“Ik “hik”, ik “hik”, ik heb de hik en deze zak met pijpen, dit is een Schotse doedelzak, ik kreeg hem van mijn neef, maar door die onverwachte hik, klinkt alles Schots en scheef”. Niet alles lukt in het leven en zeg daarom gewoon maar “ja!” tegen onze lijstjes uit het:
We luisterden naar: Hallvarður Ásgeirsson, Chapelier Fou, Locust, Maailma, The Moon And The Nightspirit, Klaus Morlock, Musica Folklorica & Martin Prachař, Myrkur, Pinkcourtesyphone, Sam Shalabi, Zrní, Zuby Nehty, Kraus, Yann Gourdon, Faberyayo & Vic Crezée, Mocro Maniac en Tinashe.
Hallvarður Ásgeirsson – Portrait (cd, Paradigms)
Hallvarður Ásgeirsson is een IJslandse componist, die op spaarzame wijze zijn muziek het licht laat zien. In 2007 brengt hij zijn debuut Lifsblómið, vol prachtig duistere neoklassiek, ambient en drones. Vorig jaar brengt hij samen met de bevriende multi-instrumentalist Jón Indriðason het theaterstuk Las Casas uit, waarop je een hedendaagse mix van akoestische piano/gitaarmuziek, drones, ambient, jazz en allerhande elektronische muziek voorgeschoteld krijgt. Alles wordt ook nog eens in zeer gelimiteerde oplages gemaakt. Dat geldt ook voor zijn nieuwe werk Portrait, waarvan er slechts 200 exemplaren verkrijgbaar zijn. Het geheel is live opgenomen, maar bevat enkel nieuwe composities en heeft alles weg van een studioplaat. Hij muziek geschreven voor een kwartet op contrabas, viool, dorofoon en gitaar, waar Ásgeirsson ook nog effecten aan toevoegt. Voor de eerste 3 instrumenten mag hij rekenen op bijdragen van Anna Garðarsdóttir, Alexandra Kjeld en Hallgrimur Jónas Jensson, die hem live op sublieme wijze begeleiden. Het houdt het midden tussen neoklassiek, drones, ambient en progrock. Bloedstollende muziek die z’n weerga niet kent.
Chapelier Fou – Deltas (cd, Ici D’Ailleur)
Chapelier Fou is het dollemansproject van de Fransoos Louis Warynski. Inmiddels heeft hij hiermee al 4 mini en twee volwassen cd’s 613 (2010) en Invisible (2012) gemaakt. Op die laatste zijn Matt Elliott en Gerald Kurdian te gast als zangers in twee stukken. Hij maakt op speelse wijze een melancholische mix van IDM, neoklassiek, toytronica en andere abstracte muziek. Dit brengt hij wel op dusdanige wijze aan de man dat het luchtig en behapbaar blijft. Op zijn nieuwe cd Deltas gaat hij misschien nog wel speelser aan de slag met elektronica, viool en gitaartjes. Naast heel frivole, veel complex opgebouwde stukken vind je er ook sprankelende droefgeestige tracks op. Door de rijk gedetailleerde hoor je ook Afrikaanse en Oost-Europese elementen terug. In een song is Kurdian weer te horen, de rest is instrumentaal en eindigt ergens tussen Yann Tiersen, Melodium, Aphex Twin, Worrytrain en Pascal Comelade. Kneuterigheid met grote halen. Een heerlijk luisteravontuur!
Locust – After The Rain (cd, Editions Mego)
Muzikant/producer Mark Van Hoen houdt er door de jaren heen nogal wat projecten op na, zoals Locust, Seefeel, Scala, Aurobindo en de nieuwe Black Hearted Brother en Children Of The Stones. Ook solo laat hij van zich horen en eveneens heeft hij na 12 jaar het project Locust in 2013 weer leven ingeblazen met meteen weer een sterk album. Druk in de weer, maar niet te druk om het volgende Locust album After The Rain uit te brengen, dat opgedragen wordt aan de plots overleden drummer Hajji Majer (1966-2014). Wellicht dat de muziek daarom zo intens droefgeestig is? Maar er zijn meer verschillen, want Mark (piano, modulaire synthesizers, orgel) geeft ook meer compositorische ruimte aan Louis Sherman (keyboards, samplers). Daarnaast doen er twee gastzangeressen mee die voor een engelachtig soms bijna sacraal gezang dan wel geneurie zorgen en dan is er nog en derde die de spoken verzorgd. De muziek is melodieuzer, harmonieuzer dan ooit en heeft zich losgemaakt van de vroegere sound. Ondanks de meer ambientgerichte sound passeren een hoop abstracte en complexe geluiden en krautrock elementen de revue. Het is bijzonder ontroerend en fascinerend wat ze je hier voorzetten en het luistert haast weg als een prachtig, melancholische symfonie gehuld in vroegere 4ad-sferen. Mark Van Hoen en de zijnen zetten hier een grandioos, aangrijpend album neer.
