Om de kwaliteitsprogramma’s op TV een beetje bij te blijven, presenteren wij “kakken uit een cabriolet met de sterren”. En tevens onze hitlijstjes uit het:
We luisterden naar: Machinefabriek (2x), Swans, Fókatelep, Liz Green, Holy Other, Meszecsinka, Mike Patton / Luciano Berio, Sone Institute, Trespassers William, Wu Man, Cut Hands, Eliane Radigue en Faberyayo. En keken naar: Last Days Here.
Machinefabriek – 15/15
Machinefabriek – Stroomtoon
De snelheid van releases is af en toe zo hoog dat ik niet meer weet waar ik het moet zoeken, maar Machinefabriek blijft een van de meest belangrijke spelers in de hedendaagse ambient/avantgarde/drone wereld. Dus af en toe stoppen met rennen, en dan zoeken naar lekkerste krenten. Heb er nu weer twee gevonden, heel verschillend van elkaar en allebei heel erg mooi. Op 15/15 staan twee 15 minuten tracks, opgebouwd met mathematische precisie, maar heel natuurlijk en sereen klinkend. Ook al is het gemaakt voor een speciaal soundsystem van 32 speakers, thuis klinkt het ook bijzonder fraai. Erg onder de indruk.
http://machinefabriek.bandcamp.com/album/15-15
Stroomtoon is andere koek: langgerekte tonen waarin weinig lijkt te gebeuren, opgebouwd uit toongeneratoren en loops. Ruw, gelaagd, dissonant: bepaald geen lichte kost. En dat is helemaal niet erg. Machinefabriek regeert!
http://machinefabriek.bandcamp.com/album/stroomtoon
Swans – The Seer
Wat ik hier zeg: The Seer (recensie)
Fókatelep – Fokadelic (cd, NarRator)
Deze Hongaarse band ontstaat nadat de experimentele psychedelische groep Korai Öröm eens wat anders uit wil proberen tijdens een jamsessie. Nadat zangeres Annamária Oláh zich bij hen voegt begint de muziek meer en meer een songachtige structuur te krijgen. Dat levert in 2009 het gelijknamige debuut op. Nu is er het tweede album, dat al eind vorig jaar is uitgebracht in Hongarije, waarop ze hun recept hebben verbeterd. Ze brengen een mix van Hongaarse folk, Oosterse muziek, rock en lichte (elektronische) experimenten, die altijd prettig in het gehoor liggen. Soms heel uitbundig en op andere momenten klein en teder. Een fokadelic lekker album!
Liz Green – O, Devotion! (cd, Play It Again Sam)
Helemaal gemist deze zangeres, die aan het begin toch een niet misverstane cd aflevert. Ere wie ere toekomt, want via dit collega-blog wordt ik toch meteen gegrepen door de muziek. Met haar volle en toch breekbare bluesy zang weet ze me te raken. De muzikale aankleding gebeurt door haar met gitaar, piano en orgel en door de gasten met trombone, tuba, tenor saxofoon, drums, trompet en contrabas. Het levert een mix op van nachtelijke blues, freakfolk en singer-songwritermuziek, die zowel uit het verre sepiakleurige verleden lijken te komen als het frisse heden. De meeste liedjes zijn vrij sober, maar missen hun uitwerking niet. De invloeden lopen uiteen van Sandy Denny, T-Rex, Kurt Weill en Billie Holiday tot Devendra Banhart, Alela Diane tot Laura Marling. Ontroerend mooi!
Holy Other – Held (cd, Tri-Angle)
Deze band uit Manchester maakte op hun eerdere mini een lekker duistere mix van R&B, dark ambient, dubstep, garage en techno, die in het verlengde van The Weeknd en Zomby ligt. Alleen is hun geluid ondanks de beats mysterieuzer en een tandje duisterder, waardoor je witch house ook mag toevoegen. Er zit ook wel dat bevreemdende van Arthur Russell in verscholen. Nu is er een volledig album waarop ze hun heerlijk formule gewoon nog beter aan de man brengen. Heerlijke beats glijden eenvoudig onder de donkere ambientdekens. Daar wordt het een zwoel geheel, al dan niet met flarden van stemmen. Alsof ze een artiest hebben geformeerd uit artiesten van labels als 4ad, Warp, Kompakt en Edtions Mego. Schitterende, opwindende duisternis!
