Je druk maken om te weinig vrouwen in het kabinet is voor de Subs zoooo 2003. Terwijl we stoer aan onze ballen krabben kiezen we al jaren voor kwaliteit. Dat zie je ook weer in onze lijstjes uit het:
We luisterden naar: Akira Rabelais, Wounds, Sufjan Stevens, Enslaved, David Sylvian, ANBB, Mumford & Sons, Tamaryn, Serj Tankian, Avey Tare, Squarepusher, Peter Boderick, Zola Jesus, Melt-Banana, Boutros Bubba en Jorn. En keken naar: Adams Æbler.
Akira Rabelais – Caduceus
Ambient die richting abstracte geluidskunst gaat: voor sommigen net zo erg als tandartsbezoekjes, voor mij dé muziek voor de latere momenten op de dag, kinderen in bed, nog even rondje social media makend. Rabelais – prima op zijn plek bij het label van David Sylvian – zou hier vooral de gitaar gebruiken voor geluid. Niet als zodanig te herkennen, maar meer dan eens komt Fennesz plots als referentie voorbij, en die doet zijn abstracte ding veelal ook met gitaar. Heel mooi.
Wounds – Winter Ambient Works
Fijn, zo’n titel die precies de lading dekt. Wounds doet aan koud klinkende ambient: voor sommigen net zo erg als tandartsbezoekjes, voor mij dé muziek voor de latere momenten op de dag, kinderen in bed, nog even rondje social media makend. Ik ga er wel plat voor. En het mooie is: volledig gratis en voor niks neer te halen op http://www.archive.org/details/WinterAmbientWorks.
Ondertussen doe ik mijn best om Sufjan Stevens met zijn twee nieuwe releases tot me door te laten dringen; dat het compleet anders is dan vroeger is in dit geval alleen maar een pré. Het bevalt me in ieder geval beter dan de nieuweling van Enslaved die weliswaar beter is dan slappe voorganger, maar meer dan gemiddeld prettige metalplaat kan ik er niet van maken. Maar ik vind 2010 eigenlijk best een slap metaljaar tot nu toe. Wel aangekomen: Manafon van David Sylvian. Een jaar te laat, maar beter laat dan nooit zegt het cliché. Maar ik blijf me afvragen waarom ik hem nu pas goed begin te vinden.
ANBB – Mimikry (cd, Raster-Noton)
De minimale elektronica van Alva Noto (Carsten Nicolai) hand in hand met de zang van Einstürzende Neubauten’s Blixa Bargeld. Je krijgt exact wat je daarbij kan verwachten. En toch verrast het, doordat ze het en perfect uitvoeren en veel weten te variëren binnen hun kunnen. Soms gaat het meer richting Alva Noto, een andere keer juist naar de Einstürzende Neubauten (“One” lijkt wel uit hun Tabula rasa periode). De momenten waar ze zachtjes botsen dan wel om elkaar heen draaien zijn het spannendst. In 3 stukken voegen ze ook nog eens een fraai strijkensemble toe. Elektronisch, industrial, experimenteel en ambient, Mimikry heeft het allemaal. Een geweldig Duits onderonsje.
Luister Online bij Myspace:
Ret Marut Handshake
Mumford & Sons – The Cave (cd, Glassnote)
De Schotten Marcus Mumford (zang, gitaar, bas, mandoline), Country Winston (banjo, gitaar, zang), Ted Dwane (contrabas, drums, zang) en Ben Lovett (keyboards, accordeon, zang) maken heerlijk stemmige Britfolk met rock, bluegrass, indie en altcountry invloeden. Soms heel opzwepend en yo met de banjo, maar ook dikwijls intens en droefgeestig. Het zijn stuk voor stuk ijzersterke songs met evenzo teksten, waarbij de geknepen, doorleefde stem van Marcus goed past. Mumford & Sons wordt ten onrechte vaak in de Londense folkscene gepropt, maar ze laten meer dan dat horen. Ter referentie zijn wellicht The La’s, Timesbold, Noah And The Whale, Beirut, Woody Guthrie, Jay Jay Pistoles, Laura Marling, Bonnie ‘Prince’ Billy, Vic Chesnut en Arcade Fire aan te voeren. Bijzonder lekker plaatje!
