Turkse politie grijpt hard in tegen demonstratie om bomaanslag. Klinkt net zo raar als een lening krijgen om een oude lening terug te betalen. Of andere mensen illegale mensen te noemen. Wij zijn hopelijk beter te volgen in onze lijstjes uit het:
SCHADUWKABINET
We luisterden naar: Clarinet Factory, Samantha Crain, Emily Hall, De Jeugd Van Tegenwoordig, Lauki, Scalper, Torres, Sebastian Wesman, Various Artists: Bazarem Proměn – A Tribute To Vladimír Mišík/ Sbohem A Řetěz – Písně Psích Vojáků Z Jiného Úhlu, Joey Bada$$, موريس لوقا (Maurice Louca), Edgars Rubenis en Christian Galarreta & Janneke Van Der Putten.
Jan Willem
Clarinet Factory – Worx & Reworx (2cd, Supraphon)
Naar aanleiding van de Hidden Orchestra mix van het Tsjechische Clarinet Factory, voorheen Czech Clarinet Quartet geheten, op de vorige week gerecenseerde cd Reorchestrations, ben ik ook op zoek gegaan -zoals vaker het geval is na een geslaagd album- naar muziek van de Tsjechen zelf. Deze hebben vorig jaar de dubbel cd Worx & Reworx uitgebracht. De groep van Jindřich Pavliš (klarinet, basklarinet, zang, elektronica), Luděk Boura (klarinet, recorder, zang), Petr Valášek (basklarinet, percussie, keyboards, zang) en Vojtěch Nýdl (zang, basklarinet, percussie) brengen op de eerste schijf een stemmige mix van jazz, neoklassiek, minimal music en dance. Soms uitbundig, maar veelal droefgeestig en ingetogen, al dan niet aangevuld met sfeervolle Engelstalige en Tsjechische zang en gasten op strijkinstrumenten, percussie en elektronica. Het is evenzo prachtig als avontuurlijk, waarbij ze de missing link lijken tussen Philip Glass, Kronos Quartet, Portico Quartet, Bohren Und Der Club Of Gore en Jaga Jazzist. Het is een prachtig overzicht geworden van hun werk van de afgelopen 20 jaar, 16 nummers breed en ruim 73 minuten lang. Ook de tweede schijf mag er wezen, want hierop krijg je nog eens 12 herbewerkingen dan wel remixen van in totaal ruim 74 minuten lang. En bepaald niet door de minsten, want artiesten als Floex, Hidden Orchestra, Sylvain Chauveau, Christopher Willits, aus, bvdub, Marsen Jules, Rafael Anton Irisarri en anderen geven hier hun eigen draai aan hun voortreffelijke muziek. Deze onderstreept met name de kwaliteit van de Clarinet Factory zelf en laat zien hoe hun muziek in vele stijlen inpasbaar is. Een fenomenaal album van evenzo groep.
Luister Online:
Worx & Reworx (albumsnippers)
Samantha Crain – Under Branch & Thorn & Tree (cd, Full Time Hobby/ Konkurrent)
De Amerikaanse singer-songwriter en multi-instrumentalist Samantha Crain geldt al jaren als een enorm talent onder de nieuwe lichting folkzangeressen. Op haar albums combineert ze folk veelal met Americana, altcountry en singer-songwritermuziek. Dat alles met een ongepolijst geluid. Ze laat zich onder meer inspireren door de platenkast van haar vader, waar ze muziek van Bob Dylan, Neil Young, Woody Guthrie, Songs:Ohia, Flaming Lips en Sufjan Stevens ontdekt. Ze brengt toch op haar cd’s een eigengereid en meer folky geluid ten gehore. Dat is ook het geval op haar alweer vierde werk Under Branch & Thorn & Tree. De 10 nieuwe songs zijn sober, puur en zijn iets meer richting de rock opgeschoven, al blijft het voor een groot deel akoestisch. Haar geweldige zang en gitaarspel wordt door gasten aangevuld met pedal steel, percussie-instrumenten, drums, synthesizer, piano, gitaar, viool, cello en altviool. Ondanks de veelvuldige inzet van strijkers, klinkt deze nieuwe worp rauwer dan haar vorige cd, maar met behoud van de ontwapende schoonheid. Ze houdt daarbij het schitterende midden tussen Nick Drake, PJ Harvey, Laura Marling, Alela Diane, Torres, Shannon Wright, Essie Jain en Nancy Elizabeth. Wat een groots, meeslepend, wonderschoon en toch ingetogen album.
