Mooi dat er weer meer kan, maar echt geen polonaise in het:
SCHADUWKABINET
We luisterden naar: ASSASSUN, Big Thief, Khruangbin & Leon Bridges, Rothko en Trentemøller.
Jan Willem
ASSASSUN – The World I Will Leave EP (cdep, Blackjack Illuminist Records)
Nee The World I Will Leave EP, het is niet de titel van de nieuwe James Bond-film. Zou ook raar zijn met EP erachter toch? Dr. No EP, From Russia With Love EP, No Time To Die EP en ga zo maar door, het zou gek zijn. Nee dit is gewoon een nieuwe mini cd van ASSASSUN, wat weer een nieuw project is van Blackjack Illuminist Records labelbaas en multi-instrumentalist Alexander Leonard Donat, die als muzikale duizendpoot en rupsje nooit genoeg telkens weer andere muziekbronnen aanboort en daar heel verstandig andere projectnamen aan verbindt. Zijn hoofdproject is wellicht Vlimmer, maar verder kan je hem ook terugvinden in Feverdreamt, Fir Cone Children, Flight Recorder, Infravoids, Jet Pilot, Leonard Las Vegas en WHOLE. De output gaat van shoegaze en indierock tot gothic, wave en synthpop, waarbij hij bijna altijd de mooie Duitse taal gebruikt voor zijn teksten. En mini’s/epees maken is ook wat hij regelmatig met zijn projecten maakt. Dat zorgt overigens vaak voor genoeg luistermateriaal. Ook hier is dat het geval. Donat brengt hier een mix van EBM, industrial, noise en darkwave. Het klinkt alsof Anne Clark, NItzer Ebb, Calva Y Nada en :wumpscut: met elkaar aan het dansen zijn. Echt weer een heel fijne en andere kant van de veelzijdige Donat. Haastige spoed is weer eens goed, want van dit tot 15 stuks gelimiteerde schijfje zijn nog maar een paar beschikbaar.
Big Thief – Dragon New Warm Mountain I Believe In You (cd, 4AD)
Voor het New Yorkse Big Thief is 2019 het jaar van de grote doorbraak. De groep heeft dan al twee albums uitgebracht, maar brengt in dat jaar er nog eens twee, te weten U.F.O.F. en Two Hands. Beide worden op het 4AD label uitgebracht en zetten de groep definitief op de kaart en wel helemaal bovenaan. Ze brengen een mix van folkrock, Americana, indie en droompop, voorzien van een mysterieus vernis. Leden Adrianne Lenker (zang, akoestische gitaar, synthesizer), Buck Meek (elektrische gitaar) en James Krivchenia (drums, tamboerijn) brengen ervoor en erna ook sterke soloalbums uit, hetgeen ook iets zegt over de individuele kwaliteiten. Maar als ze met z’n vieren zijn, dus ook met bassist Max Oleartchik erbij, dan weten ze echt meer dan de som der delen te brengen. Dat bewijzen ze wederom op hun nieuwe, vijfde album Dragon New Warm Mountain I Believe In You, dat maar liefst 20 nummers telt en net boven de 80 minuten finisht! Ik wist niet dat dit mogelijk was, wat een wonderlijk medium toch hè die cd? Hoe dan ook laten ze hier een bonte hybride van stijlen horen, die zeker wel aansluit bij de vorige twee albums, maar soms gewoon nog wat extra’s brengt. Zo openen ze nog ingetogen met de alt-country-track “Change”, die toch wat anders lijkt aan te kondigen. Maar ze houden woord, want in de track erna, “Time Escaping”, experimenteren ze er lustig op los met diverse, uit de pas lopende en doorkruisende percussie-achtige ritmes waar een band als Wildbirds & Peacedrums jaloers op zou zijn. Daarna laveren ze op eigenzinnige wijze door diverse (genoemde) genres, waarbij de wiebelige, maar pakkende en emotioneel geladen zang van Adrianne voor de fijne rode draad zorgt. De band lijkt telkens met elkaar in gesprek, waaruit dan weer nieuwe inzichten en songs volgen en waardoor ze op nieuwe zijpaden belanden zonder ooit het hoofdpad uit het oog te verliezen. Het maakt ze zo uniek. Hoewel hun sound inmiddels tot referentiekader kan dienen, moet je denken aan een hybride van Kendra Smith, Heidi Berry, Cocteau Twins, Tarnation, Red House Painters, Swallow, Aldous Harding, His Name Is Alive en Marissa Nadler. Ja, dit zou zo op 4AD passen…oh wacht, daar zitten ze al. Nee, maar zonder gekkigheid, dit is toch echt weer zo’n band die het verschil weet te maken ten opzichte van de hedendaagse middenmoot. Het is zo’n veelzijdig luisteravontuur geworden, dat zit zelf luisteren gewoon het beste advies is. Misschien zou een strenge criticus zeggen dat je dit album had moeten inkorten, maar als liefhebber krijg ik hier geen genoeg van en vliegt de tijd ondanks de lengte voorbij.