Luister Online bij Soundcloud:
Love Some1 / Held
Meszecsinka – Meszecsinka (cd, NarRator)
Twee leden van het hier boven besproken Fókatelep, namelijk zangeres Annamária Oláh en multi-instrumentalist Emil Biljarszki, zijn ook terug te vinden in dit zevenkoppige Hongaars/Bulgaarse project. Er zijn muzikaal minder overeenkomsten. Meszecsinka (“kleine maan” in het Bulgaars) laat een meer Westers georiënteerd geluid horen. Spaanse muziek, (Balkan) tango’s, dark cabaret maar ook Oosters getinte muziek. Ze zingen daarbij in 7 talen (Hongaars, Roma, Bulgaars, Spaans, Fins, Enges en Arabisch). Rustieke liedjes worden mooi afgewisseld met de meer opzwepe
nde. Ze weten er een consistente en vooral verslavende mix van te maken, waarbij de zang van Annamária het oorstrelende middelpunt vormt. Weer eens echt wat anders en ook nog eens retegoed.
Luister Online bij Bandcamp:
Citadella / Marra / Un Cabrito / Piano / Vetre Le
Mike Patton / Luciano Berio – Laborintus II (cd, Ipecac)
De Italiaanse componist Berio, die geprezen werd om zijn experimentele werken is al sinds 2003 niet meer onder ons. Hij heeft wel een behoorlijke erfenis achtergelaten. Mike Patton, tegenwoordig meer projectenman en gastschreeuwer dan solo artiest/componist, heeft één van die werken onder handen genomen. Het werk uit 1963, dat voluit de toevoeging “with parts for narrator, three female voices, eight actors, seventeen musicians and tape”, is door Mike Patton (de narrator) in samenwerking met het Nederlands Kamerkoor (de 3 vrouwenstemmen) en het zeventienkoppige Ictus Ensemble uitgevoerd op het Holland Festival in 2010. Alleen de tape en de acteurs ontbreken, maar het gaat dan ook om een herinterpretatie. En ik moet zeggen dat hij een puik en bovenal intrigerend werk heeft weten te fabriceren, wat mede aan de sterke muzikale sectie te danken is natuurlijk. De drie stukken, die ergens tussen klassiek, experimentele muziek en jazz eindigen, staan als een huis.
Sone Institute – A Model Life (cd, Front & Follow)
Roman Bezdyk, de man achter dit project, laat in 2010 met zijn cd Curious Memories een soort gesamplede realiteit bestaande uit klassiek, rock in opposition, folk, plunderphonics en pak hem beet Iranese muziek uit de jaren 70 horen. Nu op zijn tweede cd is die wereld een stuk verwarrender geworden, althans zo lijkt het, waardoor ook de muziek een stuk complexer. Het is een bevreemdende en soms beangstigende soundtrack van een niet bestaand leven geworden. De muziek lijkt daarbij elementen van Hendrix, Eno/Byrne, Kraftwerk, DJ Shadow, Material, The The en Ennio Morricone te bevatten maar dan door een totaal eigen filter gehaald. Mooie stukken wisselen kakofonische af en de ingrediënten variëren continu. Er doet een waslijst aan gasten mee, waaronder ook Nils Frahm en Katie English (Isnaj Dui). Het is een meesterlijk en fascinerend album dat z’n weerga niet kent.
Luister Online bij Soundcloud:
Struck By A Rock / The World Is A Confusion
Trespassers William – Cast (2cd, Saint Marie)
Het duo bestaande uit Anna-Lynne Williams en Matt Brown start in 1995 en brengt een aantal wonderschone albums uit vol tedere, bitterzoete muziek die het fijne midden houdt tussen droompop, wave en shoegaze. Vooral bij de zoetgevooisde stem van Williams smelt je weg. Later breidt de band zich nog iets uit. Helaas stoppen ze nu. Williams, die toch vooral het geluid bepaalde, zal verder gaan met haar project Lotte Kestner, dus dat is goed nieuws, Maar voor het zover is komt er nog een prachtig slotakkoord in de vorm van de dubbelaar Cast. Op de eerste schijf krijg je “Rarities & B-Sides”, die niet onder doen voor hun reguliere werk. Bijna een uur lang overheerlijke kliekjes. De tweede schijf bevat het album The Natural Order Of Things en dan niet de 5-track die eerder op Gizeh records is verschenen maar de 10-track (waar die 5 nummers wel op staan). Ook deze cd van bijna 50 minuten is gewoonweg wonderschoon. Een majestueus afscheid!