Emily Hall – Folie À Deux (cd, Bedroom Community)
Ik had nog nooit van de Britse componiste Emily Hall gehoord, maar ze heeft al voor menig ensemble en orkest werken gecomponeerd, van opera’s tot filmmuziek. Ze werkt veel met de menselijke stem en is door artiesten als David Sheppard en Mira Calix uit de klassieke sfeer getrokken, met reeds enig resultaat. Nieuw is de cd Folie À Deux, waarop ze een experimentele opera heeft gecomponeerd voor zang (Sofia Jernberg), tenor (Allan Clayton), harp (Ruth Wall) en elektromagnetische harp (Emily Hall), waarbij de teksten afkomstig zijn van de IJslandse auteur Sjón. Mira Calix gooit in twee van de 9 tracks nog haar elektronica in de strijd. Het levert een mix op van klassiek, experimentele elektronische muziek, folk en jazzpop. Dat levert werkelijk een prachtig geheel op. Nooit heb je overigens het gevoel dat het om een “folie à deux” gaat, ofwel een gedeelde psychotische stoornis, al zit er door de kruisbestuiving van genres wel iets bevreemdends in de muziek. Het doet me vooral denken aan Michael Nyman die neigt naar Bel Canto. Een beetje vreemd dus, maar wel erg lekker.
De Jeugd Van Tegenwoordig – X – Viering Van Het Super Decennium (5cd, Universal/ Magnetron Music)
Tien jaar bestaat De Jeugd Van Tegenwoordig. In 2005 is het één van de eerste keren dat ik de Subjectivisten op Utrecht Centraal tref, waarvan er twee met deze band op de oren. Ik vind “Watskeburt” wel leuk, maar kan met de rest niet veel, ook al hoor ik best dat dit volslagen uniek is. Door de jaren heen hoor ik steeds wel wat van hetgeen de heren Bas Bron, Pepijn Lanen, Freddie Tratlehner en Olliçio Locadia, of moet ik zeggen Majoor Vlosshart/ De Neger Des Heils, P. Fabergé/ Faberyayo/ P. Dronq/ Pepijn van Bièreliér, Vieze Fur/ Freddie van Nazareth en Willie Wartaal/ Olliçio KoBoï Moderno?, produceren met hun zelfgemaakte worden, eigenzinnige ritmes en dergelijke. Zowel via collega Subjectivisten als van mijn eigen kinderen. En steeds meer blijft de muziek plakken. Als ik dan de 5cd box X – Viering Van Het Super Decennium voor slechts €24,99 zie liggen zwicht ik gewillig. Na een marathon of eh magnetronsessie tintelen mijn oren, maar van genot en van de heerlijke absurditeit van deze Amsterdammers; geweldige knipogen ook naar andere muziek van weleer (“slet ik kon de hele band pakken” op de wijs van “Pump up the volume” of hints naar de Beatles, KLF en Beach Boys bijvoorbeeld). Parels voor de Zwijnen (2005), De Machine (2008), De Lachende Derde (2010), ”Ja, Natúúrlijk!” (2013) en een 10 nummers tellend bonusalbum vol remixen, b-kanten en ander moois zijn ruim 5 uur lang de uiterst merkwaardige revue gepasseerd. Je zou ze een eigen genre toedichten dat “g-rap” heet, al is het serieus te nemen. Dat alles onder het genot van een potje compote uiteraard. Misschien wel het meest bijzondere dat Nederland op muziekgebied heeft uitgebracht. Oh en van harte jongeheren!