Maailma – Speculum (cd, Rotor)
De Finse Laura Naukkarinen brengt haar muziek meestal ten gehore als Lau Nau. Het is behoorlijk rare meisjesmuziek vol met abstracte, freak, avant en psychedelische folk, afgewisseld met drones, pop en experimenten. Haar eigenzinnige album Valohiukkanen (2012) is verreweg de mooiste van allemaal. Laura (zang, viool, speelgoed taperecorder, bass drum, cimbalen, vibrafoon, gestreken banjo) wordt daarbij ondersteund door Kristian Holmgren (akoestische gitaar, clavecimbel, oud, celesta, gitaar, prefab piano, wu
rlitzer) en klasse componist Matti Bye (akoestische gitaar, prefab piano, Hammond orgel, balafoon, wurlitzer, klokkenspel). Met die laatst genoemde neemt Laura in 2008 als Maailma ook al eens een lp op. Daarop komt nu het vervolg Speculum, waar ook Kristian Holmgren is aangeschoven. Tevens mogen ze rekenen op een leger aan gaten op violen, altviolen, cello’s, fluiten, klarinet, saxofoon, banjo’s, percussie-instrumenten en elektrische cello (door Helena Espvall). Het resultaat is gewoonweg overdonderend en houdt het midden tussen neofolk, lo-fi, kamermuziek, neoklassiek en psychedelische gothic. Soms heel klein en schetsmatig om vervolgens vol uit te pakken met wonderschone strijkpartijen. En altijd die heerlijk etherische zang van Laura. Ontroerend, melancholisch, duister, breekbaar en mysterieus goedje.
The Moon And The Nightspirit – Holdrejtek (cd, Propgecy)
Ik ken vele neofolk/gothic gezelschappen, maar uit Hongarije heb ik voorheen niet meer dan heuse folk vandaan gehaald. The Moon And The Nightspirit uit dat land weet me jaren geleden toch wel een te verrassen met hun neofolk, heavenly voices en gothic met Middeleeuwse invloeden. Ik kom er dan via het Portugese Equilibrium op; de wegen van de muziek zijn ondoorgrondelijk. De groep wordt in 2003 opgericht en bestaat uit het duo Ágnes Tóth (zang, viool, draailier, harp, keyboards, percussie) en Mihály Szabó (akoestische gitaar, akoestische bas, kalimba, draailier, zang). Inmiddels hebben ze al 4 albums opgenomen, waarvan een deel eerder dit jaar is heruitgegeven. Dat allemaal in aanloop naar hun zojuist verschenen vijfde cd Holdrejtek (maan heiligdom). In drie kwartier presenteren ze hier 9 prachtig gedragen tracks, die ergens het etherische midden houden tussen heavenly voices, wereldmuziek, neofolk en Middeleeuwse muziek, waarbij met name het gebruik van de vele akoestische en klassieke instrumenten hen onderscheidt van genregenoten. Prachtige liederen, die doen denken aan Dead Can Dance, Rajna, Daemonia Nymphe en Stoa. Ook zonder zwarte cape een heerlijkheid.
Klaus Morlock – The Bridmore Lodge Tapes (cd-r, Reverb Worship)
Klaus Morlock is een in Engeland geboren Duitse muzikant (tegenwoordig in Los Angeles wonend). Hij heeft in de jaren 70 verscheidene elektronische soundtracks gemaakt voor diverse Europese low budget horrorfilms. Van 1976 tot 1977 neemt hij eens een niet film gerelateerd werk op, The Bridmore Lodge Tapes. De apparatuur ervoor mag hij lenen van mede occultist en vriend Jimmy Page. Het is opgenomen in The Bridmore Lodge waarvan de geruchten gaan dat het kind van de vorige bewoners door een reeks tragische incidenten is overleden. Gezien de morbide titels van Morlock zou het zo maar de inspiratiebron van dit alles kunnen zijn. Het is een muzikale reis in absolute eenzaamheid, waar echte herinneringen en ingebeelde gebeurtenissen tot één worden of in elkaar verstrikt raken. De muziek bestaat deels uit elektronica/synthesizers en deels uit waterige pianopartijen en klassieke instrumenten. Morlock brengt hier een spookachtig amalgaam van neofolk, krautrock, experimentele muziek en filmmuziek, die mede door de ruisachtige opnames enorm spannend klinken. En, zoals blijkt totaal niet gedateerd. Rever Worship heeft in een oplage van 40 deze tape nu op cd-r gezet. Denk aan een vreemde mix van synthesizerhelden uit het verleden en David Lynch, The Caretaker en de film The Blair Witch Project. En dan omhuld met gewoonweg ertoe doende muziek. Een grote schat die ze hier het licht laten zien.
