Heerlijk avondje is gekomen! Jaja, hier zijn weer onze lijstjes uit het:
SCHADUWKABINET
We luisterden naar: The Bullfight, Sylvain Chauveau, Hior Chronik, Irmler / Oesterhelt, Jiří Pavlica & Hradišťan, Phønix featuring Sangka, The Reuters, Tania Saleh en Zvíře Jménem Podzim.
Jan Willem
The Bullfight – Whisper In The Dark For Me (cd, Brandy Alexander Recordings / Sonic Rendezvous)
The Bullfight is een schitterend Nederlands met folk geënte pop-noir band. Eigenlijk oogsten ze altijd enkel lof met hun albums, maar blijven ze toch klein en bewonderenswaardig vooral zichzelf. Ik heb ze zelf bestempeld als een soort liefdesbaby van Nick Cave & The Bad Seeds, Tom Waits, Morrissey, Tindersticks, The Decemberists en Xiu Xiu. Eerder dit jaar brengen ze hun vijfde cd Shame, Guilt, Deception – Individuals Chapter I, als je hun demo cd meerekent. De teksten hierop zijn van de hand van Nick Verhoeven (zang, achtergrondzang) en de muziek is geschreven door Thomas van der Vliet (gitaar, piano, orgels, samples, bas, omnichord), tevens labeleigenaar van Brandy Alexander Recordings. Ze brengen prachtig emotioneel geladen songs van hoog niveau, die je genadeloos bij de strot weten te grijpen. Nu zijn ze alweer terug met de cd Whisper In The Dark For Me, die de ondertitel “A Live Livingroom Recording” heeft meegekregen. Inderdaad een live cd vanuit een huiskamer, in Den Haag om precies te zijn. Hierop brengen ze een fraaie dwarsdoorsnede van al hun werk ten gehore. Wat heel fijn is, dat de ruis van het publiek en geklap hier niet aanwezig is. Als je de koptelefoon opzet lijkt het soms wel alsof ze naast je spelen. Dat maakt hun muziek nog intenser dan het toch al is. En tevens nog donkerder. De muziek wordt hier naast Nick Verhoeven (zang, cabasa) en Thomas van der Vliet (gitaren, samples) gebracht door André van den Hoek (drums), Eddie Kuijpers (bas, contrabas), Tim Moerkerken (orgel, piano) en Esther Vroegindeweij (viool). De muziek keert hier terug naar de essentie en is zo mogelijk nog mooier dan de toch al schitterende originelen. Ik moet naast de eerder genoemde referenties ook vaak denken aan The Triffids, The Doomed Bird Of Providence en Dirty Three. Een geweldig live album, die echt iets toevoegt.
Sylvain Chauveau – Post-production (personalized mcd-r, I Will Play This Song Once Again Records/ Brocoli)
Er zijn weinig artiesten die ik zo hoog in het vaandel heb staan als klasbak Sylvain Chauveau, die in diverse genres weet uit te blinken. Los van Watermelon Club, Micro:Mega, Arca, On, This Immortal Coil en Ensemble 0 is Sylvain Chauveau ook een geweldige soloartiest en houdt hij er met anderen het leuke en vooral eigenzinnige I Will Play This Song Once Again Records op na. Hierop verschijnen in zeer beperkte oplages mini albums, speciaal opgenomen en met een persoonlijke boodschap voor de koper. Eerder dit jaar verschijnt al het prachtige album Post-Everything op Brocoli, even los van zijn pas verschenen Echoes Of Harmony – Early Music Reworked op Sub Rosa. Nu is er voor de snelle koper ook Post-Everything verschenen, dat twee akoestische versies bevat van het eerder genoemde album op Brocoli. Voor het eerst is het dan ook een release van twee labels geworden. Je krijgt prachtige versies van “Unilateral Disarmament” en “The Unstoppable Sex Machine” voorgeschoteld, ingeluid door een persoonlijke boodschap. Dat maakt deze mini, los van de prachtmuziek, tot een schitterend persoonlijk kleinood. Hoewel je de muziek dan wellicht niet meer kunt bemachtigen, moet je dit zien als een aansporing om je echt in dit label te verdiepen. En sowieso het werk van Sylvain Chauveau.
Hior Chronik – Out Of The Dust (cd, 7K!/ K7!)
Hior Chronik is een Griekse, in Berlijn woonachtige neoklassieke en elektronische artiest, die al de prachtalbums Unspoken Words (2011) en Taking The Veil (2015) heeft uitgebracht. Daarnaast heeft hij nog twee werken met Arovane en één met Mikaël Delta uitgebracht. Bij alles wat hij maakt wentelen neoklassiek, folk en uiterst subtiele IDM zich als beste vrienden om elkaar heen. Nu is het K7! label het meer klassiek gerichte sublabel 7K! gestart. Hierop brengt hij zijn nieuwe album Out Of The Dust uit. Hij laat hierop 12 nieuwe tracks het licht zien, die zeer breekbaar zijn weer een midden vormen tussen de genoemde genres. Je krijgt minimale elektronica en pianoklanken voorgeschoteld, die op prachtig stemmige wijze aangevuld worden met het ijle, nachtelijke trompetspel van Christian Grothe (Unland) en de melancholische cellopartijen van Aaron Martin (Black Vines, The Cloisters, From The Mouth Of The Sun). Terwijl ik deze muziek op heb staan is het buiten grauw en mistig, hetgeen de perfecte setting voor deze troostvolle muziek is. Liefhebbers van onder andere Olan Mill, Harold Budd, Field Rotation, Nils Petter Molvær en Bersarin Quartett doen er goed aan ook deze haast verlammende beauty eens te beluisteren. Het is echt een bij de strot grijpend, majestueus album geworden.