Lauki – Waiting For The Thaw (cd, Luscinia)
In 2012 werd de in Barçalona wonende artiest Mikel Lauki uitgenodigd op het Cinetone festival. Daar tonen ze oude films en worden soundtracks va weleer geherinterpreteerd. Lauki, want onder die verkorte naam opereert hij, heeft de film Herr Arnes {engar uit 1919 van Mauritz Stiller van nieuwe muziek voorzien. Deze film is een tragedie die voor een groot deel afspeelt in het Noordelijke deel van Scandinavië. Deze ijzige en spannende atmosfeer weet Lauki ook vast te houden op zijn versie Waiting For The Thaw. Twee van de 13 stukken zijn met een andere naam en versie al verschenen op samenwerkingsalbums van Lauki & Pleq. Lauki creëert duistere ambient, aangedikt met strijkinstrumenten (van onder andere Heike Grafe). Lauki heeft een voorliefde voor neoklassieke muziek en toevallige fouten die ontstaan bij het maken van muziek. Dat is op zijn cd ook goed te horen, want hij combineert zijn ambient met abstracte en elektro-akoestische elementen en muziek die neigt naar neoklassiek. De ene keer uiterst desolaat en minimaal, waarbij je het Poolijs haast hoort kraken, maar op andere momenten juist verheffend, hoopvol en meer georkestreerd. De melancholie druipt er vanaf, zonder dat het een terneergeslagen geheel wordt. Het is een bij de strot grijpend geheel geworden dat het midden houdt tussen Netherworld, Richard Skelton, Thomas Köner, Olan Mill en Vidna Obmana. Een overdonderend en wonderschoon album. Lauki is een naam om goed in de smiezen te houden.
Scalper – The Emperor’s Clothes (cd, Jarring Effects)
Nadeem Shafi aka MC Nad is al geruime tijd actief in de hip hop scene. Eerst in Engeland met de groep Made In Britain, gevolgd door bijdrages in Fun-Da-Men-Tal. In 2007 verhuist hij naar Nieuw-Zeeland, waar hij in 2010 na diverse epees zijn debuut Flesh & Bones het licht laat zien. Hij combineert op geweldige en duistere wijze hip hop met trap, trip hop, illbient, dub en jazz. Het duurt maar liefst 5 jaar eer zijn tweede album The Emperor’s Clothes via het Franse, prestigieuze label Jarring Effects uitkomt. Hierop heeft hij zijn duistere mix aan stijlen alleen maar verfijnd. Op mysterieuze wijze nestelt hij zich ergens tussen Zan Lyons, Dälek, Tricky, Massive Attack en DJ Spooky, zonder ook maar iets aan originaliteit in te boeten. Hij probeert namelijk ook nog eens een link te brengen tussen Oriënt en Oxident. Wat dat betreft is het enkel jammer dat 10 nummers tellende album al na ruim een half uur is afgelopen. Een fenomeen om in de gaten te houden!
Torres – Sprinter (cd, Partisan)
De Amerikaanse zangeres/gitarist Mackenzie Scott maakt onder het alias Torres lekkere alternatieve rock. Ze wordt met het gelijknamige debuut uit 2013 veelvuldig vergeleken met PJ Harvey, zij het dan dat ze echt wel eigengereide muziek maakt en hard uit de hoek komt, iets dat PJ Harvey al jaren niet meer doet. Na Patrick’s balansdag zie ik dat ze gewoon haar tweede cd Sprinter uit heeft gebracht. Patrick’s commentaar: “Of ze nou een PJ Harvey kloon is of niet, deze plaat beklijft en beklijft.” Dat maakt in geval van Torres meteen nieuwsgierig. En ze pakt het nog gewaagder aan door met producer/toetsenist/drummer Rob Ellis (juist die van PJ Harvey) in zee te gaan. Maar oh oh wat klinkt ze geweldig goed en brengt ze uiterst gevarieerde muziek. Ze mag verder rekenen op gitarist/toetsenist Adrian Utley (Portishead), toetsenist Scanner, bassist Ian Olliver (PJ Harvey) en anderen op pedal steel, programmering, Moog en gitaar. De ene keer hard en op andere momenten gevoelig, experimenteel of mysterieus. Op frisse wijze positioneert ze zich ergens tussen Shannon Wright, Thalia Zedek, Sharon Van Etten, Hole, The Breeders en vooruit ook PJ Harvey. Beklijvend, op z’n minst. Sterke tweede worp.