Luister Online:
Dust Bowl Dance / Winter Winds / The Cave / Sigh No More / Little Lion Man
Tamaryn – The Waves (cd, Mexican Summer/Kemado)
Duo uit San Francisco dat bestaat uit de Nieuw-Zeelandse zangeres Tamaryn die samen met Rex John Shelverton (ex-Vue, Das Audience, Portraits Of Past, Bellavista) een broeierige mix maakt van shoegaze, new wave, noise, psychedelica, gothic en droompop. Na een aantal singles en epees komen ze nu eindelijk met hun debuut. Hierop zetten ze al die stijlen op fraaie wijze naast elkaar of mengen ze. Zo krijg je overweldigende noisy stukken, uitgestrekte klanklandschappen en van die typische dromerige 4ad muziek uit de jaren 80. En dat allemaal met die heerlijke licht hese zang van Tamaryn. Hun bitterzoete en uiterst smakelijk muziek bevat elementen van Lush, Slowdive, My Bloody Valentine, Siouxsie & The Banshees, Beach House, Mazzy Star, Scenic, Bowery Electric en de Cocteau Twins. “The waves”, een golf van nostalgie, een golf van emotie en een geboortegolf aan hybrides. Een warm album vol bloedmooie melancholie.
Luister Online bij Myspace:
The Waves (album)
Serj Tankian – Imperfect Harmonies (cd, Reprise)
Tankian heeft een bijzondere stem met een groot bereik, die me zowel bij System Of A Down en Serart weet te grijpen. Nu System Of A Down nog steeds in de koelkast staat, komt hij andermaal met een georkestreerd album op de proppen. Zijn stem is weer dik in orde, de soms wat bombastische orkestraties ook wel. Maar toch, ik hoor toch graag weer een echt stevige gitaar achter zijn stem los gaan. Zo nu en dan benadert het geluid wel weer die rock en metal van zijn vorige band, maar het wordt dan door de strijkers ook weer glad gestreken. Er zitten her en der ook wat drum’n’bass stukken in en heel droefgeestige, met name als hij zingt over de Armeense genocide. Ja, er is echt wel genoeg uit het album te halen. En die stem hè?
Adams Æbler / Adam’s apples (2005, Anders Thomas Jensen)
Ulrich Thomsen en Paprika Steen leer ik kennen als sublieme acteurs (daar broer en zus) in het evenzo hilarische als pijnlijke “Festen”. De hoofdrol is hier naast die van de neonazi, gevangene Adam (Ulrich Thomsen) weggelegd door de licht gestoorde pastoor Ivan (Mads Mikkelsen). Adam moet het laatste deel van zijn straf uitzitten in de parochie van Ivan. Als eerste vervangt hij het kruis op zijn kamer door een foto van Hitler. De dialogen of soms juist het gebrek eraan tussen die twee is soms pijnlijk en ontroerend en soms heel erg hilarisch. Wat dat betreft zijn er dus gelijkenissen met “Festen”, zij het dat de setting hier nogal Kafkaiaans en sprookjesachtig is, waardoor het absurdisme regelmatig om de hoek komt kijken. Je verveelt je echt geen seconde en in deze geweldige film.
Avey Tare – Down There (cd, Paw Tracks)
Dave Portner is Avey Tare, welke de meesten wel zullen kennen van de avantpop groep Animal Collective. Hoewel Avey Tare al eerder een uitstapje maakte door middel van een album met zijn vrouw Kría Brekkan (Múm) is Down There zijn eerste echte solo album, schijnbaar geïnspireerd door krokodillen. Van het beestenboel geluid van Animal Collective zit hij niet zo heel ver vandaan. Dikke lagen met elektronische klanken, bizarre geluidjes, melodieuze vocalen en beats. Alleen in dat laatste wijkt Avey Tare serieus af van het bijna-dansbare Merriweather Post Pavillion. Hij kiest voor een meer relaxte aanpak daarin, zodat niets anders dan zijn stem – al dan niet bewerkt met effecten – de hoofdrol opeist. Misschien is daarom Down There wel een stuk minder spannend dan Animal Collective. Alleen bij afsluiter Lucky 1 spitsen mijn oren zich.
Squarepusher – presents: Shobaleader One – d'Demonstrator (cd, Warp)
Als één van grondleggers op het Warp label verwacht ik op één of andere manier elke keer weer dat Thomas Jenkinson een nostalgische plaat maakt die als vanouds alle kanten op stuitert. Nu ging dat bij Just A Souvenir nog wel, maar feit is dat hij andere paden bewandeld vandaag de dag. Dit nieuwe album is echter wel erg ver van zijn oude werk vandaan. Het project mag dan ook eigenlijk geen Squarepusher heten, maar Shobaleader One. Op d'Demonstrator maakt hij bijna hitgevoelige electrofunk, wat eerst een schrikeffect oplevert maar daarna toch wel voor een prima luisterbaar album zorgt. Uiteraard staat het technische spel van Tom Jenkinson op de (bas)gitaar tentoon, maar de warme synthesizers en de vocoder stem beheersen toch wel het algehele geluid. En over nostalgie gesproken: Megazine zou zo maar gemaakt kunnen zijn door T. Raumschmiere, een jaartje of zeven geleden.
