Zo, is de pijp alsnog uit en begint hij aan de ontdekking van zijn eigen geschapen hemel. Hij zal toch niet zitten te neuzen in onze hemelse lijstjes uit het:
We luisterden naar: Kylesa, Simulacra, Sailors With Wax Wings, The North Sea, Broken Records, Heirs, Mt. Desolation, Agnes Obel, School Of Seven Bells, The Slows, Styrofoam, Shannon Wright, John Zorn, We Were So Turned On: A Tribute To David Bowie, Haunted Cassette Tapes, Ensemble Economique, Ubeboet, Two Bicycles, Badly Drawn Boy, Antony And The Johnsons, Buckethead, Brain, Grupo Celeste en diverse woonwagenbewoners.
Kylesa – Spiral Shadow
Ook altijd al benieuwd geweest psychedelische stonersludgemetal vermengd met 90ties altcore (zoals Thijs het zo eloquent verwoordde) klinkt? Kylesa doet precies dat, en dan met twee drummers voor extra drive en groove. En dat werkt enorm goed, zeker ook nog door de man-vrouw afwisseling in de zang. Ik vind 2010 maar een matig metaljaar tot nu toe, maar Kylesa vergoedt veel, en heeft ook nog eens een behoorlijk origineel geluid – altijd een pre voor mij. Mijn gedachten gaan van Mastodon via Led Zeppelin naar Fugazi, maar dat dekt ook de lading niet helemaal. Maakt verder ook niet uit; heerlijke plaat!
Simulacra – There Is a Fountain Filled With Blood
Sommige stijlen kan ik nauwelijks weerstaan. Dark ambient is er een van: langgerekte klanken, donker als de nacht, onheilszwanger. En er gebeurt verder gene ene fuck, een uitbarsting om de opgebouwde spanning kwijt te raken komt er nooit. Simulacra is er bijzonder goed in: het creëren van horrorfilms die alleen bestaan in je geest. Zeer minimalistisch, veel ruimte tussen de noten, en verslavend als de hel – als je er ontvankelijk voor bent. Ergens tussen Deathprod en David Lynch (The Air Is On Fire). Zegt genoeg, nietwaar?
Sailors With Wax Wings – s/t
Bijna te mooi, deze avantshoegazeblackmetal met ambient. Op zich een heel consistent geluid, wat knap is aangezien er zoveel verschillende mensen van verschillende bands (Krallice, Mùm, Jesu en nog veel meer) meedoen. Ik ga plat voor die typische Krallice-riffs; hypermelodieus op topsnelheid gespeeld, hoe traag de muziek ook is. Verder merk ik dat het vooral muziek voor den geduldige mensch is. Dat is ambient ook wel, maar die kun je ook nog op de achtergrond opzetten, en dat lukt met Sailors With Wax Wings een stuk minder goed. Ik blijf nog een beetje in dubio, ook al door de soms wel erg dramatisch aangezette mannenstem. Maar het zou ook zomaar jaarlijstmateriaal kunnen worden.
The North Sea – Bloodlines
Ook al eentje die de nodige moeite kost. Drones en noise en ambient, maar dan met een weerhaak in het geluid die het me niet makkelijk maakt. Wat het moeilijker dan andere, soortgelijke muziek maakt, is het feit dat het muziek pertinent weigert in de omgeving op te gaan. Het blijft constant op zichzelf staan en dat maakt het luisteren intensiever en veeleisender. Ik weet niet of ik het wel een goede eigenschap vind voor ambient/drone/noise. Pittige, fascinerende kost.
