Het is weer PLUNDRA bij de Ikea in Londen. Bepaald niet goedkoop zijn onze lijstjes uit het:
We luisterden naar: Pete Astor, The Driftwood Manor, Chris Matthews & Robot Monkey Orchestra, Bear Bones, Lay Low, The Sight Below, Robedoor, Selva Oscura, Hate Eternal en Ahmad Zahir.
Pete Astor – Songbox (cd+cd-r, Second Language)
Dit is alweer de zesde solo cd van de Brit, vier jaar na zijn vorige werk. Pete(r) Astor is bekend van Ellis Island Sound, The Wisdom Of Harry, The Loft en The Weather Prophets. Op het immer geweldige Second Language label komt hij nu met stemmige en originele songs vol kamerrock die wars van elke hype zijn. Zijn stem doet wel denken aan die van David McComb van The Triffids. De muziek heeft ook wel raakvlakken met die band en een ingetogen Nick Cave. Hij wordt daarbij geholpen door de blaas- en toetspartijen van Keiron Phelan (State River Widening, Phelan-Sheppard) en Jenny Brand (Kluster Ensemble), de gitaren, drums en keyboards van David Sheppard (State River Widening, Ellis Island Sound) en de prachtige zang van Angèle David-Guillou (Piano Magic, Klima). Prachtig tijdloze songs. Tijdelijk zit er nog een tweede schijf bij met interpretaties van onder meer Dollboy, The Raincoats en Piano Magic. Vergeet ik bijna nog de prachtige verpakking te vermelden met de evenzo artwork in de vorm van 12 ansichtkaarten waarop alle info en teksten gedrukt zijn.
Luister Online bij Soundcloud:
Tree Of Birds
Tiny Town
Luister Online:
Songbox (albumsnippers) (klik op Soundclips)
The Driftwood Manor – The Same Figure, Leaving + Shelter (cd+mcd-r, Rusted Rail)
Deze Ierse band is in 2007 opgericht met leden uit Agitated Radio Pilot en United Bible Studies. Nu verschijnt het tweede staaltje van hun kunnen. Eddie Keenan (zang, gitaar, bouzouki), David Colohan (zang, accordeon, banjo), Neil Fitzgibbon (viool), Bean Dolan (contrabas), Anne Marie Hynes (zang), Gavin Prior (gitaar, percussie, Tibetaanse gebedsschaal), Bryan Quinn (trompet) en nog een paar anderen scheppen hier een droefgeestig, ingetogen en bovenal wonderschoon geheel. Het houdt het midden tussen (neo)folk, lo-fi, softnoise en Americana. Denk daarbij aan een stemmige mix van Hood, Timesbold, Dirty Three en Sodastream. Subliem! Zoals vaker wordt de snelle besteller hier beloond met een extra schijfje en wel de mini Shelter met 5 extra tracks.
MP3’s:
A Coat Against The Winter
That Lasting Final Hurt
The Same Figure (Leaving)
Luister Online bij Soundcloud:
On A Corner Of Athlone
What Vanishes / The Turning Darkness / The Fog Will Rise AT Dawn (van Shelter)
Chris Matthews & Robot Monkey Orchestra – The Map Of Love (cd, Robot Monkey)
Ik bespreek hier zelden muziek die al een tijdje terug is uitgebracht, maar soms is iets zo lastig te krijgen dat het wat later binnendruppelt of te mooi om niet te vermelden. Of beide zoals nu. En deze Nieuw-Zeelandse formatie doet me weer denken aan de tijd dat ik nog veel van het Flying Nun label kocht. De tijd van de Headless Chickens en Bailter Space. Op The Map Of Love (2008) doen ze me ook wel eens denken aan die laatst genoemde groep (en live spelen ze hun nummer “Skin” ook met enige regelmaat). Prachtig donker melancholische rock en wave met toch ook de nodige experimenten. Ook Disco Inferno’s invloed is hoorbaar is het absolute hoogtepunt “Where Once The Waters Of Your Face”. Nou deze tip wilde ik toch maar even kwijt.
Luister Online bij Myspace:
Before I Knocked / Where Once The Waters Of Your Face / Spire Cranes / Love In The Asylum
Bear Bones, Lay Low – Smoked The Whole Thing (cassette, Sloow Tapes, 2011)
In afwachting van ontvangst van de Basement Surge cassette op Cabin Floor Esoterica deze van eerder dit jaar maar weer eens opgezet. Ernesto Gonzalez (lid van het Belgische Sylvester Anfang II) heeft hier wat jams verzameld uit 2009 en 2010, die vervolgens zijn opgedeeld in zes nummers. Hier en daar mag het wat onwillekeurig klinken, maar er zit wel degelijk een gedachte achter, namelijk de bezwerende synthesizers van Klaus Schulze en andere (Duitse) spacey kraut te reproduceren. Langzaam borrelen de klanken door een 15-watt Vox amp heen, tijdloze hersenspinsels tot gevolg. Bear Bones, Lay Low beviel mij beter toen hij nog een gitaar had, maar deze ommezwaai kan ik niet slecht beoordelen.