Irmler / Oesterhelt – Die Gesänge Des Maldoror (cd, Klangbad)
Twee artiesten met een indrukwekkende staat van dienst, werken andermaal samen, want Irmler en Oesterhelt, ofwel Hans Joachim Irmler en Carl Friedrich Oesterhelt, komen vorig jaar met hun eersteling Formen aanzetten. In de ene hoek van de ring tref je de krautrocklegende Irmler (Faust, Fauz’t, B.I.L.L., Paper Factory), die tevens het Klangbad label runt, die wellicht geen introductie behoeft. Aan de andere kant van de ring tref je ook geen onbekende, namelijk Carl Oesterhelt (Carlo Fashion, ex-Tied & Tickled Trio, Ms. John Soda, F.S.K., 3 Shades Of Blues, The Johnsons, Fred Is Dead, Merricks) en die ook heeft samengewerkt met Johannes Enders. Op hun debuut brengen een caleidoscopische mix van avant-garde, neoklassiek, avant-rock, jazz en artrock. Het levert een zeer fascinerend geheel op. Daarmee gaan ze nu ook verder op hun nieuwe cd Die Gesänge Des Maldoror, gebaseerd op de poëtische novelle van Isidore-Lucien Ducasse. Irmler (orgel analoge synthesizers, zang) en Oesterhelt (piano, Hammond orgel, analoge synthesizers, percussie) worden hier bijgestaan door 2 violisten, een altviolist, een cellist, een percussionist, een zanger en een 13 koppige blaaskapel. Daarmee brengen ze op grillige en psychedelische wijze weer een broeierige mix aan stijlen, die je meteen in de houdgreep weten te nemen. Dat doen ze in 6 langgerekte stukken, die samen ruim 42 minuten duren en staan voor de zes delen van de novelle. Ze geven er een geheel eigen en spannende draai aan, waarbij de sfeer dikwijls door David Lynch gecreëerd lijkt. Het is een soort soundtrack voor een bevreemdende nacht geworden, waar een mysterieuze en licht hallucinerende werking van uitgaat. Een fraai vervolg van een duo dat nog lang zo door kan.
Jiří Pavlica & Hradišťan – Pozdraveno Budiž Světlo (cd, Indies Scope)
Ik sta nog wel eens bekend als direct of soms gewoonweg bot, maar er huist ook een enorme softie in mij. Dat geldt zeker als het gaat om Kerstmuziek. Vroeger had ik niets met deze tijd van het jaar, maar ouder worden (in beide betekenissen) heeft dat behoorlijk veranderd. Dat betekent ook dat ik met enige regelmaat kerstalbums aanschaf. En dan het liefst wel de meer bijzondere. Zo brengt de al in 1950 opgerichte Tsjechische cimbaalgroep Hradišťan, waar de leden elkaar opvolgen, nu samen met hun huidige artistiek leider en violist Jiří Pavlica het kerstplaatje Pozdraveno Budiž Světlo uit. Dat betekent zoiets als “gegroet zij het licht”. Officieel staat er achter hun namen nog “a hoste”, wat aangeeft dat er gasten meedoen. Het zevenkoppige ensemble bestaande uit zangers, cimbaal-, viool-, contrabas-, klarinet-, fluit- en percussiespelers, wordt hier dan ook aangevuld door onder meer zangers, (kinder)koren en een filharmonisch orkest. In deze setting brengen ze in precies één uur 21 stemmige kerstliedjes ten gehore. Emotioneel geladen folklore en Kerst komen hier prachtig samen.
Luister Online:
Pozdraveno Budiž Světlo (albumsnippers
Phønix Featuring Sangka – Groovy Guzheng (cd, GO’Danish / Xango Music Distribution)
Na meer dan 25 als recensent merk ik dat ik de meeste nieuwigheden ontdek in de wereldmuziek. Of dat nu folk is van verre of minder verre landen dan wel de samensmelting van culturen. Het eerste voelt vaak als authentiek en universeel en de laatst genoemde mix dikwijls als vernieuwend en weet nog voor verbazing te zorgen. Meer eigenlijk dan tevens interessante muziek uit andere genres. Muziek is ook het ideale medium om te verbroederen in tijden dat men schreeuwt om de rode kaart als iemand iets in zijn of haar cultuur schijnbaar wordt aangetast. Nu is er geen probleem tussen Denemarken en China, maar het Deense folkensemble Phønix, dat ooit in 1990 nog begint als Fritterne, presenteert tien jaar na hun laatste album nu de vierde cd Groovy Guzheng in samenwerking met de Chinese guzhengspeler Sangka. De guzheng is een soort Chinese citer. De groep bestaat hier verder uit Anja Præst Mikkelsen (klarinet, basklarinet), Karen Mose Nørgaard (zang, keyboards), Jesper Vinther Petersen (accordeon) en Jesper Falch (percussie). In 9 tracks laten ze de Deense folklore prachtig samensmelten met de Chinese. Dat gebeurt op ongedwongen en natuurlijke wijze, waardoor je veeleer luistert naar een aangename ontmoeting tussen verschillende culturen dan een botsende mix ervan. Het is een uiterst smakelijk combinatie geworden, waarbij echt geen sambal bij nodig is. Ze besluiten nog met een fraaie live uitvoering van “Sven Normand” van hun tweede album.