Musica Folklorica & Martin Prachař – Opýtaj Sa Malana (cd, Indies Scope)
Er is een overlappend gebied rond Tsjechië, Slowakije en Hongarije waar ze bepaalde folklore delen en vooral door verschillende instrumenten en het gebruik ervan van elkaar verschillen. Indies heeft al diverse compilaties met de muziek uit het Moravische deel het licht laten zien. Een groep die ook al jaren traditionele muziek ten gehore brengt is Musica Folklorica, al dan niet met prominente gasten. De viool, cimbaal en de klagerige zang spelen daarbij een grote rol. Op hun zesde album Opýtaj Sa Malana (vraag het aan Malan) werken ze samen met zanger Martin Prachař, die een stem heeft die de sfeer van een groot deel van de Balkan dan wel Oost-Europa lijkt uit te ademen. Het levert prachtig melancholische muziek op, vol polka’s en andere traditionele invloeden. Ik moet hier meermaals denken aan de Mostar Sevdah Reunion en Márta Sebestyén & Muzsikás, zij het dat er wel typische Moravische elementen aanwezig zijn. Het loopt uiteen van uitgelaten tot uiterst ingetogen muziek, maar alles weet een diepe indruk te maken; zelfs al versta je er geen klap van. Een ontroerend en meeslepend album!
MP3’s:
Strážnický Pán Grófár
Ked Sa Janko Na Vojnu Bral
Luister Online:
Opýtaj Sa Malana (albumsnippers)
Myrkur – Myrkur (mcd, Relapse)
In je eentje een black metalband beginnen zal bepaald niet meevallen. Als je dat als vrouw doet, heb je wellicht helemaal de poppen aan het dansen. Toch besluit ene Deense dame dit als Myrkur te doen. Ze opent met engelachtige zang, die zo bij Miranda Sex Garden aansluit, maar na bijna een minuut denderen de heavy riffs binnen en is de toon gezet. Knetter strakke death metal maakt dan de dienst uit. Tussendoor brengt ze ook haar bijna Barokke muziek met klassieke zang, maar altijd wordt het roer erna omgegooid om de betere harde metal ten toon te spreiden. Alsof Bel Canto, Cocteau Twins dan wel de eerder genoemde groep een duister verbond hebben gesloten met de duivel. Ook de hemelse vocalen veranderen dan net zo gemakkelijk in woeste grunting. En telkens als je al headbangend meegaat in die zinderende pracht keert het tij plotsklaps, om er vervolgens weer een madrigaalachtig stuk tegenover te stellen. Een heerlijk contrast dat twee werelden waarvan ik houd op zeer originele wijze bij elkaar brengt. Een onaards kleinood!
Pinkcourtesyphone – Description Of Problem (cd, LINE)
Richard Chartier uit Los Angeles is een gerenommeerd elektronische artiest die op minimale wijze de relatie tussen tijd, ruimte, focus en luisterervaring onderzoekt. Naast vele solowerken brengt hij ook albums uit met onder meer Taylor Deupree, William Basinski, Bernhard Günter, Steve Roden, Asmus Tietchens en Yann Novak. Hij is ook terug te vinden in groepen als Chessmachine, Nice Box en 0/r (0 is Nosei Sakata en r is Richard). Samen met 12k eigenaar Deupree richt hij het sublabel Line op. Met enige regelmaat gaat hij te werk onder de niet al te lekker bekkende naam Pinkcourtesyphone, waarmee hij abstracte ambient produceert. Zijn vijfde onder die naam heet Description Of Problem en is (vind ik) zijn meest ambitieuze en beste tot nu toe. Niet alleen de ambientstukken weten te biologeren, ook de gastenlijst is imponerend. In de openingstrack hoor je een geweldig dramatisch voicemailbericht van William Basinski. Verderop het album volgen nog bijdragen van AGF, Cosey Fanni Tutti, Kid Congo Powers en Evelina Domnitch. AGF en Domnitch zijn zelf eerder ook op Line te horen met eigen werk. Hoewel de stemmen een belangrijke bijdrage leveren, met name aan de spookachtige atmosfeer, is de muziek van Chartier van een immense kracht en pracht. Jagende stukken, waarvan zelfs The Caretaker wakker zal liggen, gehuld in mistige dan wel gitzwarte atmosferen. Angstaanjagend en aan de grond nagelend. Subliem meesterwerk!
