Terwijl de IJslandse cash & ash Europa platlegt maken wij gewoon onze stof opwaaiende hoogvliegers uit onze lijstjes ten gelde in het:
We luisterden/keken naar: Roadburn (Karma To Burn, Earthless, Shining, Fatso Jetson, Witchcraft, Thorr's Hammer, Trinacria, Shining & Enslaved play the Armagaddon Concerto, Garcia plays Kyuss), Warpaint, Auteur Labels: Independent Project 1980 – 2010, James Johnston & Philippe Petit, Woodchucker / Jonatan Nästesjö, Chris Weisman & Greg David, Tobias Hellkvist, Michael Santos, The Boats, The Unwinding Hours, Triptykon en Abscess.
Mijn eerste echte Roadburn – weleens bij door Roadburn georganiseerde concert geweest maar nog niet naar the real thing – en het was geweldig qua muziek, entourage en gezelschap!
Hoogtepunten:
Karma To Burn
Strakker dan strak, de beste groove van het hele festival, en riffs per strekkende meter geleverd. Geen solo’s, geen zang, puur terug naar de essentie: de riff. Waanzinnig.
Earthless
Ook instrumentale stonerrock, maar dan puur gericht op de jam, het samenspel, de liefde voor de muziek. Totaal organisch en natuurlijk één nummer spelen in 50 minuten. Even waanzinnig als K2B.
Shining
Oftewel hoe je moeilijke jazzmetalnoise toegankelijk maakt voor het grote publiek. Muzikaal flink avantgardistisch, maar wel hypergestileerd en catchy en glad. Frontman Munkeby wordt steeds meer het type foute patser qua podiumpresentatie, maar het helpt wel om dissonante noten aan de man te brengen. En het blijft een aardige gast.
Verrassend:
Fatso Jetson
In essentie een barband met een hoog bluesgehalte, maar wel met saxofoon, mondharmonica, Beefheart- en Barkmarketinvloeden. En stiekem de hele tijd heet en broeierig doorgrooven. Jammer dat publiekssuggestie ‘Freebird’ niet werd gespeeld, maar lekker was het zeker.
Witchcraft
Schijnt zo ongeveer de huisband van Roadburn te zijn, maar onbekend voor mij qua muziek. En ze stonden niet eens op het programma, maar door een onwillige vulkaan vielen ze in op het hoofdpodium. Prachtige seventieshardrock, mooie zang door Magnus Pelander, heerlijk melodieus en folky. Verademing tussen alle zware jongens en meisjes. Ik luisterde op de terugweg de vroege Rush, en volgens mij zou ‘Anthem’ echt perfect passen bij Witchcraft.
Ook heel goed, en meer dan dat zelfs:
Thorr’s Hammer
Duidelijk proto Sunn o))) met O’Malley en Anderson op de gitaren, maar dan met drums en een diepe grunt door een beeldschone Noorse blondine met een PHD gekleed in een avondjurk. Overigens beste een saaie grunt, maar Runhild Gammelsaeter komt bij mij overal mee weg.
Trinacria
Ik blijf Enslaved maar een matige band vinden, maar zijproject Trinacria is geweldig. Drie leden van Trinacria, de noise dames van Fe-Mail, en muzikaal ergens tussen black metal, noise en postrock in. Het album werd integraal gespeeld; geen makkelijke kost, en de grote zaal was dan ook verre van vol. Wie bleef zag een bij vlagen geweldig concert met een fantastische afsluiter met het titelnummer waarin Maja Ratke van mooi naar angstaanjagend schoot met haar stem; beangstigender dan haar vocale Enslaved collega. De mooie hoornklanken in hetzelfde nummer maakten het helemaal af.
Shining & Enslaved play the Armagaddon Concerto
Met zijn tienen op het podium een compositie van 80 minuten spelen op Roadburn? Meer dan ambitieus. Maar ook bij vlagen echt fantastisch mooi en indrukwekkend. Noise, jazz, blackmetal, ambientdrones, doom metal. Shining had duidelijk de overhand – en dat vond ik helemaal niet erg – en het was af en toe pijnlijk hoe de drummer van Enslaved werd weggegespeeld door die van Shining. Überhaupt was het spelpijl van Shining veel beter en eigenlijk ook wel gepassioneerder dan Enslaved. Desalniettemin, een heel fijne samenwerking, en ik hoop dat-ie een keer integraal wordt opgenomen en uitgebracht.
