Koud hè, wat is het koud hè? Snel door naar die hartverwarmende muziek van het lijstje uit het:
SCHADUWKABINET
Ik luisterde naar: Heather Woods Broderick, Margery Daw & Kitchen Cynics, House Of All, Leagus, Magnify The Sound, Mostar Sevdah Reunion, Mushroom Giant, Silver Moth en Vołosi.
Jan Willem
Heather Woods Broderick – Labyrinth (cd, Western Vinyl / Konkurrent)
Het moet een heerlijk muzikale aangelegenheid geweest zijn vroeger in huize Broderick. Broer Peter en zus Heather, maar ook hun vader (Steven) en moeder (Selah) lieten zich niet onbetuigd op dat gebied. Het zijn gewoonweg twee enorm getalenteerde multi-instrumentalisten, die erfelijk belast, mooie muziek naar buiten weten te brengen, zij het ieder op andere wijze (al delen ze wel twee bands). Nu is Heather terug met haar nieuwe album Labyrinth, waarop ze in ruim 41 minuten 10 nieuwe songs presenteert. Heather (zang, piano, cello, beats, gitaar, keyboards, percussie, synthesizer) wordt daarbij geholpen door muzikanten op bas, beats, drums, percussie, gitaar, synthesizers, zang en viool en waarbij haar broer en Lisa Hannigan opvallende namen zijn. Daarmee spint ze haar zachte muzikale draden, die ze tot innovatieve liedjes weeft. Het levert een alternatief popalbum op, waar het simpelweg smullen geblazen is van de eigenzinnige en veelzijdige creaties; de ene keer iets elektronischer en op andere momenten juist met bijvoorbeeld de piano meer in de hoofdrol. Muziek is als de lente, soms zwoel en warm maar ook nog wel eens iets onderkoeld. Op verstilde wijze tonen ze als opengaande bloemknoppen hun ontwapenende schoonheid. Heather kan weer een sterk album aan de familieschoorsteen spijkeren.
Margery Daw & Kitchen Cynics – Tombstone Traveller (cd-r, Reverb Worship)
Op het geweldige Reverb Worship weten ze muziek uit de donkerste hoeken van de muziekwereld in het licht te plaatsen. Dikwijls zit de muziek in de experimentele folkhoek, maar er is ook heel veel meer. Je komt het toch niet vaak meer tegen, maar de Britse zangeres/muzikante Margery Daw kan ik online nergens vinden. Behalve op Spotify met een ander album dat ze met Kitchen Cynics heeft gemaakt. Die laatste nam ook deel op haar twee voorgaande albums, al noemde zangers/fluitist Alan Davidson zich daar nog Dangerlamb? en niet zoals zijn sinds 1988 lopende project. Dat is wel weer het geval op Tombstone Traveller, de derde van Daw. Ze smeden hier een mysterieus amalgaam van dark folk, ambient en psychedelische elektronica, waarbij afwisselend wordt gezongen door beide. Dat levert feeërieke en soms ook ronduit spookachtige stukken op. Je zal me op mijn woord moeten geloven, want dit album dat in een oplage van 40 stuks is verschenen, kan je verder nergens horen.
House Of All – House Of All (cd, Tiny Global Productions)
The Fall was een geweldige, tegen de schenen aan schoppende en volslagen unieke band, hetgeen voor 99% te danken was aan de geweldige zanger en bandleider Mark E. Smith, die ons helaas door long- en nierkanker in 2018 heeft verlaten op pas 60-jarige leeftijd. Zijn band heeft vele leden gekend en een deel ervan, te weten Simon Wolstencroft (drums), Paul Hanley (drums, zang), Stephen Hanley (bas, zang), Pete Greenway (gitaar, zang) en Martin Bramah (zang, girtaar), heeft nu House Of All gevormd, om in zijn geest muziek te blijven maken. Hoewel Mark waarschijnlijk een hekel aan dit groepje alumni van oude mannen zou hebben gehad, is het ook wel in de lijn van The Fall om daar schijt aan te hebben. Ze presenteren nu het gelijknamige album, waarop ze in een goede 35 minuten 8 nummers voorbij laten komen, die wel aansluiten bij hun voormalige band, maar ook wel bij andere groepen. Ze brengen een mix van post-punk, avant-rock en alternatieve rock, die de liefhebbers van de betere tegendraadse muziek en tevens The Fall wel aan kan spreken. Misschien niet “the real thing” maar wel het dichtst in de buurt. Sterk debuut wel dus!
