Na het songfestival nu weer tijd voor muziek, zoals die in onze lijstjes uit het:
SCHADUWKABINET
We luisterden naar: Angrusori, Balkan Taksim, Black Midi, Françoiz Breut, Masayoshi Fujita en Nylon Six.
Jan Willem
Angrusori – Live At Tou (cd, Hudson Records)
Door één van mijn lievelingsartiesten Iva Bittová, waarnaar mijn oudste dochter ook is vernoemd, stuit ik met enige regelmaat op zeer interessante nieuwe muziek. Deze Tsjechische zangeres en violiste brengt namelijk een zeer breed palet aan muziek uit. Dat gaat van puur klassiek en folk tot avant-garde en experimentele muziek. Dat doet ze solo, maar ook in groepen als Dunaj, Eviyan, Čikori, New Cicada Trio, Pustit Musíš en met Nederlands Blazers Ensemble, Vladimír Václavek, Vladimír Gódar en meer. Nu komt ze met weer een volslagen ander project, te weten Angrusori. Deze 12 koppige groep bestaat naast Bittová uit Noorse (Kitchen Orchestra) en Slowaakse artiesten. Bittová heeft samengewerkt met onderzoeker Jana Beliová, die al een aantal jaren samenwerkt met de Roma-bevolking in Slowakije en verzamelt en documenteert liedjes die zelden gehoord worden buiten het Slowaakse platteland. Op het album Live At Tou worden deze op traditionele muziek gebaseerde liedjes naar buiten gebracht, zij het meestal in een eigentijds en nieuw jasje. Het is zeer melancholische muziek, die ondanks de taalbarrière, toch volkomen invoelbaar is en een diepe indruk weet te maken. Maar naast de intens mooie liedjes laten ze ook biologerende, experimentele muziek horen, waarbij ze fraai variëren met de zang van Iva en de mannen. Dit is zo’n universeel unicum, die maar weinig artiesten gemaakt kan worden. Verbindende wereldplaat!
Balkan Taksim – Disko Telegraf (cd, Buda Musique / Xango Music Distribution)
De discussies over hoe je traditionele muziek nu naar buiten brengt lopen nogal eens uiteen. De één zweert bij puur traditionele instrumenten, al weet je nooit hoe die bij wijs van spreken honderden jaren terug ingezet zijn, en de ander is ervan overtuigd dat je met elektronica net zo goed de traditie in het hier en nu kan brengen. Van die laatste categorie is Balkan Taksim. Dit is het geesteskind van de in Boekarest gevestigde muzikant multi-instrumentalistisch en kunstenaar Sasa-Liviu Stoianovici (zang, Roemeense cobza, elektro-saz, synthesizers). Samen met zijn muzikale kompaan Alin Zabrauteanu (samples, synthesizers) proberen ze op groovy en psychedelische wijze de muziek van de Balkan aan de buitenwereld te tonen. Het hoeft niet stoffig, ouderwets en dus doen zij het op deze manier. Voor eenieder die bekend is met muziek uit de regio, zijn er voldoende aanknopingspunten. Voor degene die net om de hoek komen kijken, is dit een makkelijk doorwaadbare, hedendaagse kennismaking met de tradities van weleer, die nog altijd door de aderen vloeien van de muzikanten van nu. Kennismaken met de tradities op de wereldse dansvloer is niet alleen uniek, maar ook van een uitzonderlijke pracht.
Black Midi – Cavalcade (cd, Rough Trade / Konkurrent)
In 2019 schudt het Britse Black Midi het muzikale landschap even door elkaar met hun debuut Schlagenheim. Dit in 2017 opgerichte combo, bestaande uit Geordie Creep (zang, gitaar), Matt Kwasniewski-Kelvin (zang, gitaar), Cameron Picton (zang, bas) en Morgan Simpson (drums) brengen misschien niet allemaal nieuwe ingrediënten, maar de combinaties en dikwijls de snelheid waarmee ze zaken variëren plus een niet te stuiten energie, maken het verschil. En de handvatten die ze plaatsen zijn weer zo willekeurig dat je er toch geen grip op kan krijgen. Dat ze dit moeiteloos nog eens kunnen met zo mogelijk nog meer vuur bewijzen ze op hun nieuwe cd Cavalcade. Het is een dynamische, overrompelende luisterervaring, waar ze originele lassen smeden tussen noise, jazz en math-, prog en alternatieve rock. Je moet het zoeken tussen Grotus, Long Fin Killie, King Crimson, Pere Ubu, Oxbow, Primus, Dog Faced Hermans, Cardiacs en Mr. Bungle. Cavalcade betekent ruiterstoet, maar in hun geval wel één die in galop over je heen dendert. Wat een geweldenaars!
