“Heroine godverdomme, heroine godverdomme, heroine is een vloek…”. Ook niet te filmen zijn onze lijstjes uit het:
We luisterden naar: Bohren & Der Club Of Gore, Morgan Delt, The Legendary Pink Dots (3x), Peggy Sue, Andrea Schroeder, Snowbird, Sun Kil Moon, Warpaint, Xiu Xiu, V/A: Weary Engine Blues, A Tribute To Jason Molina, Nada, Cynic, Gangstagrass, John Chantler, Oren Ambarchi en Desmadrados Soldados De Ventura.
Bohren & Der Club Of Gore – Piano Nights (cd, PIAS)
Dit Duitse gezelschap heeft zich vernoemd naar de Nederlandse industrial band Gore. Daarbij hebben ze een hang naar alles rond de duistere metal. Toch staan ze al 20 jaar garant voor de betere dark ambient met jazz en filmische elementen, die een nachtelijke sfeer uitademt. De muziek slaat ondanks het trage tempo in als een emotionele clusterbom die zijn weerga niet kent. Ze zijn nu terug met Piano Nights, zoals vaker getooid met een ietwat verwarrende hoes. De titel suggereert nog wel een gezellige avond, maar de muziek is zoals altijd gitzwart. En wonderschoon! Thorsten Benning (drums), Christoph Clöser (piano, saxofoon, vibrafoon), Morten Gass (orgel, mellotron, gitaar, piano) en Robin Rodenberg (contrabas) brengen op hun zevende full length weer een ode aan alles wat het daglicht niet verdragen kan. Op gedragen en rustieke wijze ontvouwen ze hun diepgravende en intense pracht, zoals echt alleen zij dat zo goed kunnen. Door de muziek heen mixen ze geluiden die wel wat weg hebben van koorzang onder water. Het is van een kippenvel opwekkende heerlijkheid, die zo ongelooflijk mooi is en elke melancholische vezel in je lijf in trilling zet. Horen is geloven. Om rustig hyperenthousiast van te raken! (op de hoes na dan…)
Morgan Delt – Morgan Delt (cd, Trouble In Mind)
Ik gun de Nederlandse artiest Jacco Gardner al zijn succes. Het is een prima muzikant, die het verleden van de psychedelische folk laat herleven in het heden en tevens een bijzonder intrigerende albumhoes heeft gemaakt. Maar maak het alsjeblieft niet meer dan wat het is en noem het niet vernieuwend. Het is retro en dat je daar heerlijk van kunt genieten snap ik als geen ander. Punt! Dat het allemaal spannender en meer vernieuwend e experimenteel kan bewijst Morgan Delt. Het is allemaal net wat vuiger, minder clean en veel meer psychedelisch. Ik zal er nooit het stempel vernieuwend op durven plakken, maar dit voegt wel echt wat toe aan de voltooid verleden tijd. Dat alles los van het feit dat dit gewoonweg een lekker vieze bak vol heerlijke muziek is.
The Legendary Pink Dots – Traumstadt 2, 3 & 4 (2cd-r, cd-r, cd-r, Terminal Kaleidoscope)
Ik ben een groot fan van deze bijzondere groep rond zanger/poëet Edward Ka-Spel, maar eind jaren 80 en begin jaren 90 vind ik ze op hun allerbest. Het is ook de meest productieve periode met meestal vele releases per jaar. Ook brengen ze regelmatig cassettes uit met volwaardige albums, experimenten, restmateriaal, alternatieve versie dan wel live opnames. In 1988 brengen ze een 
hele serie Traumstadt uit, deel 1 tot en met 5. Allemaal cassettes, die ik toen al niet meer kocht. Deel 1 is in 2003 ook op cd uitgegeven. Nu valt de beurt aan deel 2, 3 en 4 (en deel 5 ook snel), die in gelimiteerde cd-r edities uitgegeven worden. Als je deze schatkamer in de gaten houdt, zie je regelmatig nieuwe dingen verschijnen en sowieso kan je heel veel van hen beluisteren. Traumstadt 2 is een mengsel van hun oudere meer synthesizergerichte avant-garde en de latere psychedelische avant-rock. De aanpak is hier wat meer experimenteel, hoewel 
“The Whore Of Babylon” ook een fraai liedje van The Golden Age zou kunnen zijn. 15 ijzersterke tracks met in totaal bijna 70 minuten muziek. De tweede schijf bevat 1 lange track van 16,5 minuut. Hierop krijg je echt een zeer psychedelisch uitstapje vol abstracte experimenten. Een heerlijk toetje! Traumstadt 3 bevat live opnames van optredens in Duitsland, Frankrijk en Nederland. De kwaliteit van het geluid is niet alleen heel erg goed, de LPD’s vlammen hier alsof de duvel ze op de hielen zit. Dat zullen bezwerende, imponerende shows zijn geweest. Ruim een uur aan gevarieerde muziek. Een paar jaar erna zie ik ze zelf live en ook dan weten ze grote indruk te maken. Tot besluit is er Traumstadt 4 wat met afstand de meest abstracte en experimentele van de serie is. Twee stukken van 29 en 24 minuten zorgen voor genoeg psychische trips, zodat je tien jaar zonder drugs ka
n. Het is dan behoorlijk verslavend en intrigerend. Noodzakelijk goed!
