[cd, Type/Konkurrent/Boomkat]
Superproductief kan je Keith Kenniff niet noemen, toch verschijnt er amper twee maanden na zijn Goldmund cd The Malady Of Elegance, de tweede hiervan in drie jaar, een nieuwe cd van zijn project Helios. Met Goldmund maakt hij uiterst sfeervolle pianomuziek en Helios is meestal zijn meer elektronisch gerichte project. Daarnaast houdt hij er ook het meer obscure Sono op na. De nieuwe cd Caesura, de derde van Helios in 4 jaar tijd, is iets minder ingetogen dan zijn andere project. Gemene deler is de heerlijk desolate en toch warme sfeer. Hij is een kei in het scheppen van een bepaalde atmosfeer met minimale middelen. Op de juiste wijze doseert hij al zijn geluiden, waardoor deze uitgroeien tot een groter geheel. Hier maakt hij een soort combinatie van new wave, ambient en IDM. Je meandert door kale klanklandschappen waarin akoestische gitaar, piano, ambientachtige elektrische gitaargeluiden, warme beats, sfeervolle elementen, verwaaide stemmen, shoegaze, post-rock en andere geluiden zorgen voor een herfstachtige setting. De muziek past zo tussen de melancholische muziek van de oude 4ad acts zoals Dif Juz en de instrumentale kant van de Cocteau Twins. Maar ook Bola, Brian Eno, Harold Budd, Robin Guthrie, Boards Of Canada, Yellow 6, Ulrich Schnauss en Xela behoren tot de referenties. Helios brengt een knapperig, intrigerend haardvuur die je moeiteloos door de herfst- en wintermaanden slepen. Doe de ramen en gordijnen dicht, trek een fles rode wijn open en geniet stilletjes in je eentje. Kenniff scoort hier hoge (rust)punten.
Luister Online bij Myspace:
Hope Valley Hill
MP3’s:
Mima
Shoulder To Hand
door Jan Willem Broek