Broken Records – Let Me Come Home (cd, 4ad)
Vorig jaar belandt het zevenkoppig ensemble uit Schotland met hun debuut Until The Earth Begins To Part meteen in mijn Top 20’09. Ze komen met hun muziek ergens uit tussen folk, singer-songwritermuziek, pop, postrock, Balkan en wave. Qua referenties moet je dan denken aan Sixteen Horsepower, Beirut, New Model Army, Arcade Fire, The National, The Dirty Three en de meedeiners van The Ex & Tom Cora. En eigenlijk gaan ze hiermee op hun tweede cd gewoon weer verder. De muziek komt tot stand met viool, cello, mandoline, piano, gitaren, bas, trompet, klokkenspel en drums, waarbij de prachtig emotioneel geladen zang weer een belangrijk aandeel heeft. De gastbijdrage van Jill O’Sullivan (Sparrow And The Workshop) mag er overigens ook wezen; luister maar naar het bloedmooie “Dia Dos Namorados!”. De muziek is dikwijls uptempo en af en toe mooi ingetogen. De productie is in handen van Tony Doogan (Mogwai, Belle & Sebastian) en het prachtige artwork komt van de legendarische Vaughan Oliver. Er valt wederom niets op af te dingen. Het enige is dat de grote verrassing die het debuut met zich meebracht er af is. Neemt niet weg dat ze gewoon weer met een geweldig, droefgeestig en bovenal pakkend album komen.
Luister Online bij Myspace:
A Darkness Risen Up / A Leaving Song
Luister Online:
Let Me Come Home (albumsnippers)
Heirs – Fowl (cd, Denovali)
Ik heb wel redelijk wat muziek uit Australië, maar een echte postrockband heb ik er volgens mij nog niet tussen zitten. Toch is dat waar je Heirs in kunt delen, zij het dat ze regelmatig meer de noise- en metalkant opzoeken. Hun debuut Alchera uit 2009 hakt er behoorlijk in. Nu is het viertal, dat bestaat uit Brent Stegeman (gitaar, synthesizers, programmering), Damian Coward (drums, elektronica), Laura Bradfield (bas) en Ian Jackson (gitaar, synthesizers), terug met een ijzersterk tweede album. Lange, slepende, epische instrumentale nummers die als een mokerslag aankomen. Ze zijn niet hectisch, maar steeds op beheerste wijze bezwangerd van een zeker onheil, waarbij ze dikwijls tot een prachtig aangrijpende eruptie komen. Daar doorheen sijpelt ook nog eens een fijne melancholie. The Evpatoria Report, Mogwai, Neurosis, Swans en Grails zijn namen die dan naar boven borrelen. Krachtige pracht!
Luister Online:
Burrow / Fowl / Mother
Mt. Desolation – Mt. Desolation (cd, Interscope)
Wat te denken van deze waslijst: zanger/pianist Tim Rice-Oxley (Keane), zanger/gitarist Jesse Quin (Keane, Jesse Quin & The Mets), bassist Andrew Lowe, drummer FIMBO, gitaar/zang John Roderick (The Long Winters), toetsenist/zanger Pete Roe, violist Tom Hobden (Noah And The Whale), gitariste/zangeres Jessica Staveley-Taylor (The Staves), bassist John-William Scott en violist/toetsenist Phil Renna? Niet genoeg? Nog wat gasten dan: percussionist Ronnie Vannucci Jr. (The Killers), banjospeler Country Winston Marshall (Mumford & Sons), zangeres Charity Quin, zangeres Jayne Rice-Oxley en pedal steel speler Francois Deville. Inderdaad is dit het mega zijproject van Keane die op dit debuut een heerlijke mix maken van alt-country, Britse folk en en indie. Met name in de meer ingetogen, droefgeestige stukken weten ze me te grijpen, maar ook de rest mag er zeker wezen. Een veelbelovend debuut.
Luister Online bij Myspace:
Bitter Pill / State Of Our Affairs / Departure
Agnes Obel – Philharmonics (cd, PIAS)
Agnes Caroline Thaarup Obel is een Deense singer-songwriter, die tegenwoordig overigens in Berlijn woont. Ze heeft een prachtig zwoel hese, bitterzoete stem die ze zelf onder meer met piano begeleidt. Hiermee maakt ze heerlijk dromerige muziek, waaraan je jezelf als een knapperig haardvuur kunt warmen. Typische herfstmuziek dus, maar wel één van een ontroerende pracht. Om de fraaie songs op haar droomdebuut nog extra melancholisch in te kleuren, maakt ze gebruik van diverse gasten op drums, zang, gitaar en diverse cello’s. Onder hen ook Isabelle Klemt (Andromeda Mega Express Orchestra) en Anne Müller (aka Anne Ostsee, die met Nils Frahm heeft gewerkt). De cover van John Cale’s “Close Watch” is eigenzinnig en op grootse wijze gebracht. Hoewel de sound van Agnes uniek te noemen is, moet je als je de stem, de muziek en de sfeer bij elkaar optelt denken aan een mix van Emiliana Torrini, Hanne Hukkelberg, Ane Brun, Joanna Newsom, Lotte Kestner, Simone White en Anja Garbarek. Het feit dat Deutsche Telekom al muziek van haar gebruikt in hun reclames en dat 3 nummers van haar in Thomas Vinterberg’s nieuwe film te horen zijn, maken dat dit zo maar eens een grote artieste kan gaan worden. Naast het andere feit dat ze gewoonweg Goddelijke muziek maakt natuurlijk.
