Het is een beetje komkommertijd, behalve in onze lijstjes uit het:
We luisterden naar: Deleyaman, Keltia, Stoffer & Maskinen, Sand Circles, The Cosmic Dead, Food Pyramid, Hobo Cubes, I Am Oak, Angel Olsen, Jochem Paap en Sun City Girls. En keken naar: Yi Yi. En gingen naar: Alcest, While Heaven Wept en Primordial.
Deleyaman – Fourth, Part Two (cd, TTO)
Deze Franse groep komt met deel twee van hun vierde cd, waarvan het eerste deel al in 2009 is verschenen. De vijf leden hebben overigens hun wortels liggen in de VS, Turkije, Frankrijk, Armenië en Zweden. Het is ook precies die mengelmoes die het geluid niet eenvoudig te plaatsen is. Bandleider Aret Madilian is de Armeense Amerikaan van de groep, die dan weer geboren is in Istanbul. Ze adopteren folk vanuit de hele wereld en incorporeren dat in hun Westerse ambientachtige composities. De warme stem van Aret zit tussen die van Brendan Perry en Abed Azrie in en Beatrice zorgt daarbij voor de engelachtige, soms Franstalige afwisseling. Als je dan toch een vergelijking wilt maken, dan moet je denken aan een hybride van Nouvelles Lectures Cosmopolites, Dead Can Dance, Black Tape For A Blue Girl, Love Is Colder Than Death, Bel Canto, Abed Azrie en Arto Tunçboyaciyan. Het zijn onvervalste 4ad sferen uit de jaren 80 versneden met essentiële multiculturele ingrediënten. En dat smaakt ook voor de vierde eh vijfde keer overheerlijk!
Keltia – Les Métamorphoses (cd, LiMoHe Music)
Keltia is een Belgische zangeres, die daarnaast ook de Keltische harp, elektrische harp en draailier bedient. Na vijf jaar komt ze met haar tweede album, waarop ze door vier muzikanten bijgestaan wordt op gitaar, bouzouki, mandoline, kalimba, koorzang, didgeridoo, darbuka, bendir, fluit, bodhrán en geluidseffecten. Hiermee brengen ze een geweldige mix van Keltische en Gregoriaanse muziek met folk, wereldse en middeleeuwse elementen. De groep vindt zeker aansluiting bij bovenstaande groep inclusief associaties, maar legt een eigenzinnig en wonderschoon geluid aan de dag.
Luister Online:
Oracle I / Présages / La Blanche Biche / Mélusine
Stoffer & Maskinen – Stoffer & Maskinen (cd, Speed Of Sound/ A:larm Music)
[Quote Martijn Busink] Indie die ergens tussen Seigmen (Noorwegen) en Kent (Zweden) inhangt. Prima songs, fantasierijk geproduceerd en gearrangeerd en dan is er natuurlijk nog die curieuze Deense taal. [/Quote Martijn Busink]
Luister Online:
Stoffer & Maskinen (albumsnippers)
Sand Circles – Midnight Crimes (Cassette, Not Not Fun, 2011)
Een jonge Zweed met een fetisj voor oude synthesizers en Scandinavische popmuziek, dat levert een vrolijke cassette op. Vooral in het nummer Infinity Pool strooit Martin Herterich met blije boogie keyboarddeuntjes, in de rug gesteund door een lullige drumkit en echo’s die het vintage geluid aanmerkelijk versterken. Midnight Crimes zweeft verder lekker door de zes tracks en 17 minuten heen, relaxte new age klanken producerend, met een enigszins grove korrel. Referenties als Tangerine Dream en Oneohtrix Point Never komen als vanzelf bovendrijven.
