[2cd/cd, City Slang/Konkurrent]
De Duitse muzikant Konstantin Gropper zit niet bepaald stil, sinds hij de muziekwereld in 2008 aangenaam verrast met het debuut Rest Now, Weary Head! You Will Get Well Soon van zijn project Get Well Soon. Later dat jaar is deze als dubbel cd verkrijgbaar en aangevuld met de fraaie “kerst”plaat Songs Against The Glaciation. Hij brengt een eigenzinnige mix van Americana, indierock, filmmuziek, gospel, Balkan en singer-songwritermuziek met veel klassieke elementen. Gropper plaatst dit nog wel eens in een decors van vervlogen tijden, waardoor er een bijzondere atmosfeer ontstaat. Hij zingt met zijn emotioneel geladen zware stem de sterke nummers aan elkaar en zorgt ook voor de nodige dramatiek. Dikwijls valt ook de sterke meerstemmige zang te horen, die zeker bijdraagt aan de bijzondere sfeer op het album. Met referenties als Nick Cave, Beirut, Calexico, Misophone, Radiohead en Arcade Fire op zak kan je gerust stellen dat hij ijzersterk debuteert. Twee jaar later volgt het tweede album Vexations, gelimiteerd als dubbelalbum met boek, waarmee hij het niveau van het debuut moeiteloos haalt en toch een net ander geluid laat horen. Het is minder grillig en bevat ook minder uitschieters, maar steekt misschien net wat beter in elkaar. Het is consistenter, maar daarmee ook iets meer voorspelbaar, ondanks dat de muziek van hoog niveau blijft. Daardoor haalt deze de jaarlijst bij mij net niet en het debuut wel. De muziek is zoals altijd heerlijk melancholisch met een randje drama en romantiek, wat versterkt wordt door de vele gasten op viool, cello, blaasinstrumenten en haast sacrale koorzang. Naast bovengenoemde invloeden kan je nu ook Efterklang, Sufjan Stevens, Patrick Wolf, Michael Nyman en Tindersticks toevoegen aan de referentielijst. Op de gelimiteerde tweede cd krijg je een aantal covers en liedjes voor films. Dat laatste brengt hij een jaar later ook in praktijk met de soundtrack Xanadu. Deze is echter in een dusdanig gelimiteerde oplage gemaakt, dat die aan mijn neus voorbij is gegaan. Nu, weer keurig 2 jaar na het vorige studioalbum, verschijnt de derde cd The Scarlet Beast O’Seven Heads. Het is zoals de titel al doet vermoeden een album met vele gezichten, maar wel met één consistente basis. De verwijzing naar de zevenkoppige draak is verder toepasselijk omdat zijn muziek wel op een romantische manier sprookjesachtig is en gevoel voor dramatiek heeft. Het album is weer wat grilliger dan de voorganger en levert meer uitschieters op. Gropper omringt zich met gasten op zang (waaronder ook een schitterende sopraan), bas, drums, vleugelhoorn, fluit, gitaar, keyboard, trombone, trompet en viool. Zoals altijd brengt hij zowel opgewonden arrangementen die dikwijls prettig over de top gaan als fraai ingetogen muziek. Hierbij moet ik aantekenen dat alles redelijk droefgeestig is, maar nergens slaat het dicht door de open bijna frivole harmonieën en de uptempo stukken. Wat opvalt is dat Gropper met meer filmische elementen en thema’s, stemsamples (soms ook uit films) en elektronica werkt dan voorheen. De muziek is speelser, ook al bevat het in feite gewoon alle ingrediënten van de vorige albums. Aan de vorige invloeden kan je nu ook het filmische en romantische werk van artiesten als Mike Patton, Ennio Morricone en Frank Sinatra bijschrijven op de longlist. Toch blijft Get Well Soon ondanks de brede sound vooral klinken als zichzelf met alleen wat meer gezichten. Daarmee levert Gropper zijn derde uitstekende en bovenal eigenzinnige album op rij af. Grote klasse! Tijdelijk als dubbelaar met als extra de epee ITZTLACOLIUHQUI.
Luister Online bij Soundcloud:
7 previews
door Jan Willem Broek