We schrokken ons weer een hoedje op Prinsjesdag. Hier nog wat koopkracht stimulerende en zelfs geld besparende tips in onze lijstjes uit het:
We luisterden naar: Burning Witch, Matt Elliott, The Allstar Project, Calexico, Eternal Summers, Firewater, Ormonde, Už Jsme Doma, Zrní, Various Artists: Spirit Of Talk Talk, Archaïa, Lust For Youth, Squarepusher en The Echocentrics. En gingen naar: The Gathering.
Burning Witch – Boxset
Geen vragen stellen, gewoon doen wat ik zeg: Ga naar bol.com. zoek op Burning Witch. Klik op -180gr boxset-. Knijp jezelf in de arm. En bestel zo lang het nog gaat. Voordat ze het door hebben. Bedank me later.
Matt Elliott – The Broken Man
"Wat heb je nou weer voor neuzelaar opgezet?" vroeg vrouwlief even charmant als subtiel toen ik de dag na zijn optreden op Incubate de nieuwe plaat van Matt Elliott onder de naald legde. Ik dat uitleggen. Had geen zin natuurlijk. Maakt ook verder niet uit. Ik hou van droefsnoten die sombere liedjes stiekem heel virtuoos spelen. Dacht trouwens dat hij net uit was, blijkt hij al sinds januari onder ons te zijn. Helemaal gemist.
Burning Witch – Boxset
Doet normaal tussen 100 en 150 euro. Als het niet meer is. Ik denk ik zeg het nog even.
Een tip van de Portugese artiest How Comes The Constellations Shine (aka Diamond Gloss aka Francis Alun Bell), die zegt dat dit de beste post-rockband van Portugal is. Nou dat wil ik dan wel eens horen. Het tweede album van de groep opent voortvarend en knalt er gelijk hard in. Red Harvest en We Made God zijn de namen die te binnen schieten. Daarna komen ook invloeden als Mogwai, Explosions In The Sky, I Like Trains en Godspeed You! Black Emperor voorbij. Het vijftal bestaat uit 3 gitaristen, een bassist en een drummer en worden her en der nog ondersteund door een violist en cellist. Wat ze anders maakt dan anderen is de gejaagdheid, de onverwachte wendingen en de ongepolijstheid die ze aan de dag leggen. Zelfs in de rustige stukken klinkt het nog onrustig door de veelal uptempo percussie. En hard is ook echt hard. Ze neigen soms wel een beetje naar de library rock, shoegaze en mede door die strakke drumpartijen ook naar metal. Verrassend en heerlijk opzwepend! Een geweldige tip!
Calexico – Algiers (2cd, City Slang)
Het zevende studio album, het klinkt bijna alsof het niet klopt. Dat komt omdat Calexico ook nog eens 7 andere prima albums heeft uitgebracht, die bestaan uit rest- en livemateriaal dan wel soundtracks. Op deze nieuwe cd, vier jaar na de vorige, klinkt Calexico gewoon weer als Calexico, met dat verschil dat ze een wat gewoner geluid aan de dag leggen. Dat bevalt me eigenlijk prima. Ze zijn via lo-fi naar Americana naar hun typische texmex geluid gegroeid. En daar hoef ik niet per sé weer een vervolg op. Wat dat betreft stelt de band, die toch altijd weer wat anders probeert, nooit teleur. Zeker als ze zoals nu prachtig, bezwerende songs als “Epic”, “Sinner In The Sea” (die zo van Wovenhand had kunnen zijn), “Para”, “Puerto” en “Better And Better” kunnen voortbrengen. Calexico is een klasse apart in de popmuziek. Uitstekend nieuw album! Ze hebben er ook geen lullige bonusschijf bijgedaan, namelijk de live cd Spiritoso die ze samen met de symfonisch orkesten uit Wenen en Potsdam hebben opgenomen. Hun toch al sterke composities worden op fraaie wijze omzwachteld door de orkesten. Nergens over de top, maar gewoon een heerlijk melancholische en klassieke onderlaag. Calexico kan wat mij betreft nog jaren mee.