Peggy Sue – Choir Of Echoes (cd, Wichita)
Ik ben dol op rare meisjes en meisjes die de Britse folk van weleer weer doen herleven. Peggy Sue, voorheen ook bekend als Peggy Sue And The Pirates en Peggy Sue And The Pictures, is alleen heel geen meisje maar een heuse band bestaande uit Olly Joyce en de dames Rosa “Rex” Slade en Katy “Klaw” Young. Ze brengen eerder al de twee uitstekende albums Fossils And Other Phantoms (2010) en Acrobats (2011) uit. In 2012 blazen ze de nummers van de soundtrack van de cult klassieker “Scorpio Rising” uit 1963 van Kenneth Anger opnieuw tot leven op hun Play The Songs Of Scorpio Rising. Ze presenteren nu hun echte derde cd Choir Of Echoes. Deze heeft nog steeds wortels in de folk van weleer, maar kent ook duidelijke new wave en indierock elementen. Dat levert geweldig beklijvende songs op die het fijne midden houden tussen dat alles. De muziek ademt het verleden op een fraaie wijze uit in het heden. Het is een soort folk-new wave dat ze voorbij laten komen. En dat mag er wezen. Een heerlijk bij de lurven grijpend album!
Andrea Schroeder – Where The Wild Oceans End (cd, Glitterhouse)
Deze Duitse schoonheid en tevens dichteres, zangeres harmoniumspeelser schopt het in 2012 hoog in mijn jaarlijst. Ze beschikt over een heerlijke, ietwat hese stem die ergens tussen Nico, Anita Lane, Thalia Zedek, Patti Smith en Marianne Faithfull uitkomt. Maar ook haar muziek mag er wezen. Hiermee tikt ze ergens tussen Nick Cave, The Walkabouts, Mark Lanegan, de latere Einstürzende Neubauten en de Tindersticks af. Op haar nieuwe cd gaat ze hier vrolijk mee verder. Alhoewel vrolijk een ietwat optimistische term is voor haar melancholische muziek. Ze omringt zich met diverse gasten op bas, viool, altviool, drums, hammondorgel, keyboards en gitaar. Onder hen ook weer Chris Eckman (The Walkabouts, Chris & Carla, Dirt Music), die hier denk ik een grotere stempel druk aangezien de folkinvloeden zijn toegenomen. Voor de rest zijn alle fraaie dingen van haar debuut nog steeds aanwezig, al weet het soms misschien een fractie minder te verrassen. Aan de andere kant laat ze hier wel een meer veelzijdig en harder geluid horen en dat smaak weer naar meer. Erg mooi is ook haar Duitstalige cover van David Bowie’s “Heroes”. En zo staan er wel meer prachtige, donkere songs op die voer zijn voor de melancholici onder ons. Ze is en blijft een bijzondere nieuwe ster aan het immer wispelturige muziekfirmament.
