[lp, Boring Machines]
In Oost Rome heb je een no-fi undergroundscene die Borgata Boredom heet. Een geheel eigen wereldje met volslagen onbekende bands als Hiroshima Rocks Around, Trans Upper Egypt, Wolf Anus, Duodenum, Trouble Vs Glue en The Last Wank. Tot die scene behoren ook de bands Thetlvmth en Opium Child, waaruit in deze volgorde de artiesten Valerio Mattioli en Francesco De Figuereido spelen. Samen slaan ze nu de handen ineen en noemen zich Heroin In Tahiti, alweer een bijzondere naam uit deze scene. Voor hun debuut Death Surf zijn ze geïnspireerd door de klassieke Italiaanse “spaghetti sound”, wat ze dan gebruiken voor hun denkbeeldige soundtrack voor een film waar het slecht met de wereld afloopt, gebaseerd op bestaande miskleunen. Ze doelen daarmee onder meer op de radioactieve stranden van Frans-Polynesië, hetgeen meteen de bijtende titel van de band en de lp verklaart. Ze gebruiken gitaren, analoge synthesizers, drumcomputers en effecten om hun muziek te maken. Zelf noemen ze de muziek “spaghetti wasteland”, maar het is een combinatie van softnoise, lo-fi , psychedelica, drones, surf en dark ambient. Death Surf opent met de hypnotiserende gelijknamige track, waarin je naast zacht gruizige gitaarambient, de geluiden van de zee hoort met op de achtergrond een surfmuziekje. Alleen klinkt het zo desolaat en spookachtig dat het eerder is alsof Magere Hein daar op een plank in de branding surft. De sfeer is wel meteen heel filmisch, spannend en tot de verbeelding sprekend, wat ze gedurende het gehele album weten vast te houden. Tevens klinkt alles lekker ongepolijst en duister. Ze wisselen alle stijlen fraai af binnen het duistere spectrum. Zo kan je na een flinke portie drones en softnoise ook gewoon weer getrakteerd worden op rauwe surfmuziek, al dan niet met strandgeluiden (meeuwen, zee). Het is een gitzwarte variant op een Ennio Morricone soundtrack geworden, waarbij de softnoise en desolate klanken ingespeeld lijken door Flying Saucer Attack en Roy Montgomery en met Non en Throbbing Gristle die de achtergrond nog donker en industrieel invullen. En dan dus met enige regelmaat dat surfgitaartje dat hun muziek zo bijzonder typeert. Ruim 41 minuten houden ze je stevig in hun grip met deze meer dan indrukwekkende, duistere pracht.
Luister Online bij Bandcamp:
Death Surf / Ex-Giants On Dope / Sartana
door Jan Willem Broek