Terwijl Nederland gewoon nog steeds op koers ligt om wereldkampioen te worden, klagen we met z’n allen nog net zo hard. Verder heet sinds vandaag een kleintje Heineken een kopje kleiner Heineken. Met Oranje schuim op de bovenlip gaan we over op onze lijstjes uit het:
We luisterden naar: Motorpsycho, Swimmer One, Micah P. Hinson, Sonmi451, Tom McLaughlin + Joel Kelly & Mark Yakich, Sadist, Laver Bariu en diverse Spotify liederen.
Motorpsycho
Elke keer dat ik aandacht naar Motorpsycho luister vind ik het bijna absurd hoeveel geweldige liedjes ze hebben gemaakt. Lees vooral het 50×90 artikel er verder op na, maar 'the Golden Core' en 'Vortex Surfer' zijn zo waanzinnig mooi dat er geen adequate woorden voor te vinden zijn. Daarom maar alle Motorpsycholiedjes verzamelt op Spotify voor uw en mijn luistergenot: Motorpsycholiedjes
En omdat zelfs op die mindere albums tussen 1999 en 2004 nog fantastische liedjes staan heb ik er maar er even een best-of van samengesteld; wel zo makkelijk, al zeg ik het zelf: Motorpsycho Best-of 1999-2004
Spotifette
Geweldig initiatief van Peter Meeuwsen (Incubate): een Spotify estafette met bijbehorend weblog. Meeuwsen maakte een playlist in Spotify met tien liedjes, en bedacht dat het leuk zou zijn om dan het stokje door te geven opdat die nieuweling dan een nummer mag verwijderen en zijn of haar keuze erin plaatst, waarbij die persoon daar op dat weblog de keuze toelicht. Waarna de volgende etc etc. Vind het allemaal erg leuk, alleen kwam ik erachter dat ik werkelijk niets ken van die playlist:
Ariel Pink's Haunted Graffiti – Bright Lit Blues Skies
The Fresh & Onlys – August In My Mind
Harlem – Friendly Ghost
Wildbirds & Peacedrums – Doubt/Hope
The Black Atlantic – Madagascar
Damien Jurado – Kansas City
Dan Deacon – Woof Woof
Ganglians – The Void
Beach House – Master Of None
U.S. Girls – Red Ford Radio
En om eerlijk te zijn: op Damien Jurado na kon ik er maar erg weinig mee. Ik ga er even van uit dat het allemaal nieuwe liedjes zijn, populair in de hedendaagse indiewereld (verbeter me maar als ik het fout heb). Conclusie: ik heb definitief de connectie met de hedendaagse alternatieve muziek verloren.
Swimmer One – Dead Orchestras (cd, Biphonic)
Het in eerste instantie Schotse duo Hamish Brown en Andrew Eaton legt op hun eerste cd in 2007 een lekker melancholische geluid aan de dag met prettig getergde zang, elektronische beats, gitaren en keyboardpartijen. Een soort elektrowave waar de invloeden uiteenlopen van The Blue Nile, The Cure, Duran Duran en Joy Division tot Montgolfier Brothers, VNV Nation en Pulp. De zang zit ergens in de hoek van David Bowie en Paul Buchanan. Vrij snel hierna sluit zangeres Laura Cameron Lewis zich bij hen aan. Nu zijn ze terug met het tweede album, waarop naast de genoemde 3 vergezeld worden door drie violisten, een cellist, een basist en drummer. Hoewel de invloeden nagenoeg intact blijven en je er misschien een iets meer dansgerichte Editors en R.E.M. aan toe kunt voegen, is het geluid toch meer veelzijdig geworden. Dat komt uiteraard door de vele toevoegingen, die ze naadloos absorberen in hun toch al sterke geluid. Ze hebben alle middelen voorhanden om een bombastisch geluid neer te zetten, maar ze weten zich te beperken tot effectieve, uiterst melancholische muziek. Op pakkende en zomerzwoele wijze dreunt de muziek zachtjes diep onder je huid, alwaar het een bron van nostalgie aanboort. Bijzondere pracht!