The Sight Below – N-Plants_Remixes (lp, Touch, 2011)
Zoals de naam doet vermoeden maakt Rafael Anton Irisarri op deze 12” gebruik van de muziek die Biosphere in juni uitbracht onder de naam N-Plants. Als iemand met zo’n staat van dienst aan de slag gaat met kwaliteitselektronica / ambient dan zijn de verwachten hoog gespannen. Op Shika-1.1 pakt hij het nog subtiel aan, maar in versie 1.2 is er een duidelijk verschil met het originele werk van Geir Jenssen. De beats zijn harder, constanter, en de nadruk ligt minder op de koude klanken uit de synthesizer. Ook op de andere kant van het vinyl (die met een andere snelheid afgespeeld dient te worden) zijn de beats prominent, zonder dat het een dansplaat wordt. Een mooi verlengstuk van een toch al mooi album, en trouwens ook prima te luisteren zonder de oorsprong ervan te kennen.
Robedoor – Too Down To Die (lp, Not Not Fun, 2011)
Welja, laten we weer eens een plaat van Not Not Fun bespreken. Het lijkt er al snel op dat Britt en Alex Brown op het vervolg van Pacific Drift meer kiezen voor beachy drones, luisterend naar het nummer Parallel Wanderer. Maar ergens halverwege de 22 minuten duiken er dan toch drums op en ondergaan de langzame riffs toch de metamorfose naar iets wat riekt naar grunge en post-rock. Het navolgende nummer valt mij beter in de smaak, met meer zweverige, kosmische gitaarambient met rituele drums en vocals, dat zeker richting het loodzware, doomachtige einde naar meer smaakt. Nog twee kortere en rustigere nummers concluderen Too Down To Die, een album met bezwerende totemrock.
Selva Oscura – As/Is/Was (mp3 & cassette, Chill Mega Chill, 2011)
Uit pure verveling maar weer eens op zoek gegaan naar artiesten op bandcamp in het chillwave genre, in de hoop er per ongeluk dezelfde kwaliteit aan te treffen als Washed Out. As/Is/Was van Selva Oscura kan er mee door, maar is zeker niet van dat niveau. Lo-fi keyboardklanken die een warme, lome sfeer willen uitdragen vormen de hoofdmoot; vertraagd afgespeelde discobeats en zwoele vocalen met veel echo zorgen voor de rest. Een bekend recept. Verderop horen we nog wat dubstep dan wel hiphop in een poging wat variatie in te brengen, doch de nummers moeten het toch vooral hebben van de stroperige synths. Tsja, je moet iets doen om het zomergevoel toch nog in huis te halen.
Hate Eternal Phoenix Amongst The Ashes
Hate Eternal krijgt wel eens het curieuze verwijt te hard te zijn. Hallo, dit is death metal, dat heet toch brutal te zijn? En dus ook geen bokkensprongen zoals vroegere werkgever Morbid Angel maar gewoon weer een album gáán, en hárd. Toch is er op het vijfde album behalve de gebruikelijke zwierende gitaarsolo's van bandleider Eric Rutan meer afwisseling en heeft het geluid wat meer dynamiek en dus punch. The Art of Redemption begint zelfs een beetje als Orthrelm e.d., maar dat slaat gelukkig toch ook weer gauw om in death metal, pure en dus harde death metal.
Ahmad Zahir Hip 70's Afghan beats
Voor de Taliban was er natuurlijk ook muziek in Afghanistan. Niet dat er geen intriges waren, Ahmad Zahir werd toen hij in veranderende politieke tijden een patriottischer toon begon aan te slaan in 1979 vermoord (op zijn 33ste verjaardag, tevens de dag dat zijn dochter Shabnam werd geboren). De complete CD-collectie is wat over-the-top (net als mijn mp3 collectie waar ik nog niet eens aan favorieten uitzoeken was toegekomen) dus een overzichtelijke LP is een fijn idee. Sublime Frequencies en breakhunters als Finders Keepers blijken een ware trend te zijn gestart en nu kwam het Spaanse label Guersses op het lumineuze idee wat Zahir verzamelen voor ons westerlingen. Suffe titel, maar een leuke collectie met fijne orgeltjes, wah-gitaren en Afghaanse dansgrooves.