[cd, Awesome Tapes From Africa/Konkurrent]
Wat een heerlijk label is dat Awesome Tapes From Africa toch. Vorige maand brengen ze nog de geweldige cassette Liital van Aby Ngana Diop uit op cd, maar zo zijn er vele voorbeelden op te lepelen. Lang vergeten muziek, muziek waar men naarstig naar op zoek is en de absolute klassiekers uit heel Afrika. Eentje waar dat misschien allemaal wel op van toepassing is, is het album Tche Belew van Hailu Mergia And The Walias. Hailu Mergia is een Ethiopische organist en Moog speler, die eigenlijk onderdeel is van The Walias. Alleen zijn spel is zo bepalend voor hun sound dat hij hier apart vermeld wordt. Ze zijn een typische exponent van de jaren 70 sound uit Ethiopië, waar ze jazz van onder meer Maceo Parker, King Curtis en Junior Walker omarmen en overgieten met hun eigengereide, licht psychedelische sausje. Als je niet bekend bent met deze sound raad ik je aan eens naar de onvolprezen klassieker Era Mela Mela van Mahmoud Ahmed te gaan luisteren. Daar zit zo’n specifieke sound in die je uit duizenden herkent. Net als de muziek uit bijvoorbeeld Senegal en Mali een herkenbaar geluid hebben. De periode van begin jaren 60 tot eind jaren 70 wordt ook wel de Gouden Eeuw van de Ethiopische muziek genoemd, die floreert tijdens een uiterst streng regiem. The Walias vergezellen diezelfde Mahmoud Ahmed ook op zijn tournee naar de VS, wat zeker in die tijd een bijzonderheid is.
Dit album Tche Belew stamt uit 1977, 3 jaar na de revolutie in 1974, en is voor kenners een parel die hevig gemist wordt. Ik kom er voor het eerst mee in aanraking jaren geleden in de radiostudio, waar een Afrikaans radioprogramma mij altijd voorgaat. De programmamaker heeft toen een nummer van de cassette gedraaid, die hij gewoon in zijn bezit heeft. Het is “Musicawi Silt” en dat doet me dan meteen denken aan de eerder genoemde Ahmed, zij het dat ze echt wel een eigen sound hebben met hun typische orgel, trompet, saxofoon, elektrische piano, Moog, gitaar en percussie. Maar zoals vaker in Ethiopië wordt er rond gelijkklinkende thema’s enorm gevarieerd, waardoor dit soms als één pot nat over kan komen. Verdiep je jezelf er echt in, dan ontwaar je de subtiele verschillen en details. Het is haast hypnotisch hoe die muziek zich ontvouwt. Jazzy, nachtelijke muziek in een Afrikaans decor. Op “Wogheini” na, waar stemmige vocalen klinken, is alles instrumentaal maar veelzeggend. Mooier dan dat tref je het zelden. Ik voel me dan ook verguld nu dit werk gewoon op cd verkrijgbaar is. Luister vooral zelf en geniet!
door Jan Willem Broek