Luister Online:
Micah P. Hinson - And The Pioneer Saboteurs (cd, Full Time Hobby)
De titels van de Micah P. Hinson cd zitten altijd verstopt in de telkens wisselende bandnaam. Zo had je Micah P. Hinson And The Gospel Of Progress, Micah P. Hinson And The Opera Circuit en Micah P. Hinson And The Red Empire Orchestra. Nu is het weer Micah P. Hinson And The Pioneer Saboteurs waarmee hij zijn melancholische songs ten gehore gaat brengen. Die droefgeestigheid zit de ex-dakloze drugsverslaafde in het bloed, wat voor de melancholische luisteraars alleen maar prettig is. De zang doet me altijd aan die van Bill Callahan denken. De muzikale omlijsting van de Pioneer Saboteurs is van een uitzonderlijke schoonheid. Met heel veel strijkers en verder zang, gitaar, piano en banjo maakt hij rauwe singer-songwritermuziek die opgebouwd is uit elementen van klassiek, altcountry, Americana, gospel, blues en folk. Een verbluffend mooi sombermanalbum!
Luister Online bij YouTube:
2’s And 3’s
The Cross That Stole This Heart Away
My God, My God
She’s Building Up Castles In Her Heart
Sonmi451 – Ruis (cd, Slaapwel)
Het geweldige Slaapwel label uit België heeft tot doel muziek uit te brengen waarop je in slaap kunt vallen. Labeleigenaar Wim Maesschalks wil er ook daadwerkelijk bij in slaap vallen, anders brengt hij het niet uit. Hij ziet het overigens als een positief iets dat je op muziek kunt slapen. Dat moet ook wel want de muziek die op het label is uitgebracht is van ongekend hoog niveau. Onder meer Greg Haines, Peter Broderick, Jasper TX en Machinefabiek+Soccer Committee hebben er al een rustiek maar prachtig werk op uitgegeven. Nu valt de beurt aan U-Cover artiest Sonmi451, het alias van Bernard Zwijzen. Met zacht pulserende beats, lichte kraakjes, kruipende strijkers en dralende pianoklanken maakt hij een 32 minuten durend ambientachtig klanklandschap (vol schaapjes). De prachtige atmosfeer is hypnotiserend, intrigerend en betoverend maar zeker niet slaapverwekkend. Weer een ijzersterke release op Slaapwel.
Luister Online:
Ruis (snipper)
Tom McLaughlin, Joel Kelly & Mark Yakich Obituaries 1913
McLaughlin is een muzikant, Yakich een dichter/schrijver en Kelly een schilder, samen maakten ze een tentoonstelling van overlijdensberichten van imaginaire personen met namen als Wellsley Happenstanchellor en Bornt Blorglewitz. Schilderijen met een verhaal en instrumentale muziek. Op de cd blijft er van de eerste twee elementen niet veel over, doordat de teksten over de schilderijen zijn geplaatst. Dat is niet alleen het veel gelamenteerde kleine formaat van de cd maar ook een ongelukkige layout. Een beetje jammer. Gelukkig maakt de muziek wel wat goed, een fantasierijke mix van filmische jazz en rock met een flinke injectie van componisten als Nino Rota en Ennio Morricone, die ook zonder het concept heel prettig wegluistert.
Sadist Season In Silence
De Italiaanse thrashband Sadist laat zich ook stevig beïnvloeden door filmmuziek en wel die van Goblin. Al van begin af aan bouwde keyboardspeler en gitarist Tommy Talamanca themaatjes in z'n furieuze thrash die zo voor samples van die band zouden kunnen doorgaan. Na het nu-metal fiasco Lego werd op het vorige titelloze album het oude vertrouwde pad van Goblin-goes-technothrash weer opgezocht. Het nieuwe album is een betere sequel daarop, hoewel er geen hele grote verschillen zijn zoals die bijvoorbeeld tussen debuut Above The Light en hun (mijns inziens nog steeds beste) plaat Tribe bestonden.
Laver Bariu Songs from the City of Roses
De muziek van clarinettist Bariu stamt uit de tijd dat er nog helemaal geen films waren. Hij komt net als de familie Lela uit het Albanese Përmet en zijn muziek is gewoon helemaal zoals het hoort. Als je bekend bent met de traditie van het zuiden van Albanië kun je het bij wijze van spreken gelijk meezingen. De kaba's (maatloze improvisaties) zijn Bariu's 'claim to fame' en die zijn dan ook prachtig. Een mooie en pure traditionele plaat in eeuwenoude muziektraditie.