Luister Online:
Boundlessly (for M. Heyer) feat. Cosey Fanni Tutti / I Wish You Goodbye feat. Evelina Domnitch
Sam Shalabi – Music For Arabs (cd, Majmua Music)
De hyperactieve Canadese artiest Sam Shalabi heeft in uiteenlopende projecten van zich laten horen, te weten Shalabi Effect, Molasses, Land Of Kush, ‘Gypt Core, Nutsak, Po, Detention, Balai Mécanique en Cindy. Links en rechts speelt hij dan ook met leden uit Godspeed You! Black Emperor. De stijlen variëren daarbij van jazz tot punk, maar dikwijls in de impro, experimentele dan wel psychedelische hoek. Met de laatste paar albums onder zijn eigen naam positioneert hij zich meer als Egyptisch dan wel Midden Oosten artiest, getuige alleen de titels als Osama en Eid. De muziek is overigens steeds wel weer anders, maar de Arabische invloeden zitten er zeker in. Zijn nieuwste worp Music For Arabs is ook weer totaal anders. Het is opgenomen in de hectiek van Cairo en is naar eigen zeggen bedoeld als een soort “Music For Airports voor taxichauffeurs”. Je probeert een bepaalde sfeer te vangen, maar die verdwijnt in de verkeerschaos. De muziek is toch bedoeld als een basis waarnaar je terug kunt keren. Toch is het behoorlijk onstuimig en experimenteel wat hij hier laat horen. Oosterse instrumenten, stevige percussie en elektronica met samples, de zang van Amir Samman, Sherif Sami, Maurice Louca, Aida El Kwashef en Alan Bishop. Soms waan je jezelf in een bazaar of te midden van een verkeersopstopping en even later heb je het vermoeden dat je als het licht aangaat je in één of ander simulatielaboratorium staat waar de nieuwe experimentele drug net je lijf uit is. Gemakkelijk maakt Shalabi je het niet, maar het is wel biologerend en een geweldige luistertrip.
MP3’s:
Music For The Egyptians
The Enemy Of My Enemy
The Wherewithal
Zrní – Následuj Kojota (cd, Zrní/Supraphon)
I 
k heb zonder aanwijsbare reden altijd een bijzondere band gehad met de Tsjechische muziek. De interesse werd gewekt door onder meer door Iva Bittová en Už Jsme Doma, maar later ook door de verfrissende hybride aan alternatieve stijlen die uit dat land afkomstig is. Ook zo’n leuke band is Zrní, wat graan betekent. Ze maken doorgaans fraaie, stemmige folkrock, waarbij de elektronica gaandeweg een grotere rol zijn gaan spelen. Voor hun vierde cd Následuj Kojota (coyote volgen) hebben de 4 Jannen (Jan Unger (zang, tamboerijn, fluit), Jan Juklík (gitaar, zang), Jan Fišer (viool, banjo, zang), Jan Caithaml (bas, zang)) en tevens Ondřej Slavík (accordeon, beatbox, keyboards, beats, melodica, zang) weer 12 prachtige songs gecomponeerd. Ze worden hierbij door 9 gastmuzikanten ondersteund op zang, sax, trombone, tuba, viool, altviool, cello, tamboerijn en zingende zaag. Op uitgebalanceerde en gevarieerde wijze brengen ze een caleidoscopische mix van folkrock, indierock en lichte experimenten. Soms heel elektronisch en op andere momenten heel folky of bijna klassiek; van Lost In The Trees, Hedningarna en Květy tot Sigur Rós, The Notwist en Thom Yorke, maar dan toch ook weer niet. Een volslagen eigenzinnig en geweldig geheel. Grote aanrader voor een ieder die iets buiten de geijkte indiepaden wilt horen.