Eternal Summers – Correct Behavior (cd, Kanine)
Drietal uit de VS, opgericht door gitariste/zangeres Nicole Yun en drummer/gitarist/toetsenist Daniel Cundiff. Later komt daar bassist Jonathan Woods nog bij om het vette geluid nog eens extra aan te dikken. Nu is hun derde album een feit, waarop ze weer lekker opgefokt van start gaan. Hun geluid zit altijd ergens tussen de post-punk en wave van Joy Division, Earwig en Gang Of Four, de gruizige shoegaze van My Bloody Valentine, de noise van Sonic Youth en de hitsige rock van Deerhoof in. En daarmee komen ze ook hier weer heel goed mee weg. Ze doen dat veelal op frivole wijze maar komen ook wel duisterder uit de hoek. Luister maar eens naar “Girls In The City” en je weet genoeg. Heerlijk adrenaline opwekkende, opgewekte en frisse retro!
Firewater – International Orange! (cd, Bloodshot)
Het leven van de muzikant Tod A. (Ashley) verloopt niet eenvoudig. Hij is wars van commercie, waardoor hij ook een majordeal aan zich voorbij laat gaan, zit hij na het uiteengaan van zijn geweldige band Cop Shoot Cop volledig aan de grond. Nadat hij zijn rug weer gerecht heeft start hij de band Firewater en zijn label Jet Set records. Hij laat een unieke toegankelijke mash-up horen van punk, klezmer, tango’s, Indiase bruiloftsmuziek, dark cabaret en zigeunermuziek horen. Na 4 albums en een coveralbum gaat het in 2004 weer mis. Tod schijnt weer aan de grond te zitten en zelfs zonder huis. Hij gaat uiteindelijk na zijn scheiding in 2005 de wereld rondzwerven. Hij bezoekt landen die ooit door Amerika gebombardeerd zijn, wellicht om zijn uitgesproken afschuw van wapens nog eens te onderstrepen. Ondertussen klopt zijn muziekhart gewoon door en hij neemt onderweg, gewapend met laptop en microfoon, muziek op met muzik
anten die hij op zijn reis tegenkomt. Dat zijn muzikanten uit Turkije, maar ook India, Israel en Afghanistan. Het verbluffende resultaat is 4 jaar geleden te horen op The Golden Hour, wat een ijzersterke terugkeer van deze unieke band betekent. Toch duurt het nog een hele tijd tot de opvolger zich aandient. Die is er nu eindelijk en is opgenomen in İstanbul en Tel Aviv. Tod pakt geïnspireerd door de Arabische Lente en İstanbul de grillige, maar sterke draad van de vorige cd weer op en je krijgt een uitmuntende grog van punkrock, ska, Indiase en Griekse dansmuziek, klezmer, Arabische elementen en altijd met die sterke zang van Tod. Dat doet hij met diverse muzikanten uit de beide steden, waardoor je een mix van Westerse en Oosterse instrumenten krijgt. Tamir Muskat (Balkan Beat Box) zorgt weer voor de opnames en speelt ook mee. Firewater blijft een geweldige band met een unieke sound en visie!
Ormonde – Machine (cd, Hometapes)
Een paar weken kwam het helaas ter ziele gegane Trespassers William al ter sprake. Zangeres Anna-Lynne Williams uit die band gaat verder als Lotte Kestner, maar is ook te horen in Ormonde. Dit is ze samen met zanger/gitarist Robert Gomez gestart. Met zang, gitaar, orgels en percussie-instrumenten creëren ze een suikerzoet geheel, zoals de cover van de cd. Maar nergens vallen de vullingen uit je gebit, omdat het ook net zo wonderschoon als een suikerkristal is. Bij het horen van de Goddelijke, zoetgevooisde zang van Anna-Lynne smelt je ook nog eens weg als suiker. Gomez biedt met zijn zwaardere stem een mooi tegenwicht. In hun Serge Gainsbourg cover van “Lemon Incest” doet Gomez zelfs even een Mark Lanegan-netje. De titel Machine ligt alleen mijlenver van wat de cd inhoudt: zeer humane, droompop met een licht psychedelisch en folk-achtig randje. Al met al is dit album een uiterst genietbare geworden met vele wonderschone uitschieters.