Sebastian Wesman – Astronomic Panoram (cd, Luscinia)
Je zal me in dit Schaduwkabinet niet zo snel betrappen op recensies van oude werken, zij het als het gaat om bepaalde parels waar je niet omheen kunt of heruitgaven. De cd Astronomic Panoram (astronomisch panorama) van de in Estland woonachtige Argentijnse (ja verzin het maar) componist en multi-instrumentalist heeft beide. Het werk van Wesman (ook opererend onder de naam Isabelasnacho) is oorspronkelijk begin 2012 uitgegeven op het kleine Spaanse kwaliteitslabel Luscinia. Wesman draagt zorg voor de composities en de instrumentale bijdragen op viool, altviool, piano, zang, fluiten, pauken, elektronica en veldopnames. Hij krijgt hulp van de sopraan Mai Nuudi, tubaspeler/trompettist Martin-Eero Kõressaar en spoken word van Diana Norma en Anneli Kõressaar. De cd opent met door blazers gestuurd neoklassiek, die een spannende, tijdloze serie als “De Wrekers” lijkt in te luiden. Maar dan begint Wesman te spelen met de compositie, veelal met elektronica dan wel bijzondere instrumentale inbreng, die nog altijd tijdloos blijft klinken, maar een moderne wending krijgt. Telkens legt hij de accenten net anders, van intrigerend filmisch en desolaat elektro-akoestisch materiaal tot meer poëtische folkachtige, Barokke en klassiek getinte stukken, al dan niet aangevuld met de samples. En soms loopt alles door elkaar. Er zit een prettige ambivalentie in het album, waarbij de muziek eigenlijk zonder uitzondering adembenemend mooi is. Zo laveert hij van Nils Økland, Zbigniew Preisner, Philip Glass en Hilmar Örn Hilmarsson naar Owain Phyfe, L’Arpeggiata en Benjamin Britten. Dit geweldige meesterwerk is nu voor de derde keer uitgebracht. En terecht!
Various Artists: Bazarem Proměn – A Tribute To Vladimír Mišík (cd, Indies Scope)
Various Artists: Sbohem A Řetěz – Písně Psích Vojáků Z Jiného Úhlu (cd, Indies MG)
Hoe de verdeling precies is gegaan weet ik niet, maar er is een Indies Scope en Indies MG label in Tsechië, die beide bijzondere muziek uitbrengen. Hoe dan ook zijn er op beide hommages aan twee Tsjechishe sterren verschenen.
Op Bazarem Proměn – A Tribute To Vladimír Mišík brengen diverse artiesten een tribuut aan de Tsjechische singer-songwriter/ folkrock artiest Vladimír Mišík, die tussen 1977 en 2004 menig invloedrijk album heeft uitgebracht, al dan niet in groepsverband. Hij is een inspiratiebron voor veel generaties na hem. Maar liefst 22 artiesten, bekende en (voor ons) onbekende, brengen hier bijna 80 minuten lang een prachtig eerbetoon door nummers van hem op hun eigen wijze te brengen. Onder hen bijvoorbeeld ook Musica Folklorica, Květy, Ladě, Jan Muchow, Jarret, Kieslowski, Nylon Jail, Jablkoň, Tara Fuki en Čankišou. Het geheel geeft niet alleen een geweldig beeld van Vladimír Mišík, maar ook van de uitstekende en gevarieerde musici uit de Tsjechische scene. Een schitterende hommage en kijk in de Tsjechische keuken!
De tweede cd Sbohem A Řetěz – Písně Psích Vojáků Z Jiného Úhlu heeft een minder leuke aanleiding. Dat is namelijk een eerbetoon geworden aan de in 2013 overleden Tsjechische zanger en pianist Filip Topol, die van 1979 tot 2011 fier aan het hoofd staat van de alternatieve rockgroep Psí Vojáci. Zijn voortijdige dood op 48-jarige leeftijd luidt ook het einde van Psí Vojáci in. Ook zij hebben een behoorlijke stempel gedrukt op de hedendaagse muziekscene in Tsjechië. Vandaar dat ook hier weer een keur aan hedendaagse artiesten te horen is en tevens Psí Vojáci zelf. Het zijn allemaal live opnames, want live wist Psí Vojáci misschien nog wel meer indruk te maken. Dertien groepen/artiesten brengen een live versie van hun muziek. Dat zijn onder andere Květy, Zuby Nehty, Už Jsme Doma, Plastic People Of The Universe en Echt!. Wederom een heel fraaie compilatie.