En over Garcia plays Kyuss staat al genoeg op de voorpagina, nietwaar? Één ding is zeker: volgend jaar weer!
Warpaint – Exquisite Corpse (cd, Manimal Vinyl)
Als ik zou zeggen dat er 3 sensuele vrouwen (met hulp van 2 anderen) zijn die op hun zoetgevooisde manier een combinatie vormen van Lush, Throwing Muses, The Cure, The XX en Marissa Nadler (door het vreemde randje), zou je dat dan geloven? Wel, geloof het maar want Warpaint is een feit. Nu is er alleen nog deze epee van ruim een half uur, waarvan je overigens geen nanoseconde wilt missen, maar later dit jaar zou er een volledig album moeten verschijnen van deze uiterst verleidelijke sensatie vol pop, wave en indie. Let maar op, want dit wordt de lekkerste muziekverrassing van 2010!
Luister Online bij Myspace:
Kijk/luister op Youtube:
Elephants
Stars
Various Artists – Auteur Labels: Independent Project 1980 – 2010 (cd, LTM Recordings)
De “Auteur Labels”-serie van het heruitgave label bij uitstek LTM heeft als doel labels met een unieke sound, visie en design eens in te belichten. Labels als Factory en Les Disques Du Crépuscule zijn onder andere al voorgegaan. Een label dat uiteraard niet mag ontbreken is Independent Project, opgericht door grafisch vormgever, printer, muzikant, producer en dus labelbaas Bruce Licher. Hij laat zelf van zich horen in het legendarische Savage Republic, Scenic, Bridge, Project 197 en Them Rhythm Ants. De releases op het label kenmerkte zich meestal door prachtige kartonnen hoezen (wellicht inspiratiebron voor Steve Albini) en melancholische new wave, post-punk en atmosferische muziek. Een greep uit het veelomvattende oeuvre is nu te vinden op deze verzamelaar. Het leuke is dat er naast de projecten van Bruce ook een hoop onbekende namen te vinden zijn. Human Hands, Camper Van Beethoven, For Against, Woo, Alisons Halo, Half String, Indian Bingo, Tone en dat soort werk. Klik op bovenstaande link voor de complete lijst. Het is een bijzonder overzicht van een uniek label.
James Johnston & Philippe Petit – Fiends With A Face (cd, Dirter)
[ Mart Smeets ] Mag ik mijzelf citeren, ja dat mag ik. [/ Mart Smeets] Jarenlang runt de Fransman Philippe Petit zijn noiselabel Pandemonium om vervolgende de verrassende switch the maken naar het spraakmakende elektronica label BiP_HOp. Daarnaast is hij ook een gevierd DJ, recensent en radiopresentator. Sinds 2007 laat hij ook als serieuze muzikant van zich horen in de supergroep Strings Of Consciousness. Hij werkt samen met uiteenlopende artiesten als Lydia Lunch, Foetus, Cosey Fanni Tutti, My Brightest Diamond, Graham Lewis, Barry Adamson, Scanner, Simon Fisher Turner, Justin Broadrick en veel meer. Ook met James Johnston (Gallon Drunk, Bad Seeds, Faust) heeft hij de cd Fiends With A Face gemaakt. James bedient orgel, viool, piano en gitaar terwijl Philippe zijn draaitafels en elektronica erop loslaat. Samen maken ze hiermee 9 angstaanjagende maar uiterst intrigerende soundscapes.