Luister Online:
Následuj Kojota
Zuby Nehty – Kusy (cd, Indies Scope)
Hofleverancier uit Tsjechië is en blijft Indies, of Indies Scope zoals ze nu heten. Al sinds 1990 hebben ze een waanzinnig aanbod aan hoofdzakelijk Tsjechische muziek. Zuby Nehty (met hand en tand) is een vrouwenband, die er al ongeveer sinds dag 1 bijzit. Alleen door de vele bezettingswisselingen bestaan ze van 1980-1986 en 1987-2000. In 2010 maken ze een doorstart. De groep heeft altijd een speciale band met Už Jsme Doma, omdat zangeres/saxofoniste Alice Flesarová (toen nog Kalousková hetende) daar deel van heeft uitgemaakt. Hun eerste cd Kusy in 15 jaar tijd wordt dan ook door Už Jsme Doma frontman Miroslav Wanek geproduceerd. Officieel staat deze vijfkoppige vrouwenband (tegenwoordig met 1 man) bekend als een punkband, maar dan op Tsjechische wijze. De muziek op hun nieuwe cd zou je eerder onder alternatieve rock met folk scharen. Het is allemaal heerlijk harmonieus en voorzien van prachtig, pakkende zang. Met drums, piano, fluit, saxofoon, bas en achtergrondzang wordt het geheel op unieke wijze vorm gegeven. Te gast is nog Gurun Gurun lid Ondřej Ježek (vibrafoon, theremin, sambaballen). De groep is een heerlijk vrouwelijk antwoord op Už Jsme Doma, zij het dat ze wat melodieuzer uit de hoek komen met hun wonderschone songs. Een sterke comeback!
MP3:
Kusy (song)
Luister Online:
Kusy (albumsnippers)
Kraus – Interior Castle (cassette, Moniker Records, 2014)
De Nieuw-Zeelandse avonturier (op muzikaal gebied) Kraus heeft in navolging van zijn Supreme Commander lp een nieuwe release klaarliggen, de tape Interior Castle. Het belooft minimaal eenzelfde verwarrende luisterervaring te worden, gebruik makend van gitaar, zelfgemaakte synthesizers, primitieve drums, een orgel en bamboefluit. Kraus slaat wederom een bizarre brug tussen haperende Middeleeuwse composities, futuristische avant-garde en doldwaze elektronica. De kwaliteit en consistentie zijn te hoog om dit alles met een korrel zout te nemen, maar een wonderbaarlijke 37 minuten zijn het zeker.
Yann Gourdon – s/t (cd, Drone Sweet Drone, 2014)
Als Gourdon – frontman van de band France – je nog niet bekend voorkomt, dan kun je wellicht uit de naam van het label enige conclusies trekken. Dit is inderdaad een drone van bijna drie kwartier, die slechts minieme en geleidelijke wijzigingen in klank kent. De draailier biedt hierin een prachtig vol en warm geluid met alleen een subtiel delay pedaal als effect, iets wat de liefhebbers van het laatste album van Hellvete wel moet aanspreken. Het is uiteindelijke een zeer intrigerend stuk waarin Gourdon de wetten van de bewegelijkheid lijkt te tarten, maar waaraan hij ook een gevoel van constante verplaatsing weet mee te geven. Yann Gourdon benadert de pure drone het meest van al zijn werken tot nu toe, een prima substituut voor diegenen die France veel te wild vinden…
Faberyayo & Vic Crezée Het Grote Gedoe 2: Angst en Walging
Die Donnietape was grappig, of eigenlijk stiekem veel beter dan je verwacht, maar Jan Yayo is toch zijn meerdere. Op Het Grote Gedoe 2 heb je wederom die unieke combi van hele vette beats, hard komen en humor die De Jeugd Van Tegenwoordig ook zo geweldig maakt. De snor van Ted De Braak en de beat van Livin' Astro op één mixtape, het is echt weer briljant. Voor kratis, cop that shit!
Mocro Maniac Maniac For President
Hele harde pokoes op deze wederom gratis mixtape. Je weet nooit wat het ekte ekte album gaat brengen, maar deze straatshit is echt geweldig. Die hele beef met F.I. (en Lexxxus die zich er ook nog tegenaan bemoeit) zit ik niet op te wachten maar stoere praat is gewoon lekker op harde hip hop beats. Niet te veel nadenken, gewoon hard gaan. Hopelijk houdt hij dat vast als hij serieus wordt op z'n debuutplaat. Alhier te downloaden.
Tinashe Black Water
In de hoek van nieuwe, spannende R'n'B vinden we Tinashe. Ze heeft eerst in een of ander popgroepje gezeten maar haar eigen werk is met de jaren steeds psychedelischer geworden, in de hoek van sZa, Jhené Aiko, Rochelle Jordan en FKA Twigs. In afwachting van het debuut Aquarius, gepland voor 7 oktober, kun je alvast mixtapes checken. De recentste is het best (de oudere staan op haar site), al is het nog niet overal even spannend. Maar nummers als het titelnummer het maken zeker benieuwd naar het eerste echte werk.
Comments
comments
