus.
Cold Weather (Aaron Katz)
Echt zo'n film die ik blijkbaar alleen negatief kan definiëren – er gaat ook zóveel fout – maar die ik toch echt 'to bits love'. Eerst lijkt mumblecore-regisseur Katz nog op zijn Quiet City-toer verder te gaan. Een jongen en een meisje aan tafel, terug thuis. (Inderdaad, Frida Vogels-twist, ze zijn geen stel, maar broer en zus.) Beide lijken hun leven verklooid te hebben, vooral de broer is een lamlendige loser, die plots op het werk van zus verschijnt, om d'r mee op een tripje te nemen. Een beetje weird dus, maar vooral heel lief. Vervolgens vindt hij een American Job in een ijsblokjesfabriek (!) alwaar hij een nieuwe (Latijns Amerikaanse working class) maat opdoet. Maar hier begint scenarist Katz al te wankelen; moet hij zich nu op de broer-zus, de bromance, of zelfs op de ex van de jongen concentreren? Hij probeert halfslachtig alles door elkaar te laten lopen, wat er op neerkomt dat iedereen heel opzichtig in en uit het plot wordt gedirigeerd. En dan lijkt dit alles zo nog mumblecore, maar ook dat wordt snel losgelaten, voor een Sherlock Holmes-mysterie-plot! Hemeltjelief. Best verrassend, al zie je meteen bij binnenkomst aan die ex-vriendin dat er iets Lindsey Lohannigs mis is. Vrij overbodig te zeggen dat het mysterie helemáál van volkomen ongeloofwaardige (slecht getimede en afgewerkte) scenario-vondsten aan elkaar hangt. (De speurders, inclusief net aangeschafte pijp, wisselen momentjes van genialiteit met ontstellende domheid af.) Natuurlijk gaat de film ook niet echt om het mysterie, wat het galante en fraaie einde illustreert, maar dan nog moet achter zo'n amateuristische ode stiekem wél een goed uitgedacht plot zitten. (Wat je dan expres, in plaats van uit onmacht, verfrommelt) En tóch… Momentjes in de auto met de goedgecaste zus – die blijkt te internetdaten – ze maken de film zeer aandoenlijk.
Susanna Wallumrød Jeg Vil Hjem Til Menneskene
Vorige week hadden we het al over Seigmen en het zingen in de eigen Noorse taal, van Susanna Wallumrød (van onder andere de Magical Orchestra en die mooie plaat met Giovanna Pessi op ECM) hoorde ik dat nog niet eerder. Op dit album worden de gedichten van Gunvor Hofmo op muziek gezet. Geholpen door usual suspect Ståle Storløkken (Supersilent) maar ook Hans Magnus Ryan (Motorpsycho) en Erland Dahlen (Madrugada), wat al suggereert dat het in een donker, meer (indie)rock jasje gebeurt. Niet dat Susanna ineens 'rocks out', maar het is wel wat ruwer dan we van haar gewend zijn en dat staat haar goed.
Teitanblood Purging Tongues
Drudkh Вічний Оберт Колеса
Geinig tekeningetje hoor, op die hoes van Purging Tongues. In het licht van het geweldige artwork van Seven Chalices véél te cliché-matig. Gelukkig is de muziek wel even beestachtig goed, met de nadruk op beestachtig. Door het hele vijftien minuten durende nummer zit een Spaanse rant die veel bijdraagt aan de sfeer. De Engelse titel van de nieuwe Drudkh luidt Eternal Turn Of The Wheel en kan je interpreteren als een cyclische terugkeer naar de begindagen van de band. Alle proggy neigingen van Handful Of Stars en Old Silver Key (Romans project met Neige van Alcest) zijn weer terzijde en het is weer echte black metal zoals ze ten tijde van Autumn Aurora maakten.
Oneohtrix Point Never Replika
Daniel Lopatin, de man achter Oneohtrix Point Never (denk 106.7, ofwel one-o-six point seven en je vergeet de naam niet meer) bouwt gestaag door aan z'n discografie zonder die typische Bladerunner-sfeer uit het oog te verliezen. Op Replika geen schrikreactie zoals het lawaaiige begin van Returnal, maar toch ook wel wat nieuwe invalshoeken zoals de dromerige piano in het titelstuk en de percussie in Up. De sfeer wordt een beetje verstoord door het schokkerige Child Soldier maar het is wederom een uitstekend album.