The Reuters – E.P. (7”, Noize Hunit/ Seja Records / Clear Spot)
Als kleine recensent probeer ik dapper weerstand te bieden aan de grote vinyluitgaven. Maar dat is onbegonnen werk als het gaat om The Reuters. Eerder dit jaar recenseer ik al het debuut We Are From HU van onze landgenoten, dat uitgebracht wordy op het Seja Records sublabel Noize Unit. De diverse bandleden hebben al een (verre) verleden in garagerock, indierock en post-punk bands als The Loveburns, The Indians, The Other Persons en NoBody Lotion. Ze laten op hun debuut een bevlogen mix horen van The Birthday Party, Buzzcocks, Crime & The City Solution, Wire, Warsaw, Wipers en Killing Joke. Een sound die vermoedelijk tot ver over de landgrenzen reikt. Nu zijn ze terug met de 7” E.P.. Hierop presenteren ze 5 tracks, die net onder de 12 minuten finishen. Ze tappen daarbij terecht uit dezelfde vaatjes als hun debuut en weten daarmee weer een diepe indruk te maken. Heerlijk pakkende, opzwepende en meeslepende nummers, waarvan je keer op keer intens van kunt genieten. Weerstand bieden is zinloos in deze!
Tania Saleh – Intersection (cd, Kirkelig Kulturverksted / Xango Music Distribution)
De Libanese zangeres Tania Saleh plaveit haar eigenzinnige muzikale pad al sinds 1990. Ze heeft als doel om traditionele Arabische muziek in een hedendaags daglicht te plaatsen. Dat doet ze op haar albums met verve, waarbij ze zowel jazz als elektronische muziek toevoegt aan traditionele en eigen composities. Op haar nieuwste album Intersection brengt ze een al helemaal iets nieuws en bijzonders, want ze presenteert een audiovisueel experiment waarbij ze Arabische poëzie, klassieke Arabische melodieën, straatkunst, Arabische kalligrafie en moderne elektronica aaneen smeedt. Saleh (zang) werkt hier samen met muzikanten die programmering, elektronica, klarinet, duduk, sopraansaxofoon, viool, contrabas, percussie en zang op zich nemen. Ergens doet ze me wel denken aan de door mij zeer gewaardeerde Natacha Atlas, zij het dat de aanpak van Saleh een stuk ingetogener en meer experimenteel is. Van de 13 composities zijn er 2 van haar eigen hand en de rest van diverse poëten, die ze muzikaal op prachtige wijze in het hier en nu weet te brengen. Daarmee weet ze echt het heden en het verleden fraai aaneen te lassen. Hoewel het allemaal gedrenkt is in een Arabische saus, moet je denken aan een overheerlijke mix van Fairuz, Natacha Atlas, Niyaz, Dead Can Dance en Ibeyi. Ze slaagt met vlag en wimpel in haar missie om Arabische muziek een modern geluid mee te geven. Veel belangrijker is dat dit alles ook van een onaardse schoonheid is. Universele muziek, die je raakt tot de diepste vezel.
Zvíře Jménem Podzim – Zvíře Jménem Podzim (cd, Indies Scope)
Zoals de trouwe lezer wel weet, houd ik enorm van de muziek uit Tsjechië. Nu is er de nieuwe groep Zvíře Jménem Podzim, hetgeen zoiets betekent als “het beest dat herfst heet”. De groep rond bandleider Jakub König brengt dan ook uiterst herfstige muziek ten gehore en beestachtig goed ook. Dat doet hij samen met maar liefst 17 andere muzikanten. Ze presenteren 13 songs, die ergens balanceren tussen avant-rock, indie en folk, waarbij ze ook veelvuldig de muziek larderen met allerhande experimenten en elektronica. Hierbij hoor je naast de donkere zang van König ook dikwijls heldere vrouwenzang, hetgeen voor de fijne afwisseling dan wel een goed contrast zorgt. De ene keer brengen ze iets dat uiterst breekbaar is en op andere momenten pakt het stevig uit. Denk daarbij aan een eigenzinnige kruisbestuiving van Blonde Redhead, Deerhoof, Kvĕty, Budoár Staré Dámy, Ser Un Peyjalero, Kieslowski en Madrugada. Een bijzondere en ijzersterke nieuwe band om goed in de smiezen te houden.
Luister Online:
Zvíře Jménem Podzim (albumsnippers)