Luister Online bij Myspace:
Night Of 1,000 Eyes / The Unearthly / El Baron Del Terror / Music From The Haunted Sea / Beginning Of The End
Woodchucker / Jonatan Nästesjö – Leaves Never Leave (cd, Walk Through)
Jonatan Nästesjö is Woodchucker, dus dit betreft geen split of iets dergelijks. De Zweed maakt subtiele nummers vol glitch, veldopnames van vooral vogels en andere elektronische, experimentele geluiden. Dit verwerkt hij tot fragiele klanksculpturen die barsten van de originele klanken. De sfeer is bevreemdend en doet met de gastzangeressen in 3 tracks ook heel erg denken aan His Name Is Alive in de beginperiode, terwijl de muziek meer in het midden van Tape, The Boats, Mole Harness en Paavoharju uitkomt. Een schitterend en uniek geluid.
Luister Online bij Myspace:
I’ll Tell You A Story / At My Window / Tonight We’re Sea Monsters / Waiting For Bus Or Boat / Fields
Home Normal labelreleases 014, 015, 016 & 018 (4x cd):
Chris Weisman & Greg Davis – Northern Songs
Chris Weisman maakt doorgaans psychedelische folksongs terwijl Greg Davis zich meestal op Kranky van een behoorlijke indrukwekkende drone-kant laat horen. Samen stijgen ze tot grote hoogtes. Aan de ene kant heb je de hoge stem en de liedjesdrang van Chris, maar dat wordt door Greg van een dusdanig omhulsel voorzien dat de songstructuren niet direct vervagen maar wel op losse schroeven komen te staan. Je krijgt dan een wat surrealistische en ambivalente atmosfeer die prachtig blijkt te werken. Lekker psychedelisch met heel veel absurdistische en noisy toevoegingen en bijzondere ritmes die soms richting Afrikaanse muziek lijken te koersen. Ontregelde liedjes of zoiets, zonder dat de singer-songwriterpracht van Chris in gevaar komt. Het doet me wel eens denken aan de merkwaardige songs van Arthur Russell en Spoonfed Hybrid, zonder dat het daar nu perse op lijkt. Duisternis en helderheid in harmonie. Bijzonder biologerend.
Luister Online bij Myspace:
New Americans / Christalline / Hat Of Night / We Won’t Survive / The Nine Times / Crystal Under Brattleboro
Luister Online:
New Americans / Hat Of Night / Reading Road / Steaming Bowl
Tobias Hellkvist - Evolutions
De derde cd van het “best bewaarde geheim uit Zweden” komt voor het eerst ook uit op Home Normal. Multi-instrumentalist Tobias is een meester in het scheppen van meditatieve soundscapes die tot stand komen met elektronica e
n gitaar, sitar, klokkenspel en accordeon. Vaak zijn de akoestische instrumenten zo subtiel verweven met de elektronica dat het elektro-akoestische geheel vooral als een dromerig klanktapijt overkomt zonder dat de afzonderlijke instrumenten uitgelicht worden. Jasper TX, Machinefabriek, Biosphere, Tim Hecker, Celer, Richard Skelton en Tape behoren tot de referenties, maar hij weet er een geheel eigen, haast neoklassieke elektro-akoestische draai aan te geven. Droefgeestig, desolate droommuziek!
Luister Online bij Myspace:
Patience
Luister Online:
Fresh Start / White Hole / Sore
Michael Santos - Memory Maker
De uit Londen afkomstige artiest komt met zijn vierde release ook op het prestigieuze Home Normal label terecht. Hiervoor heeft hij al cd’s uitgebracht op U-Cover, Benbecula en Baskaru. Gewapend met laptop en gitaar fabriceert hij duistere klanklandschappen vol drones, ambient en glitch die dampen als een warm bad. De lekker krakende, gruizige muziek graaft op droefgeestige wijze een tunnel naar het onderbewuste. Diepgaande, duistere ambient met een neoklassiek randje vol hypnotiserende pracht die tot de verbeelding spreekt. Stars Of The Lid meets Celer en Fennesz op prachtig experimentele wijze.