Luister Online bij Myspace:
Riverside / Brother Sparrow / Philharmonics
Luister Online bij YouTue:
Close Watch
Luister Online:
Philharmonics (albumsnippers)
School Of Seven Bells – Disconnect From Desire (cd, Ghostly International/Vagrant)
De tweelingzussen Alejandra (zang, bas) en Claudia Deheza (zang, keyboards) zitten eerst in de band On!Air!Library! tot ze Benjamin Curtis (gitaar, elektronica) tegenkomen, die eerder deel uitmaakt van Secret Machines en Tripping Daisy. Het schijnt dat Claudia om persoonlijke redenen de band heeft verlaten. Jammer wat zoals ook weer uit hun tweede cd blijkt vormen de zussen een gouden koppel. Hun heerlijke zang in tweevoud is gewoonweg om bij van te zwijmelen en smullen. Ze hebben hun koers sinds het klasse debuut Alpinisms aardig gewijzigd of beter gezegd uitgebreid. Niet alleen meer droompop en shoegazersmuziek, maar ook jaren 80 dance, wave en elektronica zijn toegevoegd aan het geluid. Nog steeds hoor je de My Bloody Valentine, Lush, M83, Blonde Redhead, The Cure en Cocteau Twins doorechoën in de muziek, maar daarnaast hoor je ook Duran Duran, Depeche Mode, New Order en The Human League. Een tikje minder dromerig, maar daar krijg je zoveel lekkers voor terug. Het is hun sterke debuut maar dan nog een tree hoger, of maak daar gerust een ladder van. Fantastisch!
Luister Online bij Soundcloud:
Babelonia
Luister/Kijk Online bij YouTube:
Windstorm
The Slows – Hotel Czechoslovakia (cd, Piracy As A Business Model)
Op de eerste van The Slows, het project van Jeff Gomez (tevens in Player Hater), krijg je nog een wilde mix van Odd Nosdam en Boards Of Canada voorgeschoteld. Dat het er in een hotel een stuk rustiger aan toe gaat bewijst hij wel met zijn nieuwe cd. Hij gaat nu meer richting warme minimal techno, neoklassiek en ambient met lome beats, waarbij de (vervormde) zang en samples van etherische koren en radio-opnamen de elektronica er een menselijk gedaante geven. Daarbij voegt hij er ook dikwijls loops van violen, harp, veldopnames en blaasinstrumenten aan toe. Hij is met zijn laptop van songs naar soundscapes overgestapt en dat is een zeer goede keuze geweest. Wildbirds & Peacedrums, Slowdive, The Sight Below, Gas, Stars Of The Lid, subtractiveLAD en Amiina. Hieronder kan je het hele album uitchecken…oh en inchecken. Wonderschoon, bijzonder en rustgevend album.