Khruangbin & Leon Bridges – Texas Moon (mcd, Dead Oceans / Konkurrent)
Een groep die de retrosound echt tot kunst verheven heeft is toch wel het Amerikaanse Khruangbin, hetgeen vliegtuig betekent in het Thais. Hun carrière neemt dan ook een vlucht met hun verslavende combinatie van psychedelische jaren 70 muziek met Aziatische surfmuziek, Afrikaanse desertblues en Perzische funk. Daarbij zijn ze hevig geïnspireerd door onder meer de soundtracks van de films van Tarantino, waar ze ook zo bij aan kunnen sluiten. In 2019 nemen ze de mini Texas Sun op met de Amerikaanse soul/gospelzanger Leon Bridges, hetgeen om begrijpelijke redenen zorgt voor alweer een daverend succes voor de groep. Dat ze ook daar nog stappen in kunnen maken bewijzen ze op hun hernieuwde samenwerking op de nieuwe mini Texas Moon. De mix van de genoemde stijlen met de soulvolle zang van Bridges pakt hier gewoon nog beter uit. Het swingt, wringt en dwingt, allemaal op naturelle en verslavende wijze. En toch passeren zowel de liefde als de dood de revue. Maar als je een goed verhaal hebt, kan je alles vertellen. Dit leidt ook nog eens tot luisterrijke, bedwelmende muziek. Een diepgravend juweel.
Rothko – Make Soace Speak (cd ep, Trace Recordings)
Het in 1997 opgerichte Londense project Rothko is ooit begonnen als een trio, maar wordt als snel de soloaangelegenheid van Mark Beazley. Met Rothko maakt hij overigens wel albums met Yellow6, BLK w/BEAR, Susumu Yokota en Caroline Ross, waarmee de teller in totaal op 17 albums tot nu toe staat. Deze houden doorgaans het midden tussen ambient, post-rock en experimentele muziek, waarbij altijd diepe emoties in de muziek besloten zitten. In de beginperiode komt de muziek vooral uit op het eigen Lo Recordings, maar verschijnt muziek erna ook op labels als Instinct, Too Pure, BiP_Hop en vanaf 2003 veelal op zijn nieuwe eigen label Trace Recordings. Dat is ook het geval met de nieuwe mini cd Make Space Speak, die 4 nummer telt en toch ruim 29 minuten lang is. Het is opgedragen aan een onlangs overleden vriend, hetgeen ook duidelijk merkbaar is aan de droefgeestige stemming op het album. De muziek zit ergens tussen gitaarambient, drones, noise en ambient in en weet zeer tot de verbeelding te spreken. Mark lijkt met zijn gitaar en elektronica zich te kunnen uiten over zaken als verlies, woede, verdriet en tot ook weer de draad op pakken. Daarbij roept hij associaties op met grootse artiesten en bands als Roy Montgomery, Yellow6, Dirk Serries, Robin Guthrie, Dif Juz, Labradford en loscil, maar schept hier vooral zijn eigen universum. Een magistraal kleinood!
Trentemøller – Memoria (cd, In My Room)
Anders Trentemøller is een Deense DJ/producer en elektronicaspecialist, die ooit het muzikale pad opwandelt met prima dance, ambient, techno, IDM en pop. Maar ieder album dat er sinds zijn debuut verschijnt graaft hij dieper en dieper naar de zwarte magie ondergronds. Dat brengt hem steeds vaker richting de dark en new wave, synthpop en alternatieve rock. Daarmee weet hij ook de droefgeestige muziek van weleer van een nieuw cachet te voorzien. Inmiddels mag je hem haast wel de koning van de retro noemen, al is zijn muziek bepaald niet gedateerd. Op zijn zesde album Memoria smeedt hij een fantastische las tussen new wave, shoegaze, droompop, ambient, trip hop en IDM, die zo op het 4AD label van de jaren 80 en 90 zou passen. Trentemøller is er alleen de man niet naar om platgetreden paden te betreden, dus combineert hij dit alles met zijn DJ-kwaliteiten. Dat zorgt ervoor dat het melancholische verleden op dikwijls dansbare wijze in het heden belandt. Hij maakt daarbij gebruik van diverse gastmuzikanten, zoals zangeres Lisbet Fritze (Giana Factory), om het geheel mooi in te kleuren. In 14 nummers met een totale lengte van een goede 72 minuten weet Trentemøller weer te overtuigen. Liefhebbers van Slowdive, Joy Division, Cocteau Twins, The Cure, The Sight Below, Modern English, Bowery Electric en Clan Of Xymox kunnen hier hun hart aan ophalen. Wat is dit weer heerlijk ouderwets en mysterieus genieten op hedendaagse wijze!