Luister Online bij Myspace:
Alphaville / Holowing Out
Luister Online:
Alphaville / Let Go / Fauxity
The Boats – Sleepy Insect Music
In samenwerking met het Flau label brengt Home Normal de nieuwe cd van The Boats, waarin leden zitten die een geschiedenis hebben in onder meer Hood en The Remote Viewer. The Boats maken van die lekkere micro-elektronische muziek die ergens tussen folk, ambient, glitch, idm en neoklassiek uitkomt. Soms met zang en tegenwoordig dikwijls met Danny Norbury op cello. Deze cd is een overzicht van niet meer te krijgen tracks, compilatiebijdragen en niet eerder uitgebrachte nummers. In plaats van een onsamenhangend zootje krijg je hier wellicht één van de mooiste, meest consistente en toch gevarieerde albums van de groep. Elaine Reynolds en Chris Stewart verzorgen her en der de vocalen en Danny brengt regelmatig zijn cello ten gehore. Betoverend ingetogen.
Luister Online:
Palais Glide / Veleta Two Step / Birthdays / On The Level / If All Else Fails
The Unwinding Hours – The Unwinding Hours
Nostalgie, je hebt er niks aan, maar met The Unwinding Hours dacht ik terug aan die gouwe ouwe tijd dat er nog wel eens een goed nummer op Radio 3 te ontdekken viel. Orchestra Baobab en Fennesz bijvoorbeeld. (Beide in wijlen de Moordlijst) Ooit stormde ik eens naar de winkel om Sleep and Release van Aereogramme te halen. Schotse postrockers die lawaai met melancholie combineerden. En droevige spoken word-samples, altijd gevoelig voor geweest. Aereogramme is niet meer, maar The Unwinding Hours mag er ook wezen. Haast zonder crescendo's, maar die interesseren me ook niet meer, na die donkerbruin ruikende beruchte dubbelaar van Godspeed You Black Emperor heb je er geen meer nodig. Ik dwaal af. Dé reden dat ik The Unwinding Hours in dit ultrakorte lijstje even noem is Solstice. Een simpele folkballade, met een voor de hand liggend gitaarpatroon. Tedere pianolijn eroverheen en klaar. 'Don't say a word/Falling asleep, on my chest, is enough'.
Triptykon Eparistera Daimones
Monotheist van Celtic Frost was zo'n plaat die wel een paar draaibeurten nodig had. Het was toch wel even wat anders dan de klassiekers van de band. Dat werpt nu nog vruchten af want na het uiteenspatten van Frost is Triptykons debuut eigenlijk gewoon een naadloos vervolg. Beter zelfs dan Monotheist. Nóg donkerder en nóg intenser.
Abscess Dawn Of Inhumanity
Op de meest recente excrementen leek Abscess zich weer in punkier vaarwater te begeven na veelbelovende 'psychedeathic' uitspattingen op Through the Cracks of Death (2002). Gelukkig blijkt dat niet van blijvende aard, want hoewel die ragnummers er nog wel zijn wordt er ook uitvoerig de tijd genomen voor chaos en doom. Dawn of Inhumanity is zelfs een van de meest gevarieerde albums tot op heden en daardoor lijkt het zelfs meer dan ooit op Autopsy.
Until The Light Takes Us
Daar is hij dan, de langverwachte documentaire over black metal naar aanleiding van het boek Lords Of Chaos. Natuurlijk wordt er door insiders alweer gemopperd maar als je deze film naast alle andere matige tot ronduit slechte films legt die inmiddels gemaakt zijn (Det Svarte Alvor, Mayhem Fucking Mayhem, Black Metal Satanica) is dit wel de beste. Weinig nieuws, maar eindelijk wel een uitvoerig gesprek met Varg Vikernes, waar tot op heden vooral óver gepraat werd. Door de duur van de productie is sommig beeldmateriaal wel wat gedateerd geraakt, zo zit Varg nog achter tralies en heeft Kris Rygg nog haar (dreads) óp zijn hoofd en niet eronder. Verder is het een professioneel gemaakte film met gevoel voor wat de muziek wil uitdragen, ondanks het gefrons bij de kunst van Barne Melgaard. Vooral Satyricondrummer Frosts performance aan 't eind van de film is een duistere finale (de blikken in het publiek zijn veelzeggend).
… en Rrr
rrrrest In Peace, Pete en inmiddels hetzelfde (zonder rollende R) aan Guru, natuurlijk.