Snowbird – (Moon) (cd, Bella Union)
De terugkomst van de Cocteau Twins zou me in alle opzichten als muziek in de oren klinken. Het is één van de (vele) meest invloedrijke bands als het gaat om mijn muzikale smaak in het hier en nu. Dat zal denk ik niet zo snel gebeuren. Robin Guthrie is solo en met Violet Indiana lekker bezig en Simon Raymonde is tegenwoordig druk met zijn fraaie Bella Union label. Toch komt uitgerekend deze laatste met een nieuwe nachtegaal Stephanie Dosen (eerder ook te horen bij Chemical Brothers) op de proppen. In Snowbird combineren zij hun krachten. Samen met leden van Lanterns On The Lake, Radiohead, Midlake en anderen brengen ze het geluid van de Cocteau Twins op hedendaagse en wonderschone en eigengereide wijze tot leven. Dosen beschikt over een net zo drogerende en etherische stem als Elizabeth Fraser, al zijn ze zeker niet identiek. Ze z
it iet meer richting Jane Siberry. De muziek zou best op een nieuwe Cocteau Twins album passen, want deze bestaat uit droompop, pianomuziek, wave, folk en ambient. Een overweldigende nieuwe zet van oudgedienden.
Sun Kil Moon – Benji (2cd, Caldo Verde)
Eenieder die Mark Kozelek ooit live heeft gezien dan wel zijn muziek solo of met Red House Painters en Sun Kil Moon kent, zal hyperactiviteit als typische karaktertrek aangeven. Toch produceert hij de afgelopen paar jaar de ene na de andere release. Vorig jaar is hij te horen op gezamenlijke albums met The Album Leaf en Desertshore. Nu is er alweer een nieuwe Sun Kil Moon, wat eigenlijk vooral een sologebeuren is geworden, terwijl zijn cd met kerstliedjes alweer aangekondigd wordt voor aanstaande november. Op deze nieuwe cd werkt Mark weer veel met de Portugese gitaar. Sobere muziek, met alledaagse onderwerpen die vanzelf in goud worden omgetoverd door die heerlijk landerige en bovenal herfstige stem van Kozelek. Hij krijgt hier hulp van diverse gasten. Waaronder drummer Steve Shelley (ex-Sonic Youth, Two Dollar Guitar), rhodes-speler Owen Ashworth (Casiotone For The Painfully Alone) en zanger Will Oldham. Dit levert weer prachtig oprechte liedjes, waarbij er een aantal weer boven alles en iedereen uitstijgen, zoals de verbluffende tracks “Truck Driver” en “Richard Ramirez Died Today Of Natural Causes. Een geweldig nieuw album wederom. De gelimiteerde dubbel cd heeft een extra schijf met een handvol livenummers en als je besteld bij Caldo Verde ook een hele live cd van Mark Kozelek. Traag is het nieuwe adhd!
(link naar download)
Warpaint – Warpaint (cd, Rough Trade/High Note)
Ik heb lange tijd getwijfeld of ik überhaupt woorden ging spenderen aan deze nieuwe release, die ik blind heb aangeschaft. Waarom blind? Hun debuut is mijn nummer 2 uit 2010 en een sensationele belofte voor de toekomst. Daarom! Ze brengen dan namelijk een sensuele en ietwat bevreemdende combinatie van Lush, Throwing Muses, The Cure, The XX en Marissa Nadler ten gehore. Dat alles is gehuld in mystieke sluiers. Ze ontketenen zelfs een hype, gevolgd door allerlei documentaires. Als ze dan vier jaar later eindelijk met de gelijknamige opvolger komen, ben ik gespannen en tot op het bot verheugd. Het album begint ook wel spannend en vertrouwd. Ze hebben voor de productie zelfs Flood (Nine Inch Nails, Depeche Mode, PJ Harvey, New Order, Sigur Rós, Nick Cave etcetera) aangetrokken. Maar na deze goede start zakt het allemaal wat in. Ik kan niet zeggen dat het slecht is, maar spannend is het zeker niet. Daar waar op het debuut de mindere soms haast valse zang van Emily Kokal nog functioneel was en werd weggepoetst door de mysterieuze inbreng van de rest, is het hier soms gewoonweg storend. Muzikaal gezien brengen ze vier jaar later ook niet veel nieuws, wat ook te betreuren valt. Het kaartenhuis stort ineen. Toch staan er best een handvol prima nummers op en zal ik ook in de toekomst naar hen uitkijken, maar blind ga ik er niet meer voor. Hun tweede album blijkt dan toch een moeilijk te nemen horde. Het is muziek voor fans van de oude 4ad bands en de eerder genoemde artiesten. Maar luister vooral goed vooraf!