Luister Online bij Bandcamp:
Cast (album)
Wu Man and Master Musicians from the Silk Route – Borderlands (cd+dvd, Smithsonian Folkways)
Wu Man geldt al decennia als dé virtuoos op de pipa (soort Chinese luit, waarmee je op haar website kan spelen). Daarnaast speelt ze ook op de ruan (soort Chinese banjo). Ze werkt op haar albums veelal samen met anderen en heeft zo ook al met het Kronos Quartet gewerkt. Op haar nieuwste cd, deel 10 in de serie “Music Of Central Asia” op het label, onderzoekt ze de aanknopingspunten tussen de muziek uit China en die van Centraal Azië. Naast een aantal andere muzikanten, waaronder een aantal Chinese moslims is hier ook de prachtige zang van de Oeigoerse zangeres Sanubar Tursun en zanger Abdulla Majnun en de Chinese zanger Ma Ersa te horen. De Oeigoeren zijn een Turkse minderheid in onder meer China. De muziek is dan ook een wereldse smeltkroes van folk, Chinese en Arabische muziek geworden. Wu Man keert na jaren ook Westerse muziek gemaakt te hebben weer terug naar haar roots. Je krijgt er ook een fraai boekwerk en een dvd bij. Geweldige Oriëntaalse lekkernijen.
Luister Online:
Borderlands (albumsnippers)
Cut Hands – Black Mamba (12”, Blackest Ever Black, 2012)
Zeer welkom voorproefje van het later dit najaar te verschijnen tweede album van Cut Hands aka William Bennett (Whitehouse). Dat album gaat Black Mamba heten en het titelnummer is alvast op deze 12” vinylsingle te horen. Daaruit blijkt dat hij niet veel zal afwijken van het geluid op het debuut Afro Noise: agressieve tribal ritmes gemaakt op zelf verzamelde Afrikaanse instrumenten, bewerkt op de laptop. Hoewel er een woedende voodoopriester achter de monsterlijke ritmes lijkt te zitten, zit er een goede groove in die de luisteraar op zijn beurt als betoverd aan de speakers gekluisterd laat. De b-kant is een verrassende ambienttrack, die minstens zo’n donker sfeertje heeft. Krokodilo werd al eens gebruikt voor een documentaire over het gebruik van het gelijknamige ongezuiverde desomorfine in Siberië. Het belooft wat.
Eliane Radigue – Feedback Works (2lp, Alga Marghen, 2012)
Zelfs voor verstokte Radigue verzamelaars moet deze dubbel lp een verplichte aanschaf zijn. Niet alleen vanwege het nooit eerder verschenen materiaal, maar ook om de prachtige gatefold verpakking, inclusief 16 pagina’s met foto’s, verhalen en een interview over deze Feedback Works. Het verzamelt een drietal geluidsinstallaties uit de periode 1969-1970. Hoewel gecreëerd met primitieve middelen (de gemanipuleerde feedback van de ARP 2500 synthesizer) verschillen de drie wel degelijk van elkaar. Van brommende tonen naar een artificieel koor, of vertraagde ultrasone geluiden: Radigue’s werk klinkt nog steeds uniek en brengt een maximaal effect teweeg. De tweede lp brengt ook nog onuitgebrachte alternatieve mixen van het Vice Versa album met zich mee. Hebben!
Last Days Here
Motormouth Al Jourgensen in Fix: The Ministry Movie ratelt volgas door terwijl hij een spuit zet. Dat gaat Bobby Liebling van Pentagram echter beduidend slechter af. Als Pentagram-fan Sean "Pellet" Pelletier hem opzoekt om zijn favoriete band nieuw leven in te blazen leeft de man al ruim vijftig jaar bij zijn ouders in de kelder (de Sub Basement) en is er weinig meer over dan een zielig hoopje mens. Oud, vermagerd, tandeloos en met de armen in het verband omdat hij z'n huid openpulkt omdat er parasieten in hem zouden huizen. Zo'n brabbelende junkie, een hopeloos geval denk je. Pellet gelooft er wel in en het is met vallen en opstaan, maar hij komt er bovenop en verlaat op zijn 53ste het ouderlijk huis. Rock 'n' roll! Om al snel weer door een diep dal te gaan. Het is een portret van wat je noemt een portret. Niet veel oude bandleden hebben nog zin om weer met hem in zee te gaan, dus de 'reünie' valt in duigen maar er is wel weer een Pentagram met een herboren jonge vader als blikvanger. Mooie documentaire!
Last Days Here Trailer from Adem Tepedelen on Vimeo.
Faberyayo Coco
Voor Yayo ook geen drugs meer, af en toe een glaasje wijn en alleen maar oog voor zijn moccaprinsesje op z'n bankje. En wie kan een verliefde banketbakker het beste inhuren om daar passende beats bij te bakken? Juist: Benny Sings. Lieve liedjes, lieve muziekjes, lieve woordjes, het is even wennen uit de mond van de FabFiveFaberYaYo, maar net als de zo volwassen en zo beleefde Jeugd weten hij en Sings er toch weer een erg leuk plaatje van de maken.
Faberyayo – Zomer aan de wand from Sandder on Vimeo.