Heaven And – Sweeter As The Years Roll By
[cd, Staubgold/Konkurrent]
Naarmate je artiesten laat rijpen kunnen ze een aantal kanten op, waaronder de gezapige en weinig verassende kant of de volgroeide en intrigerende kant. Tot die laatste categorie muzikanten behoort in ieder geval percussionist Tony Buck. Deze Australiër heeft eerder opzien gebaard met zijn band Peril, later AstroPeril. Hij maakt nu al jaren deel uit van het innovatieve gezelschap The Necks. Daarnaast heeft hij met legio artiesten gespeeld, van Ne Zhedali, Tom Cora en The Ex tot aan Ground Zero, John Zorn, Keiji Haino en Markus Stockhausen, om er maar eens een paar te noemen. Hij omringt zich altijd wel met interessante artiesten. Nu ook met het nieuwe project Heaven And. Als eerste krijg je de Oostenrijkse gitarist Martin Siewert, die onder meer heeft gewerkt met Otomo Yoshihide (Ground Zero, Peril), Oren Ambarchi, Elliott Sharp, Philip Jeck, Kammerflimmer Kollektief en Christian Fennesz. Dan heb je de Duitse bassende en toetsende artiest met het alias zeitblom, die ooit heeft gespeeld in het zelf opgerichte Sovetskoe Foto en met muzikanten als Fred Frith, John Zorn, Arto Lindsay, Jim Thirlwell en Christian Fennesz. Tot slot is er de tweede Australische percussionist/drummer Steve Heather. Op de cd Sweeter As The Years Roll By komen al deze gerijpte talenten samen. Ze maken een soort postrock, maar dan zonder de clichés. Geen erupties, geen opbouw met kop en staart. Nee, deze heren experimenteren liever, zoeken een jazzy improvisatie hoekje op, laten virtuose Rock In Opposition geluiden horen of gooien er rockmuren, krautrock en spacerock elementen doorheen. De percussionisten geven er een exotisch tintje aan. Soms is het allemaal heel minimaal en doen ze wel aan Holger Czukay denken. Op andere momenten roept het associaties op met Tortoise, Don Caballero, Univers Zero, Handful Of Dust, Friends Of Dean Martinez en Keiji Haino. Alexander Hacke (Einstürzende Neubauten) zingt in twee nummers en geeft er in “Scarlet Woman” een soort John Cale geluid aan mee, terwijl hij in “Prince Priest” een demonisch geluid laat horen. Het is een steeds wisselende combinatie van geluiden, die blijven intrigeren. Het loopt uiteen van ambient-achtige postrock tot doorwrochten experimenten, maar allemaal met een bijzonder ontwapende en tegelijk spannende atmosfeer. Deze vier heren brengen nu eenmaal iets extra’s door hun ervaring en de drang om vooruit te blijven gaan. Grote, hoorbare klasse!
Real Audio:
As If A Star
Scarlet Woman
Bring Back Those Happy Days
Fire Next Time
Prince Priest
Noon Of Night
Parade
Durango
Heaven End
door Jan Willem Broek