Luister Online:
Bazarem Proměn – A Tribute To Vladimír Mišík (albumsnippers)
Luister Online:
Sbohem A Řetěz – Písně Psích Vojáků Z Jiného Úhlu (albumsnippers)
Martijn
Joey Bada$$ B4.DA.$$
19 jaar is nog maar en hij moet vlak na z’n geboorte in de ketel met boom bap zijn gevallen. Hij werkte op z’n mixtapes onder andere met Madlib en zijn debuutalbum klinkt behoorlijk midden jaren negentig. Die eckte eckte hip hop voor de hedz met een heerlijk funky flow to boot. Chronixx komt nog wat roots droppen in Belly Of The Beast om Joey’s Jamaicaanse vader te representen. Net als ik warm begin te lopen voor moderne fratsen als trap en drill komt deze jongen tantoe hard met een heerlijk brand new old school flava in ya ear.
موريس لوقا بنحيّي البغبغان
Maurice Louca maakt een soort opgebeefte Arabische muziek. Egyptische muziek met een rock-sensibiliteit zonder direct naar de zware gitaren of hippe beats te grijpen. Er zijn wel elektrische en elektronische elementen, zelfs autotuners, maar die zorgen voor psychedelische sferen of een extra punch. Vette hedendaagse chaabi eigenlijk, maar zonder dat het zo’n kermis wordt als Islam Chipsy. Met het binnenkort te verschijnen Alif-project met onder andere Khyam Allami is Nawa Recordings een label om in de gaten te houden als je van moderne Arabische muziek houdt.
Sietse
Edgars Rubenis – Mythoscope (Skaņu Mežs Recordings)
Nog niet zo lang terug had ik het genoeg om in Gent een optreden te verzorgen in de huiskamer van Dauw Label. Deze gezellige avond deelde ik het podium met aimabele jonge man Edgars Rubenis. Deze uit Letland afkomstige muzikant verblijft momenteel in Den Haag waar hij aan het conservatorium studeert.
Diep onder de indruk van zijn minimale drone performance heb ik zijn cassette Mythoscope meegenomen. En dat was zeker geen slechte keuze. Op de cassette krijgen we twee gitaar stukken te horen waarbij de nadruk op microtonale veranderingen liggen. Door de kleine fase verschillen pulseert het geluid aangenaam door de ruimte. De twee nummers zijn aangename drones die bij vlagen wel doen denken aan het werk van Phill Niblock, maar dan wel met veel meer ruimte voor verandering in het geluid. Ergens doet het met ook wel denken aan de drone werk van Henrik Rylander, dat is echter weer een meer machinaal en vol geluid.
Maar welgesteld is het in ieder geval een mooie release met twee erg fijne tracks. Hopelijk krijgen we later nog meer van deze man te horen.
Christian Galarreta & Janneke Van Der Putten – Invisible Architecture II (Barreuh Records / Aloardi)
Vorig jaar was ik al onder de indruk van de mooie plaat Invisible Architecture van Christian Galarreta & Janneke Van Der Putten, en nu is er dus een opvolger met weer twee tracks. Nu als cassette op het sympathieke Barreuh Records en Aloardi.
Ook deze keer is de muziek gebaseerd op de stem van Van Der Putten welke is opgevangen met verschillende microfoons die door Galarreta worden gebruikt in een toren van het kasteel Centre international d’art et du paysage, Île de Vassivièr in Frankrijk.
Door het ruimtelijke van de toren wordt door de zang een patroon gecreëerd waarbij tonen met elkaar beginnen te spelen. En zo ontstaat er op een natuurlijke wijze een mooie drone van de stem en “ghost voices”.
Een simpel concept, maar zo ontzettend mooi en zeker een aanrader.