Nou er mag eindelijk langzaam weer meer, nu nog meer muziek voor onze lijstjes uit het:
SCHADUWKABINET
We luisterden naar: Haarvöl, Morgen Wurde en The Mystery Of The Bulgarian Voices featuring Lisa Gerrard.
Jan Willem
Haarvöl – Ridge Of Humming Spoils (cd, Moving Furniture Records)
De in 2014 opgerichte Portugese groep Haarvöl, bestaande uit Fernando José Pereira, João Faria en later ook Rui Manuel Vieira, weet op innovatieve en uiterst interessante wijze te overtuigen met drone-georiënteerde abstract muziek. Iedere keer leggen ze net weer een ander geluid aan de dag, door te variëren met subtiele ingrediënten en klankkleur, volume en opbouw. Inmiddels bouwen ze aardig verder aan hun discografie, waarbij ze op het Moving Furniture label in 2017 onder meer zijn begonnen aan een trilogie. Deze start met Bombinate (2017) en krijgt een vervolg in Peripherad Debris (2018). Het zijn conceptuele albums waar ze de grenzen van hun geluid beperkingen hebben opgelegd en bekeken vanuit een zeker psychologisch oogpunt. Na het tweede deel roep ik al dat ik niet kan wachten tot deel 3 er is. Deze laat echter even op zich wachten, maar is nu een heugelijk feit. Het laatste deel, Ridge Of Humming Spoils geheten, bevat 5 lange composities, die samen ruim 56 minuten duren. De muziek is uiterst subtiel en speelt zich dikwijls op microniveau af. Ze houden daarbij het midden tussen drones, dark ambient, veldopnames en minimale abstracte experimenten. Hoewel het allemaal redelijk verstild is, zijn de stukken allen rijk gedetailleerd met bijzondere, mooie maar ook kakofonische geluiden. Met al die elementen maken ze biologerende mozaïeken, die je bepaald niet onberoerd laten. Telkens ontwaar je weer andere, nieuwe details, hetgeen maakt dat je aan je boxen dan wel koptelefoon gekluisterd zit. Muziek die liefhebbers van Tape, Orphax, Machinefabriek, Philippe Petit, Thomas Köner, Celer en loscil wel zal aanspreken. Hoewel hun releases toch al van een behoorlijk niveau zijn, is dit misschien wel hun beste tot nu toe.
Morgen Wurde – Für Immer (2cd, Off Label/ Brokensilence)
De Duitse muzikant J. Wolfgang Röttger start zijn muzikale carrière met het poppy project Pyrococcus, dat nog steeds bestaat, en eenmalig ook Spheroid. Vanaf 2012 komt daar Morgen Wurde bij. In het begin maakt hij daar filmische mixen van jazz en ambient, waarbij hij ook uit diverse andere genres put, maar vanaf 2016 wijzigt hij zijn koers op het album Brach Auf. Hier gaat hij aan de slag me samples en “gevonden” geluiden en schept daar kruisbestuivingen van drones, ambient, etherische, jazz en filmmuziek mee. Wat dat betreft vormen dat filmische en jazzy aspect wel een soort rode draad door zijn discografie. Op zijn nieuwste werk Für Immer werkt Röttger zoals vaker samen met trompettist Tetsuroh Konishi en zangeres Maria Estrella Aggabao. Daarnaast participeren er nog diverse gasten op vibrafoon, violen en elektronica. In ruim 71 minuten krijg je 9 geweldige tracks geserveerd, die naast de gebruikelijke jazz en filmmuziek ergens landen tussen neoklassiek, dark ambient en abstracte techno. Er gaat een zekere dromerigheid, maar ook iets unheimisch van de muziek uit. Dit alles weet je stevig bij de lurven te grijpen en mee te sleuren op een weergaloze luistertrip, die soms ook haast narcotiserend overweldigende vormen aanneemt. Het merendeel is instrumentaal, maar in het sublieme slotnummer “Schien Immer” komen er nog die hemelse vocalen van Maria bij. Het is allemaal zo ontiegelijk mooi. Je moet het daarbij zoeken tussen Nils Petter Molvær, Giulio Aldinucci, Markus Guentner, Richard Skelton, Jon Hassell, A Winged Victory For The Sullen en Nick Cave & Warren Ellis. Een meesterlijk album.
Nu bevatten vele albums van Morgen Wurde wel een remix-deel, maar voor deze is zelfs een hele schijf ingeruimd. Hierop vind je 11 remixen, die nog eens voor een goede 74 minuten aan heerlijk geestverruimende muziek zorgen. Alle participanten, waarvan het merendeel voor mij onbekend, brengen de originelen naar meer minimal techno en deep house vaarwateren. En daar gedijen ze eveneens prima. Het is een zeer fijne toevoeging op het geweldige moederalbum.
The Mystery Of The Bulgarian Voices featuring Lisa Gerrard – Shanda Ya / Stanka (mcd, Prophecy)
Dat was nog eens een verrassing toen in 2018 het vrouwenkoor The Mystery Of The Bulgarian Voices samen met Lisa Gerrard (Dead Can Dance) de cd BooCheeMish uitbracht. Saillant detail is dat ik door Dead Can Dance begin jaren Le Mystère Des Voix Bulgares, één van de vele andere namen van het koor (rechtenkwesties en tevens meerdere koren), heb ontdekt en vervolgens vele andere wereldmuziek. Bands met een poortfunctie. Het levert voor mij in elk geval één van de mooiste albums van 2018 op. Nu zijn ze terug met een addendum in de vorm van de mini Shandai Ya / Stanka. Hierop staan naast de originele versie van “Shandai Ya” ook andere (radio, live en koor) versies van enkele nummers van het eerder genoemde album en één niet eerder uitgebrachte track. Het heeft natuurlijk niet de impact van dat hele album, maar het is wel een uiterst fraaie aanvulling.