Luister Online:
Machine (album)
Už Jsme Doma – Pohadky Ze Zapotrebi Znovuudelání Fortelné (cd, Indies)
Dit is sinds 1990 gewoon de allerbeste rockband van Tsjechië. Ze brengen veelal complexe rock al dan niet versneden met jazz en avant-garde. Tel daar de pakkende felle zang bij op en je hebt een geweldig geluid. Al hun cd’s krijgen prachtig getekend artwork mee. Ook live zijn ze een lust voor oog en oor. Zij zijn tevens de begeleidingsband van The Residents geweest toen in Praag Freak Show werd uitgevoerd. Later zijn ze meer en meer rechttoe rechtaan harde rock gaan maken, maar wel één die ontzettend goed in elkaar steekt en weet te beklijven. Door de jaren heen is de formatie nogal gewijzigd, waarbij de zanger met zijn typische stemgeluid is gebleven. De groep brengt in 1994 hun album Pohadky Ze Zapotrebi uit, maar deze zit vol opnamefouten. Het geld ontbreekt ze om het eens helemaal over te doen. Dankzij twee donateurs hebben ze het hele album nu opnieuw opgenomen; geen remaster, maar een volledige remake. En het klinkt behoorlijk anders, sommige nummers zijn vrijwel onherkenbaar. Voor mij een tweede kennismaking met dit album, met nu een veel langere titel. Maar ook deze keer bevalt de muziek van mijn Tsjechische helden prima!
Luister Online:
Pohadky Ze Zapotrebi Znovuudelání Fortelné (albumsnippers)
Zrní – Hrdina Počítačový Hry Jde Do Světa (cd, Radůza Records)
Op het gelijknamige label van Radůza is eind vorig jaar een zeer bijzondere cd van de groep Zrní verschenen. Zrní betekent “graan” en ik weet ook zeker dat ze succes kunnen oogsten met hun geweldige album. Ze klinken namelijk als een Tsjechische variant op Lost In The Trees, zij het dan met een Tsjechisch sausje en iets meer experimenterend met onder meer elektronica. Nu komt de naam Jan best veel voor in Tsjechië, maar deze band heeft er maar liefst 4 van de 5 leden die zo heten, terwijl de muziek niet per sé voor Jan en alleman is. Ze brengen stemmige maar ook stevige folkrock met veel strijkers en pakkende Tsjechische zang, dikwijls met een klein leger aan gastmuzikanten. Lekkere muziek, die nog eens van een fraai boekwerk is voorzien (formaat DVD).
Luister Online:
Hrdina Počítačový Hry Jde Do Světa (albumsnippers)
Various Artists: Spirit Of Talk Talk (2cd, Fierce Panda)
Ik hoef hoop ik niet meer uit te leggen wat Talk Talk is, de band die uitgroeide van een geweldige wave-popband tot een nog geweldiger grondlegger van de verstilde post-rock? Mooi! Het werd inderdaad wel eens hoog tijd voor een tribute, met name door de jonge generatie muzikanten die er ook door beïnvloed zullen zijn. Dat is ook het geval op deze verzamelaar, op initiator Alan Wilder (Recoil, ex-Depeche Mode) na dan. Er wordt door de participerende artiesten een dwarsdoorsnede gemaakt doo
r de discografie van Talk Talk en Mark Hollis. Je krijgt stuk voor stuk bijzondere versies van Recoil (eenmaal met Shara Worden en eenmaal met Linton Kwesi Johnson), S. Carey (Bon Iver), Thomas Feiner (Anywhen), Nils Frahm & Peter Broderick & Davide Rossi, King Creosote, Zelienople, Joan As A Police Woman, Turin Brakes, Do Make Say Think, Jason Lytle, White Lies, Lia Ices en vele anderen. Voor de volledige lijst van de 30 artiesten en nummers klik op deze link. Je krijgt 2,5 uur lang de meest originele en gevarieerde covers voorgeschoteld. De artwork is net als op de Talk Talk albums van James Marsh. Hoe geweldig deze compilatie ook is geworden, want dat staat buiten kijf, het blijft een eeuwig gemis dat Talk Talk zelf nooit meer van zich zal laten horen.