The Cosmic Dead – The Cosmic Dead (Cassette, Who Can You Trust?, 2011)
Moddervette space / kraut / doom / drone psychedelica van dit collectief uit Glasgow. Dit is het debuut van The Cosmic Dead, al zou je zeggen dat ze al jaren rondspoken getuige de kwaliteit van deze tape. Venijnige jams die improvisatie hoog hebben zitten zorgen vrijwel direct voor een ongemakkelijke trip bij de luisteraar die tegelijkertijd de oren uitgespoeld ziet worden. De monsterlijke gitaren mogen namelijk gerust het label “metal” met zich meedragen. Referenties? Acid Mothers Temple, Earth, Master Musicians Of Bukkake, Amon Düül, anyone? Met vier nummers en anderhalf uur muziek (de afsluiter klokt 40 minuten) duurt deze tape misschien iets te lang, maar ja, een ruimtereis doe je ook niet in een half uur.
Food Pyramid – New Omni-Directional Healing Techniques (cdr, Debacle Records, 2011)
Hobo Cubes – Timeless/Mindless (cdr, Debacle Records, 2011)
Nog meer kosmische synthesizer exploraties, uitgebracht door specialist Debacle Records. Het trio Food Pyramid houdt het midden tussen Jean Michel Jarre-achtige kraut en new age muziek. Lekker hallucinerend, al duiken er in Prana Focus en Manufacture ook wat beats en elektro elementen op. Niet echt iets wat blijft hangen, overigens, gewoon een leuk tussendoortje. Frank Ouellette, de man achter Hobo Cubes en het label Hobo Cult, draait al wat langer mee en dat is aan de kwaliteit ook wel te merken. Zijn zeer abstracte, blurry sci-fi synthesizer drones worden omschreven als een “vergeten X-Files aflevering waarin Mulder en Scully rondhangen bij Area 51 en achterstevoren ouwehoeren over dolfijnen”. Als je er al iets muzikaals bij kunt voorstellen, dan schuilt daar ongetwijfeld een waarheid in. Timeless/Mindless is veertig minuten lang het voelen inslaan van een lsd/rum cocktail. Ja, je moet er van houden.
I Am Oak – Oasem
Wat krijgen we nou, heeft I Am Oak Antony gestrikt voor een bijdrage!? Je zou zweren dat hij/zij het is in I. Ergens is de verbluffende imitatie gênant. Is het wel een goed teken dat juist dat liedje het hoogtepunt is? Ach, wat doet het er toe, fijne plaat, van Bowerbirds-niveau.
Yi Yi (Edward Yang)
Heerlijke film, die net niet teveel hooi op de vork neemt. Maar dan ook nét niet. Als ik spijkers op laag water moet gaan zoeken zeg ik: jemig, dit is een drie uur lange afvinking op het lijstje 'Grote Gebeurtenissen' in een mensenleven. Van zwangerschap tot zelfmoordpoging. Op een vage manier voelt dat soms aan als makkelijk scoren (onterecht verwijt!) en het lukt me ook niet om het helemaal goed te formuleren, iets met ellenlang durende epi als La meglio gioventù. Maar goed, vergeet dat. Alles komt hier dus langs in een tijdbestek van een jaartje, bij een (extended) familie uit Taiwan. Regisseur Edward Yang toont het allemaal stijlvol/smaakvol en ingehouden, op een overbodige moord (!) in een zijlijntje na dan. Wat naast de zeer fraaie beelden (veel gespiegel!) helpt is dat hij de muziek spaarzaam inzet. Tijdens een mooi Lost in Translation-momentje in een trein in Japan, bijvoorbeeld. De pater familias moet daar naartoe voor onderhandelingen over zijn software-bedrijf, op bezoek bij zijn schitterende, Kader Abdolah-achtig overdreven formulerende Japanse collega; een wat oudere man, maar jong van geest en vol esprit de vie. Hij debiteert wijsheden over muziek, speelt Beethoven op de piano én heeft ook nog een kaartentruc paraat (met een magisch-realistische twist). Ja, op dat moment wist ik dat de film geweldig vond natuurlijk! Maar serieuzer, het is eigenlijk al mooi vanaf de weelderige bruiloft tijdens de intiteling, die wat mij betreft een uur had mogen duren. Een hysterische hype-man jut het publiek op, de bruid is hoogzwanger (roddels!) en oma… Die is ongelukkig. Een voorgevoel, voor wat komen gaat waarschijnlijk. Hele goede rollen zijn er ook voor de twee wat eenzame kinderen van de zakenman, zijn vrouw verdwijnt al snel naar een boeddhistisch kuuroord. Tienerdochter ontdekt de liefde (met hulp van een opstandig buurmeisje). Nog mooier en tekenend voor de kwaliteit, is haar Squid and The Whale-achtig broertje; pienter en speels. Hij peinst, experimenteert en begint aan een onbedoeld filosofisch kunstprojectje.