Françoiz Breut – Flux Flou De La Foule (cd, 30 Février/ [PIAS])
De Franse, tegenwoordig in België woonachtige muzikante en professioneel illustrator Françoiz Breut heb ik één keer live mogen zien. Het is een dame die melancholische, volwassen zuchtmeisjesmuziek weet te koppelen aan de nodige relativerende humor en speelsheid. In de 28 jaar dat ze muziek heeft uitgebracht, weet ze daarmee telkens hoge ogen te gooien. Daarbij mag ze altijd rekenen op uiterst interessante gasten, zoals leden van Calexico, Yann Tiersen en haar ex Dominique A. Nu is ze na 5 jaar terug met haar (pas) zevende album Flux Flou De La Foule, wat zoiets als “vervaag de stroom van de menigte” betekent. Nu is haar muziek bepaald geen doorsnee, dus met oog op de titel zit dat wel snor. Breut werkt hier samen met maar liefst acht muzikanten uit groepen als Mièle. Lonely Drifter Karen en Herzfeld Orchestra op piano, synthesizer, samples, drums, percussie, loops, gitaar, bas en zang. De muziek is iets meer elektronisch dan voorheen, waarbij ze iets laat horen dat tussen chansons, pop, synthpop, krautrock en hedendaagse gitaarmuziek inzit. Daarbij moet je denken aan een mix van Emily Loizeau, Dominique A, Beth Gibbons, Blonde Redhead, Cœur De Pirate, Stereolab en Donna Regina. Breut valt bepaald niet in herhaling, zij het dat het wel weer van een bijzondere charme en schoonheid is allemaal.
Masayoshi Fujita – Bird Ambience (cd, Erased Tapes / Konkurrent)
De Japanse vibrafoon virtuoos Masayoshi Fujita is na 13 jaar Berlijn weer in Japan gaan wonen, om er de natuur en de rust op te zoeken, ofwel de plek waar hij het liefst muziek zou willen maken. Naast zijn inmiddels 7 albums, al dan niet samen met onder meer Jan Jelinek en Guy Andrews, heeft hij ook muziek uitgebracht als het meer dubgerichte El Fog. Zijn solowerken zitten doorgaans ergens tussen neoklassiek, minimal music, jazz en experimentele muziek in. Hij laat zich inspireren door de stilte en diepte van de mist, de bergen en andere zaken uit de natuur. De muziek die eruit voortvloeit is zonder uitzondering subtiel, breekbaar en glashelder. Dat is tevens het geval op zijn nieuwe album Bird Ambience. De 12 composities, die samen net binnen het uur finishen, zijn meer organisch en rustgevend dan ooit. Dat heeft vermoedelijk alles te maken met natuur die hij nu om zich heen heeft in het landelijke Japanse bergdorp Kami-cho. Naast vibrafoon zet Fujita ook marimba, drums, percussie, synthesizers, effecten en taperecorder in, waarbij hij in de titeltrack bijgestaan wordt door zangeres Hatis Noit. Hij brengt zoals altijd geen traditionele klanken maar verkent de mogelijkheden van zijn instrumentarium. Dat levert weer bijzonder fraaie muziek op, die heel erg dromerig en zen is. Toch komen er ook wat noisy elementen naar boven, maar ook ruigheid hoort bij de natuur. Hij fabriceert een fragiele mix van minimal music, minimal jazz en ambient. De rijk gedetailleerde muziek is uiterst subtiel en je ontrafelt alle details en geheimen pas na meerdere luisterbeurten. Dat laatste doe je automatisch door deze tedere en bovenal biologerende pracht.
Nylon Six – Nylon Six (mcd, Nylon Six/ Thousand Zillion / It’s All Happening)
Het internet is natuurlijk een prima medium om intercontinentale samenwerkingen op te zetten. Dat is in elk geval wat de Nederlandse zangeres Lasashka en de Amerikaanse muzikant David K. zeker een prima idee vonden. Ze kenden elkaar niet en hebben op afstand als Nylon Six samengewerkt. Het resultaat van hun ijver is te horen op hun mini debuut Nylon Six. De nummers zijn door hen uitgetekend en samen met diverse gastmuzikanten ingekleurd. Ze serveren twee tracks in het Nederlands- en twee in het Engels. De muziek bestaat uit pakkende pop, die gelardeerd wordt met funk, trip hop, rock en speelse elektronica. Daarbij voorzien ze alles van een fijn melancholisch vernis. Het is zoals ze zelf zeggen de soundtrack van een road trip naar een andere plaats, een andere tijd. Het is in elk geval een veelbelovend debuut om grenzeloos van te genieten.