Peter Broderick – Music For Contemporary Dance (2×10”, Erased Tapes)
Daar heb je hem weer! Multi-talent Broderick blijft ons verblijden met prachtige releases. Dit maal heeft het label Erased Tapes twee releases verzameld die in de categorie “soundtrack voor een choreografie” vallen. In een mooi vormgegeven box vinden we twee doorzichtige 10 inches: Music For Falling From Trees en Music For Congregation. Fans zullen eerstgenoemde wel herkennen als een eerdere release van Erased Tapes, de andere is geheel nieuw. De stijl is wel vertrouwd: neo-klassieke composities met vooral piano en strijkinstrumenten, die filmisch aan de luisteraar voorbij trekken. Broderick weet met zijn muziek beelden te vangen, te ontroeren en verwonderen. Ik kijk dan ook enorm uit naar het optreden aanstaande vrijdag in Middelburg.
Zola Jesus – Valusia (ep, Sacred Bones)
Daar heb je haar weer! Dit jaar lijkt het jaar van Zola Jesus te worden. Eerst werd de EP Stridulum bejubeld, vervolgens bereikte ze met de heruitgave Stridulum II ook Europa en nu staat ze met deze nieuwe EP weer in de schijnwerpers. Eerlijk gezegd denk ik dat Sacred Bones nog een slaatje wil slaan uit het succes van Stridulum II, uitgebracht op het Souterrain Transmissions label. Want afgezien van het onuitgebrachte Poor Animal bevat Valusia de drie extra tracks die op de tweede editie van haar doorbraak te vinden waren, plus twee video’s (Night en Clay Bodies) die iedereen reeds op het internet heeft kunnen aanschouwen. Weinig toevoeging dus, voor diegenen die Stridulum II al in huis heeft. De kwaliteit van het niet eerder gehoorde nummer is echter weer dermate hoog, dat ik Valusia graag naast de andere donkere gothic-wave releases van Zola Jesus zet.
Melt-Banana @ Db's, Utrecht
De Japanse hyperhardcore van Melt-Banana is altijd een beetje aan mij voorbij gegaan. Met enige regelmaat speelden ze in de buurt, maar zo vaak dat ik altijd dacht: een ander keertje, als het beter uitkomt. Vanavond is het dan zover. Na een aardige set van Boutros Bubba, mathy rock met een gitarist die voor elk nummer zijn gitaar verstemt, is het zover. Helemaal in het donker, met slechts lampjes op de hoofden maken Agata en Yasuko samen met de onzichtbare drummer een hels kabaal. Geen gitaar maar een soort noise-generatoren, electro-theremins wellicht, maar het eindresultaat lijkt nog wel op het normale werk, maar met de punk/hardcore elementen vervangen door noise. Na een minuut of tien gaat het licht aan en wordt de gitaar omgehangen en blijkt er ook nog een bassiste op het podium te staan. Energiek, rauw en toch precies, behoorlijk intensief. Erg leuk en dat vindt de kleine zaal ook. We krijgen na luid gejoel dan ook nog een stuk of tien toegiften (wat een minuut of vijf in beslag neemt).
Jorn @ De Kade, Zaandam
Als mensen mij vragen wie mijn favoriete zanger is, dan valt de naam Jørn Lande al snel. Zijn werk bij ARK en Beyond Twilight is werkelijk fenomenaal. Masterplan en Millenium zijn ook leuk, maar helaas is het door een hevige ruzie tijdens een toernee is het nooit tot een plaat met Yngwie Malmsteen gekomen. Solo is hij ook productief, maar na drie of vier albums vond ik dat wat eenvormig worden. Prima hardrock/metal hoor, maar ook van een wat saaie degelijkheid. Nu ik hem dan eindelijk live ga zien, want zo vaak komt hij niet in de buurt, kijk ik toch wel uit naar een paar krakers van de eerste twee albums. Helaas blijft het bij Tungur Knivur (van Worldchanger) en daardoor valt het een beetje tegen, ook omdat de zang niet zo hevig uittorent boven het instrumentale geweld dat hij het daarop kan redden. Niet dat er slecht gespeeld wordt, de band is dik in orde. Dikke riffs, vette solo's, obligate drumsolo, alles wat in een rockshow traditioneel hoort te zitten. Maar uiteindelijk dus van diezelfde, weinig uitdagende, degelijkheid. Het onderschrijft maar weer eens dat Jorn een geweldig muzikant is, maar dat de echte vlam in de pan met deze groep mensen uitblijft. Waar blijft dat Ark album wat volgens de drummer vorig jaar al opgenomen is? En kan daar dan ook snel een uitvoerige clubtour achteraan? Dat moet toch wel volle bak worden in plaats van een bescheiden gevulde Kade.