Leagus – Flora Eallin (cd, Is It Jazz? Records / Plastic Head / Creative Eclipse PR)
Het Noorse duo Leagus wordt in 2013 opgericht door pianiste/ zangeres Herborg Rundberg en gitarist Kristian Svalestad Olstad. Ze brengen doorgaans een mix van hedendaags klassiek en experimentele muziek, waarbij ze veelvuldig improviseren. Hun muziek is overigens geworteld in de Sami-traditie van het Noordelijke deel van hun land. Ze gaan van psalmachtige stukken naar meer rockgeoriënteerde muziek. Beide hebben ze hun master ritmische muziek gehaald aan het conservatorium van Tromsø en door de aderen van beide stroomt jazz, pop en rock. In 2021 zijn ze gevraagd door het Nordnorsk Jazzensemble om muziek te componeren voor een tien koppig orkest. Dat heeft geleid tot het album Flora Eallin. Flora heeft inderdaad betrekking tot het plantenrijk en “eallin” is Samisch voor “leven”. Het album is dan ook een ode aan struiken, bomen, zeewier, kelp, aarde en mos geworden. Hun muzikale reis moet het belang van planten voor ons mensen onder de aandacht brengen. Dat levert bepaald geen zweverige muziek op, maar veeleer een door jazz gelardeerd ritmisch geheel, waar rock, klassiek, improvisaties, allerhande experimenten en elektronische muziek een dynamisch en caleidoscopisch geheel vormen. Jazz als onderdeel van een groter geheel vind ik vaker prachtig, maar hier zetten ze wel echt een heel sterk en gevarieerd geheel neer. Ook de instrumentale stukken wisselen ze mooi af met die met zang. Daarbij moet je denken aan Portico Quartet, PVT, The Cinematic Orchestra, Jaga Jazzist, Mari Boine Persen, Groupa en Brandt Brauer Frick, zij het dat Leagus echt wel een eigen sound in huis heeft. Subliem album en nog geheel plantaardig ook!
Magnify The Sound – Don’t Give Us That Face (cd, Crispin Glover Records / Stickman Records / Creative Eclipse PR)
Het is soms best apart om te zien welke afslagen sommige artiesten nemen. Had je A-ha’s Magne Furuholmen op het experimentele Rune Grammofon label verwacht? Had je Rune Kristoffersen, de baas van datzelfde label. die het label overigens begon onder auspiciën van ECM labelbaas Manfred Eicher, gezocht achter de hit “Shouldn’t Have To Be Like This” van Fra Lippo Lipi? Het zijn slechts een paar voorbeelden. Maar zo volgt ook de Noorse gitarist en elektronica specialist Trond Engum, één van de oprichters van The 3rd And The Mortal en The Soundbyte, waarbij gothic en meer serene sounds worden gekoppeld aan metal, solo een geheel eigen pad. Dat doet hij eigenlijk al sinds 2010 met zijn nieuwe incarnatie Magnify The Sound. Hier neemt ook de virtuoze percussionist Carl Haaken Waadeland deel aan. Nu is eindelijk het nieuwe album Don’t Give Us That Face een feit. Terwijl Waadeland zijn experimentele drumpartijen laat horen, weeft Engum zijn experimentele gitaarwerk en allerhande effecten er doorheen. Zonder kop of staart levert dit wel een intrigerend contemplatief geheel op vol tot de verbeelding sprekende en energieke sounds.
Mostar Sevdah Reunion – Lady Sings The Balkan Blues (cd, Snail Records)
Als mensen mij vragen wat ik mooie Balkan muziek vind, dan noem ik steevast als eerste Mostar Sevdah Reunion, die meestal via het Amsterdamse label Snail Records hun muziek uitbrengen, waarbij de productie en selectie van bands meestal in goede handen is bij Dragi Šestić , die een neus heeft voor mooie muziek. Die groep heeft namelijk die universeel invoelbare emotie in huis, waarbij je de taal niet nodig hebt om deze te begrijpen. Nostalgie, verdriet en hoop zijn er met elkaar verweven in een unieke mix van Balkan muziek, jazz, blues en sevdah (de muziek van de Bosnische moslims). Eind vorig jaar is er eindelijk na 4 jaar stilte het nieuwe album Lady Sings The Balkan Blues verschenen. De reden dat ik hier wat later mee ben, is omdat ik deze van ver heb moeten halen ondanks dat het label Nederlandse is. De titel van het nieuwe album doet het al enigszins vermoeden, maar de hoofdrol is inderdaad weggelegd voor een vrouw, te weten Antonija Batinic. Ze beschikt over een heerlijk pakkende stem, die emoties ook op een invoelbare, wonderschone en tevens confronterende wijze naar buiten weet te brengen. Zo mooi dat het haast zeer doet. Daarmee leveren ze gewoon hun zoveelste ijzersterke album af.