Alcest, While Heaven Wept & Primordial @ 013, Tilburg
Veel lineups proberen een stilistische eenheid te vormen, zoniet vanavond. Alcests shoegaze begint lauwtjes met een ouder nummer maar als werk van Écailles de Lune raakt men in magische sferen. Hoe aards is dan de epische doom van While Heaven Wept, wiens galmende frontman er een echte show van Amerikaanse snit van maakt. Voor een groot deel van het publiek is het duidelijk allemaal wat te flashy. Primordial heeft in vergelijking met de eerdere twee bands een wat modderig geluid, maar ze stáán er wel en je kunt niet om ze heen. Indrukwekkend en intens, maar helaas wel wat te laat voor de OV-ers zoals ik, want na een minuutje of veertig moet er een trein gehaald worden. Gelukkig heb ik een herkansing in Dublin later dit jaar.
Jochem Paap Vrs-Mbnt-Pcs 9598 I & II
Lang geleden, toen Emusic.com nog all-you-can-eat voor tien dollar per maand was, kon je zo'n beetje de hele Fax +49-69/450464 catalogus downloaden. Allemaal platen die verschenen in oplages van 1000 of 2000 stuks. Helaas was 128 kbps toen de standaard dus het bleef behelpen, hoewel dit stel evengoed uitgroeiden tot persoonlijke favorieten in het ambientgenre. Een paar maanden geleden dacht ik: kom, laten we eens kijken of dat nog eens heruitgegeven is en inderdaad, in maart dit jaar zelfs. Toevallig! Nu dus eindelijk in goede geluidskwaliteit genieten van deze twee ambientklassiekers en dat is fijn, heel fijn.
Angel Olsen – Strange Cacti (Bathetic Records)
Strange Cacti is een EP met zes emotionele persoonlijke liedjes die gaan over gebroken harten en een zoektocht naar het ik. Eerst als gelimiteerde tape uitgekomen maar nu ook op zwart goud te krijgen. De zes nummers zijn intiem opgenomen, die passen in de jaren oude traditie van de lo-fi. Begeleidend met akoestisch gitaar zingt ze haar wonderbaarlijke mooie liederen met zwoele stem die soms doet terug denken aan jaren 50 en 60 bublegum. Hier dan wel toegepast op folk en wat minder lieve teksten.
Hopelijk binnenkort wat meer werk van deze jonge dame.
http://www.batheticrecords.com/strange_cacti_vinyl/
Sun City Girls – 330,003 Crossdressers From Beyond The Rig Veda (Abduction/Get Back)
Als een mooie driedeubbelaar op vinyl is deze underground klassieker vorigjaar opnieuw uitgegeven. Ruim 2 uur een gekte van deze 3 heren, waarvan helaas de drummer Charlie Gocher, te jong is overleden. OP dit album is er veel aandacht voor de meer Oosterse geluiden, maar uiteraard wel verpakt in de niet te duiden muziek die bekend is van de Sun City Girls. Soms is er meer aandacht voor de hilarische zangstemmetjes van Alan Bishop, waar op andere momenten de nadruk meer op het virtuose gitaar werk van broer Richard ligt, en natuurlijk de percussie van Gocher. Hoogte punt van het album is wel de tweeluik Ghost Ghat Tresspass / Sussmeier waarin zowat alle ingrediënten samen komen.
. Bezwerende plaat die eigenlijk voor de liefhebber van de Girls niet mag ontbreken, of voor de beginner meteen een ruime kijk in de keuken biedt.
Abraxas Records