Xiu Xiu – Angel Guts : Red Classroom (cd, Bella Union)
Jamie Stewart bestookt de wereld al 11 jaar lang met zijn grootste muzikale vehicel Xiu Xiu. Hij vormt een eigen ietwat bevreemdende categorie binnen de pop, rock, disco, avant-garde en experimentele muziek. Hierbij speelt zijn licht ontstemde, hoge maar veelal ook dreigende zang een belangrijke rol. Naast deze formatie houdt hij er ook de groepen XXL (met de band Larsen), Former Ghosts (met Zola Jesus), Teen Plaque (met Tim The Mute) en Blue Water White Death (met Jonathan Meiburg), de band 7 Year Rabbit Cycle op na, brengt tevens met Eugene S. Robinson een cd uit en werkt samen met artiesten als Grouper, Carla Bozulich, Devendra Banhart, John Dieterich (Deerhoof), Ches Smith (Mr. Bungle, John Zorn, 7 Year Rabbit Cycle, Marc Ribot, Terry Riley en My Brightest Diamond. Met Xiu Xiu brengt hij 8 reguliere albums uit en eind vorig jaar ook het Nina Simone tribute album Nina. Hierop laat hij een ander geluid horen dan normaal, omdat hij in zijn typische sound ook jazzelementen mixt. Nu komt hij met zijn negende album Angel Guts : Red Classroom en dat is pas echt een omslag. Hij gooit zelf zijn zang, analoge synthesizer en drumbox in de strijd en wordt bijgestaan door drummer Thor Harris (Swans, Shearwater, Lisa Germano, The Angels Of Light), percussioniste Shayna Dunkelman (Phantom Orchard Orchestra, The Adorable) en synthesizerspeelster Angela Seo. Het lijkt echter wel of Suicide, Cabaret Voltaire, Foetus en de Einstürzende Neubauten zich bij hem hebben aangeslote
n. Veel duistere, repetitieve elektronische en industriële klanken in combinatie met allerlei angstaanjagende geluiden en heftige noise. Ook Stewart’s zang is scherp, vol passie en indringend. Het is een bij de keel grijpend en paranoïde geheel geworden, maar blijft wel goed te volgen. Toch zou ik dit niet bij het Bella Union label verwachten. Zijn meest aangrijpende en allerbeste album tot nu toe! Beangstigend mooi!
Various Artists Wary Engine Blues: A Tribute To Jason Molina (2cd, Graveface)
Op 16 maart 2013 overlijdt Jason Molina van Songs:Ohia en later Magnolia Electric Co op 39 jarige leeftijd aan de gevolgen van zijn alcohol abuses. Dit nieuws gaat als een schok door de muziekwereld, waar hij veel vrienden heeft. Om hem nu te eren brengen maar liefst 34 artiesten een nummer van zijn hand ten gehore. Ze worden over 2 cd’s uitgesmeerd, die ieder ook een eigen titel hebben gekregen, namelijk North Star en Crossroads. Bloedstollend mooi versies van heel veel bekende artiesten! Klik op onderstaande links voor het volledige overzicht en luisterpret. Alle opbrengsten gaan naar Molina’s familie. Een waardig eerbetoon!
Nada Medusa
Op Medusa vervolgt het charmante Turkse duo het pad ingezet op debuut Nada uit 2011. Tweestemmig gezongen alt.rock/pop, creatief gearrangeerd met subtiel klokken- en cellospel maar soms ook wat steviger gitaarwerk. Hier en daar doet het wat aan The Cure doet denken en ook sommige synths brengen je terug naar de jaren tachtig, een decennium wat inmiddels wel is gerehabiliteerd wat dat betreft. Had ik net Oda op CD te pakken (mooi verpakt!) kan ik weer op zoek naar de volgende!
Cynic Kindly Bent To Free Us
Vorige week Alcest, deze week meer muziek voor metalheads met gevoelens en shit. Hoezeer de bands ook afdrijven van het genre, op een of andere manier blijft het publiek vooral bestaan uit fans van het eerste uur. Alcest kiest duidelijk voor shoegaze maar Cynic blijft een mystery wrapped in an enigma. Een soort etherische new age rock met flarden Beatles, breekbare vocalen, milde metalriffs en fusion jazz (basgeknor!). Zo uitgeschreven klinkt dat verschrikkelijk en een crossover naar een nieuwe fanbase lijkt nog steeds onwaarschijnlijk, maar d’r zit geen kwaad bij. Voor een liefhebber als ondergetekende klinkt het in ieder geval weer hemels.