Luister Online:
Hotel Czechoslovakia (album)
Styrofoam – Disco Synthesizers & Daily Tranquilizers (cd, Excelsior)
Ik ben lang niet altijd kapot van wat Arne van Petegem met zijn elektronische project heeft laten horen. Zijn eerste werken, vol met ingetogen en uiterst melancholische elektronische post-rock/ambient, zijn allemaal jaarlijstjes waardig. Maar na 2004 kan ik het me niet voor lange tijd boeien wat hij laat horen. Vervelende uitstapjes met rappers, dan wel songs die het gewoon net niet hebben. Bij de eerste klanken van zijn nieuwe album weet ik weer dat het goed zit en dat het gaat klikken. De beats zijn zoals de laatste paar jaren gewoon is nadrukkelijk aanwezig, maar de ondertoon is weer heerlijk droefgeestig. Nu missen die uptempo beats hun uitwerking niet. Sterker nog het is een lekker vet geluid, dat elementen van New Order, Kraftwerk, Depeche Mode, The Notwist en Ms. John Soda herbergt. Er zijn nogal wat drummende gastbijdrage van Paul Cook (The Sex Pistols), Alan Myers (Devo), Jim Adkins (Jimmy Eat World) en producer Wally Gagel (Eels, Folk Implosion, Muse). Daarnaast zijn ook de fijne vocalen van Chantal Acda (Chacda), Erica Driscoll (Blondfire), Liz Van Dinter en nog een paar anderen. Je krijgt zelfs weer een paar ouderwetse Styrofoam songs, waarvan sommige weer ware klassiekers. Styrofoam is in topvorm en komt met een geweldig nieuw album.
Luister Online bij Myspace:
Kids On Acid / Get Smarter / Extra Careful>br>
Shannon Wright – Secret Blood (cd, Vicious Circle)
Cleopatra had dat neusje, Shannon Wright heef dat stemmetje. Honingzacht maar scherp gepeperd. Ook op haar achtste album, die met Yann Tiersen en de twee van haar vorige project Crowsdell even buiten beschouwing gelaten, vormt dat een sterk wapen. De muziek lijkt in de loop der jaren alleen maar harder te worden en ook robuuster. Ze heeft zich echt ontwikkeld tot een power-singer-songwriter, waarbij de stevige (post)rock en Americana ook dikwijls opduiken. Een enkele keer laat ze ook haar meer gevoelige kant zien en krijg je meteen fraaie pianoriedels. In die songs weet ze je ook meteen heel diep te raken; met name richting het einde van de cd vind je meer van dit soort liedjes. Maar met haar harde muziek weet ze je ook te raken, maar dan meer op prikkelende wijze en met meer dramatiek dan gevoeligheid. Ze wordt hier bijgestaan door bassist Andy Baker en drummer Brant Rackley (Japancakes). De muziek van Shannon Wright blijft een unieke, persoonlijke en uiterst genietbare luisterervaring.
Luister:
Secret Blood (album teaser)
John Zorn – Ipsissimus (cd, Tzadik)
De vijfde in de Moonchild-serie, na Moonchild (2006), Astronome (2006), Six Litanies For Heliogabalus (2007) en The Crucible (2008), waar het trio Mike Patton (stem, zang), Trevor Dunn (bas) en Joey Baron (drums) Tzadik labelbaas, componist en muzikant John Zorn (sax, piano) vergezellen. Hier is, net als op de vorige, ook met Marc Ribot (gitaar) weer van de partij. Ik weet nooit of de kwalificatie “mooi” een belediging is aan het adres van Zorn, maar deze nieuwe schijf bevat naast de typerende hectiek ook de nodige mooie stukken en dat zorgt ook voor de grootste verrassing. De rest is van het bekende hoge niveau, van powerjazz tot rock, metal en noise, die op z’n heftigst bij Naked City in de buurt komt. En Mike Patton is ook goed op dreef met zijn zangkunsten. Van A(rtwork) tot Z(orn) weer een topplaat
<
br />We Were So Turned On, A Tribute To David Bowie (3cd, Manimal Vinyl/Naïve)
Laatst laait de discussie al even op bij de heruitgave van David Bowie’s Station To Station of je niet teveel versies voor je kiezen krijgt. Welnu, maak je borst maar nat voor het 3 dubbele tribuut van Bowie. Groot voordeel is dat het hier door maar liefst 38 artiesten gedaan wordt en de opbrengsten ook nog eens naar een goed doel gaan. Het voert te ver om ze allemaal op te noemen, maar laat ik zeggen dat er vele interessante covers op staan van onbekende en bekende artiesten. Van de meer bekende zijn dat onder meer Warpaint, Keren Ann, Carla Bruni, Sister Crayon, Lewis & Clarke, Duran Duran, Arno, Megapuss, A Place To Bury Strangers, Vivian Girls, We Are The World en Mick Karn. Dat levert een rete-interessant allegaartje aan muziek op waarbij je goed kunt horen dat Bowie’s muziek in diverse genres goed kan aarden. Heel fijn overzicht, waarvan je dan weer niet genoeg kunt krijgen.