Luister Online:
Spirit Of Talk Talk (diverse tracks)
Archaïa – s/t (lp, Papaaver Records, 2012)
Papaaver Records is een nieuw Belgisch label initiatief, mede opgezet door Bart de Paepe van Sloow Tapes. Het concentreert zich op heruitgaven op vinyl van vergeten klassiekers uit het psychedelica en avant-garde genre. De eerste en enige lp van het Franse Archaïa uit 1976 vormt de aftrap. De plaat stond op de befaamde Nurse With Wound-list maar toen al behoorde Archaïa tot de categorie “onvindbaar”. Nu kunnen in ieder geval weer 500 liefhebbers genieten van deze absoluut weirde prog jams, vermengd met duistere analoge synthesizers en voordrachten die uit de Middeleeuwen lijken te komen. Denk aan Can, Amon Duul en Magma, al grijpt het minder naar zeuhl (drums ontbreken bijvoorbeeld) dan je zou vermoeden. Het is met recht een klassieker en men mag dan ook blij zijn dat deze weer voor een normale prijs op vinyl verkrijgbaar is.
Lust For Youth – Growing Seeds (lp, Avant! / Sacred Bones, 2012)
Waar Lust For Youth op het Incubate festival vooral indruk mee maakte, was het volume. In de pijpenla van de Stage01 klonk dit dark wave synthesizer project van Hannes Norrvide bij vlagen als een voltallige noise act. Dat is op plaat wel wat minder. Op Growing Seeds moet LFY het vooral hebben van minimale, echoënde synthpopdeuntjes en verwijzingen naar Bauhaus, New Order en Cold Cave. Een harde EBM beat en hier en daar wat piepende ruis zou ook de luisteraars met niet alleen maar heimwee naar de eigthies over de streep moeten trekken, maar de lo-fi productie verhindert dat enigszins. Geen 100% score dus, al ziet het Sacred Bones label er wel heil in om deze lp in november opnieuw uit te brengen.
The Gathering @ De Helling, Utrecht
Een tripje van 20 jaar terug in de tijd, ik zeg eerlijk, ik vind die reünies soms wat oubollig. Ook die adoratie van sommige oude albums doet mij ook wat overdreven aan en vraag ik me dan af hoe belangrijk zo'n stokoud metalalbum nou helemaal is. Maar het moet gezegd, de live-uitvoering van het Always… album (1992) is gewoon hardstikke leuk. De wat matte sound van de originele opnames is live geheel verholpen en ik kan het me niet helemaal herinneren, maar volgens mij is zanger Bart Smits een stuk energiekere frontman dan toen. Het publiek varieert ook best wel in leeftijd. Kortom, gewoon een leuke avond zonder pretenties.
Squarepusher Ufabulum & Enstrobia
Revolutionair is hij al jaren niet meer, maar lekkere muziek is het toch nog steeds wel. De nadruk ligt op vette synths, soms John Carpenter-achtige suspense maar ook ouderwetse hysterie zoals hij vroeger deed. Een supercoole box ook, met een dubbel-lp, een fraai artbook en nog een cd'tje met drie tracks.
The Echocentrics Sunshadows
Adrian Quesada maakte een 12" met Adrian Younge (die ik vorige week ontdekte) en zo kwam ik bij (een van) Quesada's bandje(s) The Echocentrics. De zomer is voorbij, maar Sunshadows is een perfecte soundtrack voor een zwoele zomeravond. Een mix van funk, latin en pop, een soort funky Calexico, de sound van het zuiden van Amerika in de ondergaande zon. Grotendeels instrumentaal, maar ook gezongen in Spaans, Engels en Portugees door diverse zangeressen (zoals Tita Lima), lekker ontspannen en broeierige muziek.