Mushroom Giant – In A Forest (cd, Bird’s Robe Recors / MGM / Creative Eclipse PR)
Hoewel het Australische Mushroom Giant als ruim 20 jaar onderweg is, hebben ze niet veel albums uitgebracht. Drie albums en vier epees om precies te zijn. Komt natuurlijk door al die paddo’s! De groep brengt doorgaans instrumentale progressieve rock en metal plus mathrock en weet daarmee te imponeren. De groep bestaat tegenwoordig uit Simon Wade (gitaar, keyboards), Craig Fryers (gitaar, bas), Trent Horwood (drums, percussie) en Derek Rcihards (gitaar). In deze samenstelling brengen ze nu hun nieuwe album In A Forest uit. In ruim 41 minuten passeren 7 tracks de revue, die nog altijd wel leunen op de genoemde genres, maar ook best een deel richting de post-rock zijn opgeschoven, wat ook de keuze voor het Bird’s Robe label uit hun land rechtvaardigt. Nog altijd weet deze groep zonder woorden veelzeggende muziek te maken. Het is mooi hoe ze door diverse prog- en post- genres laveren. Hun krachtige sound is indrukwekkend en toch ook subtiel en psychedelisch. Ze kunnen hiermee denk ik een uiterst divers publiek aanspreken, van Mogwai, Motorpsycho, Mono en Magma tot Solkyri, Elder en King Buffalo. Daar heb je bepaald geen paddo’s voor nodig om intens van te kunnen genieten. En met deze referenties kan je nog prima door de bomen het bos zien.
Silver Moth – Black Bay (cd, Bella Union)
Soms ontstaan er ineens van die supergroepen, die meer dan de som der delen vormen; een cliché, maar toch dikwijls de waarheid. Neem nu het nieuwe collectief Silver Moth, dat bestaat uit Evi Vine (zang, bas) ofwel Tatia Starkey (My Vitriol) en kleindochter van Ringo Starr, Elisabeth Elektra (zang, synthesizers), Stuart Braithwaite (gitaar, synthesizers) van Mogwai, Minor Victories, Eska, The Sick Anchors en Aloha Hawaii, Matthew Rochford (gitaar, harmonium, spoken word, achtergrondzang) van Abrasive Trees, Steven Hill (gitaar, synthesizers) te gast bij Abrassive Trees, Ben Roberts (cello, piano, trompet, percussie, gitaar, bas, achtergrondzang) van Prosthetic Head en te gast bij Abrasive Trees en Ash Babb (drums, percussie, achtergrondzang) onder meer te gast bij Abrasive Trees. Ze kwamen in 2021 slechts 4 dagen samen om hun nieuwe samenwerkingsverband vorm te geven. Dat bleek zo vruchtvol, dat het een heel album op heeft geleverd, dat luistert naar de naam Black Bay en op het fijne Bella Union label van Simon Raymonde (ex-Cocteau Twins) is uitgebracht. Ze brengen in bijna drie kwartier 6 nummers ten gehore, die het midden houden tussen droompop, post-, prog– en alternatieve rock, waarbij er een lekker 4AD-achtig sfeertje hangt. Je moet daarbij denken aan een steeds wisselende mix van Mogwai, Talk Talk, I Like Trains, Cocteau Twins en Portishead. Dat levert een buitengemeen sterk, innemend en meeslepend album op.
Vołosi – 200 Weeks Ago (cd, Vołosi / Xango Music Distribution)
Krzysztof Lasoń (viool), Zbigniew Michałek (viool), Jan Kaczmarzyk (altviool), Stanisław Lasoń (cello) en Robert Waszut (contrabas) vormen als sinds 2011 het kwintet Vołosi. Ze zijn met hun unieke sound al in de prijzen gevallen, omdat ze op haast niet te categoriseren wijze een unieke blend maken van folk, klassiek en tegen de rock schurende muziek, waarbij ze energie en improvisatie hoog in het vaandel hebben staan. Het is avontuurlijk, innovatief en wonderschoon wat ze naar buiten brengen. Hun derde en laatste album hebben ze in 2019 gemaakt met de Hongaarse muzikant Lajkó Félix en dat zou zo maar 200 weken geleden kunnen zijn. In elk geval heet hun nieuwe album 200 Weeks Ago. Hierop serveren de vijf muzikanten in zo’n 40 minuten weer 11 nieuwe, bijzondere tracks, die zich weer door allerlei genres boren. Dat is ook de enige wijze waarbij grensoverschrijdend gedrag wel getolereerd wordt en gewenst is. Ze slaan interessante bruggen tussen rock, klassiek, jazz, Karpatische folk, romamuziek en meer. Daarbij weten ze op instrumentale en toch veelzeggende wijze een hoop emoties over te brengen, die ook vele landgrenzen weten te slechten. Het vijftal verkeert hier werkelijk in bloedvorm en zorgt voor een overdonderende luisterervaring. Genieten van wereldmuziek zonder grenzen!