Haunted Cassette Tapes – Ghost Drone Mix Volume I + II (mp3, 2010)
Haunted Cassette Tapes – Erotic Dreams (mp3, 2010)
Bij Halloween hoort natuurlijk spookachtige muziek. Lang hoefde ik niet te zoeken. Via De Tuinen in het Schaduwkabinet van week 43 kwam ik bij Haunted Cassette Tapes, een (soort van) label waarop onder andere artiesten als z▲nzib▲r, Wycked Wytchz, RAD BROS IN COOL CLOTHES, M△S▴C△RA, Moderno, Kief Richards and Godspeed You Crack Whore een thuis hebben gevonden. Het genre? Witch House, ook wel drag, screwgaze of crunk shoegaze genaamd. Mistige gothic muziek gecombineerd met drastisch vertraagde samples, lauwe beats en verdraaide vocalen. Haunted Cassette Tapes heeft een aantal mooie mixtapes in elkaar gezet dat behalve een mooie introductie ook een bijzondere luistersessie oplevert. De beide Ghost Drone mixes tonen zowel de toegankelijkheid als de ontoegankelijkheid van het genre door drones en dub te combineren met de gekste knipsels uit de popmuziek. De Erotic Dreams mix is van een andere orde, maar daarom niet minder leuk. Van Hijo de la Luna (W^stD Edit) raak ik wel degelijk een beetje in de war.
Ensemble Economique – Psychical (lp, Not Not Fun, 2010)
Onheilspellende horror soundtrack van sjamaan Brian Pyles (Starving Weirdos) waarvan de bijbehorende film nog gemaakt moet worden. Ik stel mij een pikzwarte rolprent voor; sporadische lichtflitsen laten het gezicht zien van een beschilderde voodoopriester die een bloederig ritueel uitvoert. De angst van het hoofdpersonage voor eenzelfde marteling is ondraaglijk, en vluchten onmogelijk. Gelukkig is Psychical maar een film van 40 minuten. Vol met drones, overstuurde gitaren, borrelende keyboards, obscure samples en stemmetjes, griezelige orgels en inheemse (hand)percussie. Ensemble Economique weet op deze lp een zeer vijandig geluid neer te zetten maar toch de luisteraar als bezeten aan de draaitafel kluistert. Wanneer de spreuk eenmaal werkt, is er geen uitdrijving meer mogelijk. Met bijpassend 80’s B-horror artwork.
Ubeboet – Archival (lp, Moving Furniture, 2010)
Achteraf bleek dat mijn collectie al muziek bevatte van deze Spaanse muzikant genaamd M.A. Tolosa (via het gratis internet label Test Tube). Toch reken ik deze lp tot de introductie, en dat is zeker geen minne. De plaat verrast mij met zijn intensiteit, zeker halverwege de 20 minuten durende a-kant Orange. De rijk gevulde drones neigen even naar een noise-achtige climax maar zwakken even later weer af naar subtiele field recordings waarin de minimale details juist een hoofdrol opeisen. De b-kant is meer mijn kop thee; het repeterende geluid van een hemels koor en een orgel overstemmen hier en daar de donkere en zware drones. Nummer 2 van deze zijde van het vinyl is eveneens een stuk muzikaler en melodieuzer dan de andere kant. De opnames van kletterende regen die het stuk vergezellen maken Archival tot een prima muzikaal gezelschap voor het begin van de wintertijd.
Two Bicycles – The Holy Forest (mp3, 2010)
Teen Daze staat bekend om zijn dromerige, echoënde en stonede elektronica, sterk gerelateerd aan het “beachy” chillwave genre. Met Two Bicycles lijkt hij een akoestische variant daarop te willen maken en meer de sfeer van het bos en de inlandse natuur te benaderen. Gebruik makend van gitaar, klokkenspel en orgeltje lukt hem dat maar gedeeltelijk. De gitaar verdrinkt namelijk meermaals in zijn grenzeloze gebruik van reverb en de vocalen met hetzelfde effect doen ook teveel denken aan de act die hem in de eerste instantie bekendheid bracht. Ik vergeef het hem. Het is namelijk ook niet zo dat we worden overspoeld met muziek van Teen Daze. Deze mp3 release van Two Bicycles grijpt precies vast wat ik aan het chillwave genre zo leuk vind: warme klanken, zachte vocalen en slaperige sfeertje.
