Monsterzege voor Sisi! Dat het daar maar weer mag gaan bruisen zoals in onze lijstjes uit het:
We luisterden naar: Maya Jane Coles, Ben Frost, Ibibio Sound Machine, Gipsy Rhumba: The Original Rhythm of Gipsy Rhumba in Spain 1965-74, Cem Karaca en Barış Manço/Kurtalan Ekspres.
Maya Jane Coles – Comfort (cd, I/AM/Me Records)
Nog een pareltje uit 2013 dat ik nu pas heb ontdekt. De Brits/Japanse producer/DJ/muzikante Maya Jane Coles draait al jaren mee in de betere housescene en heeft al vele 12”-es uitgebracht. Maar haar volledige debuut Comfort is een bundeling van haar beste songs. Ze houdt zich met haar muziek ergens op in de deep house, downtempo en techno hoek. Heerlijke diepe beats gaan vergezeld van intrigerende elektronica en zang. Deze zang komt dikwijls van gasten als Kim Ann Foxman (ex-Hercules & Love Affair), Nadine Shah, Karin Park, Catherine Pockson (Alpines), Tricky en Miss Kittin. Zo nu en dan dwaalt ze ook even af naar de wave om vervolgens weer de beats te presenteren. Dat alles hult ze in een heerlijk mysterieuze nevel. Het is een meeslepend droomplaatje geworden.
Ben Frost – A U R O R A (cd, Bedroom Community/Mute)
De in IJsland wonende Australiër Ben Frost duikt steeds vaker op als producer van sterke (experimentele) albums, zeker op die van het label Bedroom Community. Natuurlijk is hij zelf ook in de eerste plaats artiest. Na zijn debuut Steelwound (2003) verschijnen Theory Of Machines (2007), By The Throat (2009) en samen met Daníel Bjarnason Sólaris (2011). Stuk voor stuk ijzersterke filmische cd’s vol rauwe elektronica, drones, neoklassiek en experimenten. Daarbij klinken de elektronica dikwijls als glimmend metaal. Zeer indrukwekkend. Hierna produceert hij veel en schrijft hij vele soundtracks, die enkel digitaal verschijnen. Eindelijk is er nu zijn volgende werk A U R O R A, waarop hij nauw samenwerkt met Shahzad Ismaily (Secret Chiefs 3 en heel veel meer), Greg Fox (Guardian Angel) en Thor Harris (Swans, Shearwater). Hierop laat Frost zijn meest rauwe, fysieke en vuige geluid horen tot nu toe. Het is een woeste en toch aangrijpende mix van drones, industrial, noise en elektronica geworden. De geluiden lijken soms wel te bestaan uit gemalen staal. Harde, kakofonische en overdonderend prachtige klanken wisselen elkaar voortduren af. De wereld is kaal en lelijk en het enige dat rest is wanhopig met je vuisten op verlaten beton slaan. De wereld is vol en mooi en het enige dat rest is je vuisten ballen van eenzame vreugde. Daar waar het licht niet schijnt, schittert Ben Frost op overrompelende wijze.
Ibibio Sound Machine
De hoes sprak gelijk aan en gelukkig is de muziek ook cool. Crispy funk, post-punk, disco, elektro en Nigeriaanse folklore uit Londen, retecool.
Gipsy Rhumba: The Original Rhythm of Gipsy Rhumba in Spain 1965-74
Een collectie oude Spaanse muziek, iets puurder aangepakt dan de Achili Funk– en Acid Rumba-verzamelaars, die ondanks een paar doublures nog steeds interessant zijn (maar de laatste op vinyl Out Of Print en peperduur op Discogs). Dus wel Dolores Vargas maar geen Las Grecas, met andere woorden: geen fuzzy gitaren, maar wel Spaans temperament.
Cem Karaca‘nın Apaşlar, Kardaşlar, Moğollar & Ferdy Kleine‘a Teşekkürleriyle
Barış Manço/Kurtalan Ekspres Yeni Bir Gün
Met dank van aan diverse bandjes uit het incestueuze kliekje van de jaren zeventig Anadolu Rock van de Azeri-Armeense bariton. Het recept is inmiddels wel bekend, rock en Anatolische folk dus. Net als de klassieker van Barış Manço, die door datzelfde label (Pharaway Sounds) prima uitgegeven is en veel beter dan de cd’s uit Turkije, het originele vinyl heb ik nooit gezien. Een stuk prijziger (dat vinyl), dat wel, maar vooral die laatste is een absolute must have in het genre.
Comments
comments
