Deze week ging het eigenlijk vooral over de oorlog in Oekraïne. Toch nog wat muzikale afleiding in het:
SCHADUWKABINET
We luisterden naar: Lemonheads en Andrew Tasselmyer.
Jan Willem
Lemonheads – It’s A Shame About Ray (2cd, Fire / Konkurrent)
Er zijn bands die hebben hun typische doorbraakplaat, hetgeen vooral betekent dat ze door een groter publiek omarmt worden. Dat wordt bijvoorbeeld wel gezegd van het vijfde album It’s A Shame About Ray van The Lemonheads uit 1992 (hoewel de “The” ook vaak achterwege gelaten wordt). Misschien klopt het wel, want het is ook mijn instapplaat. Geweldige alternatieve rock en al na een half uurtje weer klaar. Wie stiekem mee heeft
gerekend weet dat dit album nu 30 jaar is. En om dat te vieren is er nu een feestelijke, zeer fraai uitgevoerde nieuwe editie van twee schijven in een schitterend boekwerk met allemaal nieuw fotomateriaal. De eerste schijf bevat het originele album met 12 tracks, maar op tweede krijg je nog eens 16 tracks. Naast de cover en clubklassieker “Mrs. Robinson” krijg je ook akoestische en demo versies van diverse nummers. Dat is voer voor de fan, maar ook een prima instapmoment als je de band nog niet echt kende.
Andrew Tasselmyer – Limits (cd, laaps)
De Amerikaanse muzikant Andrew Tasselmyer timmert ruim 10 jaar aan de weg met zijn muziek. Eerst nog met het ambient/postrock trio The Sound Of, die hij er samen met zijn broers Michael en Stephen op nahield, gevolgd door het ambienttrio Hotel Neon met bijna dezelfde leden en tevens het ambient/drone duo Gray Acres dat hij met zijn broer Michael bestiert. Vanaf 2017 komt hij met materiaal onder zijn eigen naam en dan gaat het hard met het aantal releases, die veelal op experimentele wijze ergens tussen ambient, drones en veldopnames inzit. Hij brengt zijn nieuwste album Limits nu uit op het innovatieve laaps label, waarop zoals wellicht bekend de nieuwe release altijd begint met waar de vorige is geëindigd. Tasselmyer brengt 9 tracks, die het kalme hebben van een ambientalbum maar waardoor hij elektronische sounds, drones, neoklassieke elementen, veldopnames en een enkele verdwaalde pianoklank mengt. Het levert een heerlijk verstild, stemmig en bezinnend album op, dat meer dan ooit passend is bij deze roerige tijden.