Wij hopen op een opleving. Ja, van het aantal nieuwe releases (we zijn niet gek) voor onze lijstjes uit het:
SCHADUWKABINET
We luisterden naar: TIJ en Frédéric Truong.
Jan Willem
TIJ – Gig Economy (cd, Candy Bomber Music / Seja)
Je hebt van die bands, die flink grabbelen in de jaren 80 en 90. Indien dit goed gedaan wordt, kan ik daar enorm van genieten. Het is voor mij nog altijd de meest belangrijke muziekperiode. Het Britse TIJ, voluit The Inconsistent Jukebox, toont op het debuut Gig Economy aan over de juiste aanpak te beschikken. TIJ is het project van Barry Snaith, die vorig jaar nog hoge ogen gooide met het debuut van de groep m1nk. Ook daar kwam het verleden modern opgedost naar boven en wisten ze telkens te verrassen. Dat is nu wederom het geval met zijn nieuwste worp. Hij brengt verschillende muziekstijlen of mixen daarvan, haalt inspiratie uit diverse invloeden en gaat heerlijk op niet chronologische volgorde door de afgelopen 40 jaar, om er zijn hedendaagse geheel van te kneden. Wat dat betreft past de volledige projecttitel als een huis. Dat maakt zijn muziek spontaan, dynamisch, eigenzinnig en bovenal steengoed. Kijk niet raar op als je fragmenten terughoort waar je bijvoorbeeld David Bowie, Happy Mondays, Virgin Prunes, Stooges, Nick Cave, Beck, Tricky, Tom Waits, Screaming Trees of Captain Beefheart in herkent, maar weet ook dat dit slechts korte herkenningspunten zijn van waaruit hij alweer naar zijn volgende muzikale idee onderweg is. Daarbij wordt hij geholpen door enkele gastmuzikanten. Je kunt nauwelijks je vinger op dit caleidoscopische werk leggen. Het levert stuk voor stuk innovatieve, meeslepende nummers op, waar je ouderwets van kunt genieten.
Frédéric Truong – Les Sons De L’Ombre (cd, FTR)
De Franse muzikant Frédéric Truong volg ik al zo’n 27 jaar op de voet. Eerst met zijn project Leitmotiv, waarmee hij van 1993 tot 2002 een fijne mix van Barok en industrieel getinte neoklassieke muziek naar buiten brengt. Aansluitend gaat hij onder zijn eigen naam verder en blijkt een uitstekende liedjessmid. Hij brengt doorgaans melancholische chansons, waarbij hij zichzelf begeleidt op gitaar of piano. Daarbij schuwt hij het niet om ook wave, neoklassiek, pop en folk te vervlechten in zijn songs. Het is emotievolle, troostrijke en oprechte muziek die me keer op keer weet te raken. Dat komt mede door zijn heerlijk herfstige zang. In deze roerige tijd vol thuiszitten is Truong eens door zijn demo’s gegaan en vond er verscheidene echt andere versies plus een aantal niet eerder uitgebrachte tracks. Deze heeft hij nu samengevoegd op het 16 nummers tellende Les Sons De L’Ombre, ofwel “de geluiden van de schaduw”. Een prachtige titel voor nummers die op de plank zijn blijven liggen. Het zijn 13 demoversies, 2 niet eerder uitgebrachte tracks en een livenummer. Ze vormen een fraai droefgeestig en warm geheel, waar ook de fan nog genoeg nieuws en moois te horen krijgt.