Gangstagrass Broken Hearts And Stolen Money
Een stuk minder onwaarschijnlijk, naar mijn idee anyway want genrehopping is my middle name, is de combinatie bluegrass en rap. De bandnaam is wat dat betreft helder en hun tweede album is net als het eerste gewoon heel leuk zonder op Kid Rockterritorium te belanden.
John Chantler – Automatic Music, Volume II (The Tapeworm)
In 2011 kwam deel I uit, een mooie plaat waarop Chantler voor het eerst lijkt te werken met modulaire synthesizers. Op deze cassette op The Tapeworm gaat hij verder met deze methode van werken.
Op kant A vinden we het nummer “For Nuno” waarin het volledige arsenaal aan effecten wordt gebruikt om het door Chantler bespeelde orgel te bewerken. Het lijkt een kakofonie aan geluid, maar er zit wel degelijk een lijn in de muziek waarbij een melodie verborgen zit onder de vele lagen bewerking. Ik moet wel denken aan recente werk van Keith Fullerton Whitman, of juist de oude elektronische muziek van The Radiophonic Workshop.
Kant B is van een volledig andere aard. In het nummer “No Poetry” krijgen we een 20 minuten lange orgel drone te horen die langzaam door de tijd veranderd. Een fijn warm geluid, wat wellicht nog wordt geaccentueerd door dat deze release op cassette is uitgekomen. Na de eclectische kant A is het een mooi momentje van rust dat hier wordt voorgeschotteld. Minimalisme zoals we wel kennen van Eliane Radigue, Eleh and Phill Niblock. Heel fijn.
De cassette is gelimiteerd tot 150 stuks, dus wacht niet te lang.
http://www.tapeworm.org.uk/ttw64.html
Oren Ambarchi – Amulet (The Tapeworm)
Oren Ambarchi mag haast geen onbekende meer zijn met een resume als de zijne. En daar is nu dus ook een cassette op The Tapeworm aan toegevoegd. En het is geen onverdienstelijk werk dat we hier te horen krijgen. Haast angstaanjagende soundscapes en drones die door de opnametechniek (een live optreden direct opgenomen met een iPhone) nog meer beklemmend klinken. Het geheel wordt aangevuld met percussie geluiden van wat lijkt op glazen en metalen schalen. Hierdoor is er een continue verandering in de muziek aanwezig, die voor een gevarieerde luisterervaring zorgt.
Een spannende release die, ondanks (of misschien wel dankzij) de opnametechniek, weer duidelijk toont wat de kwaliteiten van Ambarchi zijn.
Amulet is op cassette uitgekomen. De eerste editie van 150 stuks was al snel uitverkocht, maar gelukkig is er voor hen die deze gemist hebben een tweede editie van 100 stuks bijgekomen. Wees snel, want ook deze zal niet heel erg lang beschikbaar blijven.
http://www.tapeworm.org.uk/ttw65.html
Desmadrados Soldados De Ventura – Interpenetrating Dimensional Express (Golden Lab Records)
Alweer de vierde release van Desmadrados Soldados De Ventura. De eerste drie heb ik moeten missen, maar dat wordt hier direct goed gemaakt. Verspreid over twee platen krijgen we ruim 80 minuten aan psychedelische free rock. Totaal spelen er op deze plaat vier gitaristen (alleen in 2 en 4 alle vier), drie bassisten (twee in 1 en 3, en een in 2 en 4), een drummer en een zangeres (op 1 en 3). En die grote hoeveelheid snaren is te horen. Er wordt stevig gejamd, maar toch blijft alles lekker lopen en verzand de muziek nergens in chaos (zoals het live soms wel deed tijdens het optreden in de OCCII te Amsterdam, waar er dan ook nog eens twee drummers extra waren).
De muziek zit ergens tussen space jams en free psych rok in, waardoor het geheel fijn gevarieerd is. Referenties waarbij je hier aan kunt denken zijn Acid Mothers Temple, The Cosmic Dead en Comets On Fire. Als een van deze je kan bekoren is het zeker de moeite om deze bende eens te checken.
http://desmadradossoldadosdeventura.bandcamp.com/album/interpenetrating-dimensional-express
Comments
comments