Badly Drawn Boy – It's What I'm Thinking (Pt. 1, Photographing Snowflakes)
BDB droeg altijd al een gebreid wollen mutsje, nu is zijn hele output een wollig gebrei geworden. En toch, en toch… De man zal altijd wel iets sympathieks voor mij blijven houden, of zoals Jomanda zou kunnen zeggen: zijn stem spreekt tot me. Zelfs als je je "moet" wentelen in 10 van dit soort mid-fi schetsen, allemaal tot een minuutje of 5 uitgerekt. Beetje autotune (Too Many Miracles), de echo en galmbak constant open en strijkers die alles dichtsmeren. Veteranenmuziek. 'Here's the news: I'm alive.'
Antony & The Johnsons – Swanlights
Het helpt denk ik als je bij Antony af een toe een album overslaat. Aan die vorige heb ik maar een paar draaibeurten besteedt, had wel even genoeg van 'dat trillerige stemmetje'. Maar deze klikt weer prima. Mooist zijn toch gewoon weer de oude piano-ballades. (Antony is een eeuwenoude ziel natuurlijk) Die met Björk is geslaagder dan hun eerdere samenwerkingen op Volta. Fraaist van alles en een handzame samenvatting van de plaat in zeven minuten is de afsluiter Christina's Farm: 'Everything was new' [..] 'My face in your face, tenderly renewed.' (Of is het toch gewoon 'and your face')
Buckethead Spinal Clock
Brain Brain as Hamenoodle
Buckethead Captain Eo's Voyage
Bootsy Twitterde iets over een ziekenhuisopname en revalidatie, meer weet ik ook niet, maar het was een tijdje behoorlijk stil het het Bucketheadkamp. Nu begint het wat los te komen, met banjo-experimenten op Spinal Clock en een bas- en drumsduo op Brain As Hamenoodle. Goed om Brain weer eens te horen drummen en de banjofrutsels klinken als Derek Bailey goes disco- & horrorsoundtracks. Allebei nogal schetsmatig, maar toch niet verkeerd. Captain Eo's Voyage dan, daar zaten we nu eens écht op te wachten! Een fijne dromerige plaat, past wel een beetje bij Colma en Electric Tears, maar toch weer anders. Goed opgenomen, echte drums, mooi en gevoelig gespeeld, hij kan het dus nog.
Grupo Celeste Selección de Exitos
Een aantal willekeurig collecties die ik kon vinden eigenlijk, van deze blijkbaar legendarische Peruaanse cumbia en chicha groep. Vooralsnog heb ik alleen nog het oudere werk gehoord en dat klinkt erg fijn (zo in de jaren tachtig zal het vrees ik wel behoorlijk de soep in lopen). Er verschenen al enkele psychedelische cumbia collecties zoals Cumbia Beat vol. 1 en twee delen The Roots of Chicha, maar daar heb ik nog geen arp of moog ontdekt zoals hier in Pobre Soy en El Viejo Molino uit de late jaren zeventig. Verder weer genoeg wah-gitaren en onweerstaanbare cumbia grooves zoals wel bekend van die compilaties.
Hollandse Sterren Deel 16: Kroegen Hits 2
Hollandse Sterren Deel 17: Woonwagen Hits 2
Joacă tare 2010
Mijn god … je zal moeten integreren. Gedoseerd is het op z'n best zo slecht dat ik toch wel moet (glim)lachen om cheesy synthesizers, kromme en foute teksten, afgetopt met smakeloze covers. Gedesintegreerd als ik ben heb ik dan toch veel liever cheesy woonwagenmuziek uit Roemenië. De teksten zijn vast minstens zo beroerd, maar er is altijd wel een viool- of accordeonvirtuoos lekker bezig en op deze collectie lijken de gitaren wel op halve snelheid opgenomen en verder ligt het tempo lekker hoog, wat een nogal cartoonesk geluid oplevert.