[cd, Fluttery]
Het jaar van het Fluttery label, met de vele hoogwaardige recensies, wordt afgesloten door de band Gespenst. Een heuse postrockgroep uit Maleisië, bestaande uit de broers Syahmi en Zuhair Rawi. De in Kuala Lumpur wonende broers hebben twee jaar terug al diepe indruk gemaakt met hun verrassende en meer dan overtuigende debuut The Bloodline. Ze koppelen hierop lekkere gitaarriffs aan pianopartijen, elektronische orkestraties, stevige percussie en gesamplede zang en stemmen, waardoor hun postrock een geheel eigen smoelwerk krijgt. Muziek die je op de harde maar ook de zachte momenten diep weet te raken. Ze weten een mooie harmonie van dat alles te brengen.
Nu zijn de broers terug met hun tweede wapenfeit Dogma. Hoewel dit werk 6 nummers telt, duurt het geheel maar liefst 40 minuten. Ze openen in “Grace” op rustieke elektronische wijze, waarbij langzaam bombastische (elektronische) orkestraties, koorzang en stemmen toegevoegd worden. Je voelt de spanning stijgen. De ontlading volgt in het titelnummer erna, waarbij de heren een geluid laten horen dat ergens tussen de postrock en postmetal eindigt. Tevens brengen ze ondanks de harde sound, een obscure filmachtige sfeer waardoor er een bijzonder spannend effect ontstaat. Ook erna krijg je veelal dreigende uptempo muziek, met toch een gevoelige en filmische ondertoon. De orkestraties hebben dat bevreemdende van The Residents en het gotisch filmische van In The Nursery, maar de muziek heeft daar verder geen raakvlakken mee. Dan moet je het meer zoeken in een steeds wisselende combinatie van Maybeshewill, Mogwai, Seigmen, We Made God, Mono en Clint Mansell. Bij dat alles overheersen de venijnige gitaarpartijen, die met de koorzang, (elektronische) strijkers, elektronica en piano prachtig in harmonie zijn. Ze besluiten op rustieke, serene wijze. Hoewel hun tweede album harder en anders is geworden, blijft hun typerende ambivalente sound overeind. Een ijzersterk en meeslepend album. Grote klasse!
door Jan Willem Broek