[cd, Jagjaguwar/Konkurrent]
Er zijn van die projecten die een cd afleveren waarbij je jezelf meteen afvraagt of ze ooit nog zo’n plaat kunnen maken. Een plaat die zo anders is dan wat je normaal voorgeschoteld krijgt, dat je er ook niet heel goed raad mee weet. Het zit op het randje, maar net op dat ene album komen ze er mee weg. Er is dan ook “iets” dat het album Relayted van Gayngs waanzinnig intrigerend maakt. Programmeur en producent Ryan Olson heeft voor zijn project maar liefst 25 muzikanten bij elkaar getrommeld, afkomstig uit bands als Bon Iver (Justin Vernon zelf), Solid Gold, Megafaun, The Rosebuds, Andrew Bird, Leisure Birds, Lookbook en meer. Ryan wil heel graag een popplaat maken met veel synthesizers en keyboards in een gelikte pyjamaversie. Als voorbeeld dient “I’m Not In Love” van 10cc. Voor iedereen die deze band slechts als vermakelijke popmachine ziet, ze hebben werkelijk geniale dingen gedaan met opnames van vele stemmen en bijzondere technieken, hetgeen meer genietbare nummers opgeleverd dan de gemiddelde luisteraar vermoedt. Datzelfde proces vindt nu weer plaats bij Relayted. Alle songs worden op 69-bpm opgenomen en in een gedrogeerde toestand aan de luisteraar aangeboden. Op het eerste gehoor is dat heel glad, maar er zit een extra factor in de nummers die het mysterieus, boeiend en ongelooflijk interessant maakt. De opener bevat een R&B-achtige croon die je zo aan een kruising van Bones Thugs-N-Harmony en George Michael doen denken, alleen dan met een magisch randje. En dat wordt de nummers erna ook niet anders. Ze zijn absoluut schatplichtig aan 10cc, wat alleen al blijkt uit de Godley & Creme (ook uit 10cc) cover “Cry”, maar dan vrij van echte popmuziek. Er is ook een video (zie onder) van “Cry”, met wederom die van gezicht veranderende beelden, waarin zowaar Kevin Godley acte de présence geeft. Maar het klinkt nergens gedateerd, wat mede door de moderne en bevreemdende benadering komt die ook wel eens doet denken aan die van Yello. De muziek is verder ook behoorlijk trippy, spacy en funky waardoor ook Portishead, Air en Prince als referenties aangevoerd mogen worden. De melodieën zijn jagend, pakkend en van een heerlijke dromerigheid. Tel daar de kwaliteiten van de diverse muzikanten, met name de uitstekende zang, en invloeden van onder meer Bon Iver bij op en je hebt een uiterst bijzonder werk in handen, waarvan je niet weet of dit een toevalstreffer of een gericht schot in de roos is. Maakt allemaal niet uit, want dit album zorgt voor een meeslepende, nostalgische en unieke luistertrip die je sprakeloos achterlaat.
MP3’s:
The Gaudy Side Of Town
Faded High
Clip:
Cry
door Jan Willem Broek