[mcd, Snowstar Records]
Afgelopen jaar heeft het Utrechtse Snowstar label, dat 10 jaar bestaat, zich behoorlijk op de kaart gezet met spraakmakende releases van onder meer Bart van der Lee, Broeder Dieleman, Town Of Saints (volgens gerenommeerde DJ’s zelfs dé belofte voor 2014), Kim Janssen, I Am Oak en niet in de laatste plaats Herrek. Dit is het project van Gerrit van der Scheer. Hij heeft eerder al gespeeld in de Gronings/Friese art/noise groep Adept en de Friese groep Bonne Aparte, waarmee hij nog totaal andere muziek maakt. Daarnaast geeft hij acte de présence op het prachtig melancholische indie album Owls (2012) van LUIK en is hij te horen in de indiefolk formatie Vandryver. In 2011 brengt hij in Genève weer op eigentijdse wijze psalmen ten gehore op de onaardse schoonheid 1551. In februari dit jaar debuteert hij als Herrek met het prachtige Waktu Dulu, dat “vroeger” betekent. Gerrit (zang, gitaar) grijpt hierop terug naar zijn jeugd die hij doorbrengt op Nieuw-Guinea en specifiek het plaatsje Kaisah. Daar heeft hij tot zijn negende gewoond als middelste van 5 kinderen uit een missionarisgezin. “Herrek” is hoe de Papoea’s zijn voornaam uitspreken en deze adopteert hij hier als bandnaam. Hij bevindt zich in goed gezelschap met levenspartner Ilse Hamelink (keyboards, zang) tevens uit Genève, Joost de Jong (keyboards, zang), producer/drummer Floyd Atema (Lost Bear, Vincent Niks) en Scott Savage (bas, artwork). Ze brengen een verstilde mix van singer-songwritermuziek, emopop en postrock, wat een onvergetelijke wereldplaat tot gevolg heeft die het midden houdt tussen Low, At The Close Of Every Day, LUIK, Talk Talk, Genève, Eklin en The National. Dat levert dan ook, kan ik verklappen, een dikke notering in mijn jaarlijst op.
Nu zijn ze alweer terug met het vijf nummers tellende A M van ruim 18 minuten lang. De titel verwijst zowel naar “Am” van “I am” als de tijd (“ante meridiem”) waarop je deze muziek zou moeten beluisteren. In de nacht, waar stilte en duisternis heer en meester is, kan je vaak ongestoord jezelf zijn en het meest genieten van alles dat boven de stilte uitkomt of in de stilte naar boven komt. Het zijn ook dikwijls de momenten die tot bezinning, dromen en zelf inzicht leiden. Ze laten hier dan ook een meer sober geluid horen, maar met een enorme impact. Nachtelijke singer-songwritermuziek met een confronterende, emotionele lading. Ze houden hierbij het fraaie midden tussen het beste van Low in combinatie met Boduf Songs, Red House Painters, Birdt en At The Close Of Every Day. De ontwapenende pracht die ze hier presenteren, mede door de dikwijls hemelse samenzang, is een klasse apart. Het past helemaal bij deze donkere dagen voor kerst, maar ook los daarvan is het een waanzinnig mooi kleinood om innig te koesteren.
door Jan Willem Broek