Bij Cruijff is geen sprake van racisme. Zoals hij zelf zei: “ik wist dus niet eens dat Edgar een neger was, dus da’s logisch.” Ook logisch en kleurrijk zijn onze lijstjes uit het:
We luisterden naar: Autistici, David Wenngren & Christopher Bissonnette, Heirs, Jonas Reinhardt, Le Révélateur, Aaron Martin & Justin Wright, Gram, Vektor, Hollywood Bloodbath en Life Is Dance!.
Autistici – Amplified Presence (cd, Home Normal)
David Wenngren & Christopher Bissonnette – The Meridians Of Longitude And Parallels Of Latitude (cd, Home Normal)
Twee nieuwe releases op het geweldige Home Normal label. David Newman alias Autistici en labeleigenaar van Audiobulb brengt heerlijk subtiele elektronische creaties die het midden houden tussen glitch, ambient, minimal en idm. Hij brengt een sereen en toch sfeervol geheel met origineel gerangschikte elektronica. David Wenngren opereert ook wel onder de naam Library Tapes, waarmee hij menig prachtig verstilde werken heeft gemaakt. Nu komt hij met een release met de fantastische (onder andere) Kranky-artiest Bissonnette. Samen brengen ze verbluffende, diepgravende ambient die opgebouwd lijkt te zijn uit glitch, drones en fijngemalen organische geluiden. Dit levert een enorm rijk geschakeerd klankenpalet op, dat dikwijls adembenemend is. De 5 langgerekte tracks zijn tevens warm en melancholisch tegelijk. Bijzonder mooi!
Luister Autistici Online:
3 tracks
Luister David Wenngren & Christopher Bissonnette Online:
2 tracks
Heirs – Hunter (mcd, Denovali)
De Australische postrockband zoekt regelmatig meer de noise- en metalkant op. Het viertal, dat bestaat uit Brent Stegeman (gitaar, synthesizers, programmering), Damian Coward (drums, elektronica), Laura Bradfield (bas) en Ian Jackson (gitaar, synthesizers), is op de nieuwe mini cd uitgebreid met Miles Brown (theremin, synthesizers). Het geluid wordt hierdoor eigenlijk meer sfeervol, filmisch en ruimtelijk in plaats van voller en meer dichtgetimmerd. Daarmee maken ze op beheerste wijze lange, slepende, epische instrumentale nummers die als een mokerslag aankomen. Telkens hangt de dreiging van naderend onheil in de lucht, naast de heerlijk melancholische sfeer. Denk aan een rustige versie van The Evpatoria Report, Mogwai, Neurosis, Swans, Isis en Grails. Drie fantastische tracks van bij elkaar 25 minuten.
Luister Online:
Hunter
Jonas Reinhardt – The Prime Revealer (lp, Great Pop Supplement, 2011)
Goed, hij duurt amper elf minuten, maar desondanks de moeite van het aanschaffen meer dan waard: deze 12” van het Amerikaanse Jonas Reinhardt. Vooral omdat beide kanten deels gegraveerd zijn en op het overgebleven vinyl plek is ingeruimd voor muziekstukken passend op een 7” (op 45 toeren) en een 10” (op 33 toeren). Een hebbedingetje, ook qua muziek. In gepaste stijl brengt Jonas Reinhardt – tegenwoordig een viertal – kosmische drones, dromerige elektro en hypnotiserende kraut soundscapes. Namen als Schulze, Jarre en de wat meer in deze tijd opererende Expo 70 doemen op in het hoofd, maar eigenlijk heeft Jonas Reinhardt genoeg eigens om de aanschaf van deze plaat te rechtvaardigen.
Le Révélateur – Fictions (lp, Gneiss Things, 2011)
Nog meer synthesizer muziek met een knipoog naar vintage futurisme. Zeker niet van de minste, want achter Le Révélateur gaat Roger Tellier-Craig schuil, die zijn sporen eerder verdiende als gitarist bij Godspeed You! Black Emperor en Fly Pan Am. De lp wordt ook nog eens uitgebracht op het label van Steve Hauschildt (Emeralds), die zelf ook pas een prachtplaat uitbracht op Kranky. Le Révélateur laat beats achterwege en bouwt met ingenieuze ambient & new age composities langzaam naar hoogtepunten toe, op deze plaat in totaal drie keer. Die hoogtepunten zijn misschien iets teveel een explosie van allerlei melodieën die uit de diepte opdoemen, maar de weg ernaar toe is goed te pruimen.
Aaron Martin & Justin Wright – Light Poured Out Of Our Bones (cd, Preservation, 2011)
Je mag mij gerust een liefhebber noemen van Justin Wright’s exploraties op de gitaar. Onder de naam Expo 70 bracht hij al tientallen releases uit met voornamelijk drones, spacy gitaarambient en kraut. Ook multi-instrumentalist Aaron Martin kan op mijn goedkeuring rekenen, waarbij vooral de samenwerking met Machinefabriek er uitspringt. Samen zorgen ze voor een fascinerend en caleidoscopisch album, waarop gruizige gitaardrones worden afgewisseld met psychedelische synthpassages, gemengd met instrumenten als cello, banjo en orgel. Light Poured Out Of Our Bones is soms erg dreigend met brokkelige gitaarnoise; anderzijds verwijzen nummers als Moon Smoke en Sleep Threaded Into Ashes met gemak weer naar bovengenoemde Jonas Reinhardt of de invloeden daarvan. Geen voer voor de jaarlijst denk ik, maar desalniettemin brengt deze cd het beste van twee werelden samen.
Gram – Play Me
Heeft deze plaat al iets gedaan? Bij DWDD desnoods? Ik kan wel genieten van het glossy Amerikaanse (Bulldozerpoppy!) gevoel dat de voormalige zangeres van Seedling hier uitstraalt. Alsof de liedjes allemaal voor de soundtrack van Clueless zijn bedoeld. Marg als de nieuwe Jill Sobule, luister maar naar Don't You Want To Know en From A To B. Suikerspin-stem, met een vleugje pijn. Zelfs een fanfareband-swinger á la Gwen Stefani (“So Animal”) ontbreekt niet. Ik zou haar wel een nummer 1 hit gunnen, en interviews in de Fancy bovendien, maar vrees dat de uitvoerende daarvoor 20 jaar jonger had moeten zijn…
Vektor Outer Isolation
Het logo is geïnspireerd door Voïvod, hun muziek ook en bovendien verkeren ze tekstueel eveneens in de ruimte. Vektor is echter na Killing Technology eerder de richting van het betere Duitse werk gegaan, maar je herkent ook wel wat Coroner. De gemene zang van gitarist David Disanto steekt Schmier (Destruction) en Darren Travis (Sadus) naar de kroon. Iedere metalhead van de Bay Area-generatie herkent er in ieder geval genoeg in om enthousiast in airdrummen uit te barsten. En toch is Vektor geen retroband, daarvoor zijn ze simpelweg te proggy. Er is veel variatie: epische passages worden afgewisseld met venijnige huppelthrash en zelfs een enkele blastbeat. Virtuoos en inventief, maar vooral lekker snel! Metal voor eenieder die zijn wilde haren nog niet kwijt is of nog moet laten groeien.
Bollywood Bloodbath – Pre-vamped Vintage Horror Hindi Horror from the Desi-Dracula Music Cabinet
Life Is Dance! – Plugged-in Sounds of Wonder at the Pakistani picture House
Usual suspects op deze twee Finders Keepers compilaties. R.D. Burman, Laxmikant Pyarelal en Bappi Lahiri uit Bollywood en M. Ashraf, Tafo Brothers en Nahid Akhtar uit Lollywood. De horrormuziek uit India is niet zo heel anders dan wat je uit andere films gewend bent. Wil je dit soort films ook zien dan moet je je bij Mondo Macabro vervoegen. De zang en dans is naar Bollywoodmaatstaven spaarzaam in deze films. De collectie legt de nadruk op disco en natuurlijk hoor je wel eens een monster brullen en is de teneur wel wat wilder dan normaal. In Pakistan zijn ze sowieso al wat wilder en dit vervolg op The Sound Of Wonder!. Meer van hetzelfde is soms ook gewoon heel erg lekker.